Γρ. Νικολόπουλος

Καθώς η διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της (όποιο και αν είναι αυτό), αρχίζει τώρα να παίρνει μεγάλες διαστάσεις η εσωτερική διαπραγμάτευση μεταξύ του γραφείου του πρωθυπουργού και του κόμματος.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί ταυτοχρόνως να κρατήσει και το κόμμα του και να υπογράψει συμφωνία με τους εταίρους, εκτός αν υποχωρήσουν ατάκτως οι εταίροι, πράγμα που δεν διαφαίνεται.

Οι αντιδράσεις του κόμματος στην υπογραφή συμφωνίας είναι πλέον φανερές και έντονες, καθώς και οι διαθέσεις κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου και άλλοι, ίσως και ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, να αρπάξουν τα λάβαρα της Αριστεράς από τον κ. Τσίπρα και να ηγηθούν ενός νέου αριστερού κόμματος ανεξαρτητοποιούμενοι μέσα στη Βουλή και κραδαίνοντας παράλληλα και τα αντιμνημονιακά λάβαρα.

Ο πρωθυπουργός, από την άλλη, δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να φέρει μια συμφωνία στη Βουλή διότι, απ’ ό,τι φαίνεται, η υπό διαμόρφωση συμφωνία θα είναι ιδιαίτερα σκληρή.

Αν τολμήσει να τη φέρει, θα χάσει το μισό του κόμμα και τους Ανεξάρτητους Ελληνες και θα πρέπει να ζητήσει τη στήριξη των υπόλοιπων κομμάτων για να την περάσει, χωρίς να είναι σίγουρο ότι τα υπόλοιπα κόμματα θα τον στηρίξουν.

Οι λύσεις, λοιπόν, που έχει είναι είτε να βρεθεί μαζί με ολόκληρο το κόμμα του στην αντιπολίτευση, ελπίζοντας ότι θα διατηρήσει τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ (πράγμα μάλλον αδύνατο), ή να επιλέξει τη συνεργασία με τα άλλα κόμματα για να περάσει μια συμφωνία, με την ελπίδα ότι θα μπορέσει να αναρριχηθεί μελλοντικά σε ηγέτη της Κεντροαριστεράς, αντί της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Αυτό που είναι σχεδόν βέβαιο είναι ότι θα έχουμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις άμεσα. Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ίσως είναι πολύ κοντά, καθώς και το ενδεχόμενο εκλογών.

Πολλά ηγετικά στελέχη και βουλευτές του κόμματος θεωρούν ότι, αν υπογραφεί οποιαδήποτε συμφωνία, το μέλλον της Αριστεράς (και κυρίως το προσωπικό πολιτικό τους) θα λάβει τέλος. Το δήλωσε εξάλλου και στη συνέντευξη που έδωσε στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Λαφαζάνης, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι «η συμφωνία θα είναι η ταφόπετρα της Αριστεράς». Οπως φαίνεται, λοιπόν, όλοι αυτοί έχουν αποφασίσει να διαφοροποιήσουν τη θέση τους έντονα και δημοσίως, ελπίζοντας να  διασωθούν πολιτικά.
 
Ποια λύση έχει ο κ. Τσίπρας για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα;

Πολύ φοβάμαι καμία, καθώς τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά και εφόσον γνωρίζει ότι η συμφωνία δεν θα περάσει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του. Ολα αυτά οδηγούν σε μια νέα καθυστέρηση. Το κακό με αυτήν είναι ότι η ρευστότητα θα εξανεμιστεί και η κυβέρνηση θα φτάσει στο σημείο να μην μπορεί κάποια στιγμή τον Ιούνιο ή και νωρίτερα να πληρώσει τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους. Αναγκαστικά σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να επιβληθούν στις τράπεζες περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, οι λεγόμενοι capital controls, ώστε να μην υπάρχουν μαζικές αναλήψεις μετρητών και φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό και να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες. Η οικονομία θα υποστεί ένα ακόμη πολύ μεγάλο πλήγμα, αλλά το τραπεζικό σύστημα θα προστατευτεί από τους ελέγχους της κίνησης κεφαλαίων και δεν θα καταρρεύσει. Με την επιβολή αυτών των περιορισμών στις αναλήψεις και με απλήρωτες συντάξεις και μισθούς Δημοσίου ή και με πληρωμένο μόνο ένα μέρος τους, η καθημερινότητα των πολιτών θα αλλάξει σημαντικά προς το χειρότερο. Σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να μεταφέρει το βάρος της ευθύνης στους Ευρωπαίους, στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ. Αυτό θα το πετύχει ως έναν βαθμό, όμως δεν θα αποφύγει να υποστεί σημαντικό πολιτικό κόστος η ίδια.

Τελικά λοιπόν ο κ. Τσίπρας φτάνει στο σημείο όπου πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει με την αριστερή πτέρυγα και εκείνη τι θα κάνει με τον κ. Τσίπρα. Ολοι δε από κοινού θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα πάνε για εκλογές, για δημοψήφισμα ή για διάσπαση, στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός επιμείνει να φέρει μια συμφωνία στο τραπέζι για να αποκατασταθεί η χρηματοδότηση.

Και ενώ ο κ. Λαφαζάνης υποστηρίζει ότι μια συμφωνία θα είναι το τέλος της Αριστεράς, πιθανόν και η άρνησή της στην υπογραφή της συμφωνίας να είναι και αυτή εξίσου επιζήμια για την Αριστερά λόγω των δεινών που θα προκαλέσει στους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Αργά ή γρήγορα η αριστερή πτέρυγα θα επιβαρυνθεί με τις ευθύνες της, τις οποίες προσπαθεί να αποφύγει κατηγορώντας πρώτα τους εταίρους και τώρα ακόμη και την ίδια την ηγεσία του κόμματος και τον πρωθυπουργό.

Με λίγα λόγια, η έλλειψη ρευστότητας και η σκληρότητα της συμφωνίας με τους εταίρους θα θέσουν σε πολύ μεγάλη δοκιμασία την ιδεολογική και πολιτική πολυχρωμία του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του και θα τον αναγκάσουν να πάρει πολύ γενναίες και δύσκολες, αλλά ξεκάθαρες επιτέλους αποφάσεις. Σε κάθε περίπτωση. Είτε υπογράψει, είτε δεν υπογράψει τη συμφωνία.