Αντώνης Ν. Βγόντζας

Φαίνεται πως δεν πρόκειται να μας αφήσουν ήσυχους σε όλη τη διάρκεια της θρησκευτικής Σαρακοστής και της πολιτικής των Νηστειών. Κάθε επόμενη Δευτέρα θα την περιμένουμε για πολύ καιρό. Πότε για τη συνεδρίαση του Eurogroup. Πότε των τεχνοκρατών του. Μαζί με τους συνεργάτες της κυρίας Λαγκάρντ!

 Αυτή τη Δευτέρα μάς φταίει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Γιατί δεν μας δανείζει με τους δικούς μας, ασυνήθιστους και εκτός συναλλαγών όρους. Εχει και αυτή τους κανόνες της, που τους έχουμε ομόφωνα και νομικά δεσμευτικά στο παρελθόν αποδεχθεί.

Να μην τα βρούμε με τους άλλους Ευρωπαίους; Αποκλείεται. Η ουσία της συνεδρίασης της Δευτέρας είναι η αναγνώριση από τους άλλους εταίρους ότι εργαζόμαστε στο πλαίσιο των αποφάσεων του Eurogroup για το νέο δικό μας «πρόγραμμα». Με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και συνέπεια προς τις πρόσφατες υπογραφές μας.

Δεν θα είναι το τελικό και οριστικό «πρόγραμμα». Δεν είμαστε, άλλωστε, έτοιμοι. Εχουμε δεσμευτεί να τους το παραδώσουμε στο τέλος της τετράμηνης παράτασης της δανειακής σύμβασης (και του Μνημονίου!). Αν τα καταφέρουμε νωρίτερα, οι εταίροι μας έχουν δεσμευτεί να εκταμιεύσουν και την τελευταία δανειακή δόση.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε τα έξι σημεία του «προγράμματος», που τις τελευταίες ώρες έγιναν επτά. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια έκθεση ιδεών. Οπου όλα της τα σημεία ανταποκρίνονται στον χαριτωμένο όρο του υπουργού Οικονομικών περί «δημιουργικής ασάφειας». Είναι βέβαιο ότι κανένας Ευρωπαίος ομόλογός του υπουργός δεν θα δεχτεί να συζητήσει με βάση αυτή την έκθεση. Εκτός αν έχουν ανταλλαγεί και άλλα email, που η κυβέρνηση κρατά για τον εαυτό της! Και αυτό μοιάζει το πιο πιθανό.

Και αν δεν τα βρούμε τη Δευτέρα το βράδυ; Θα εμφυτευτεί το σπέρμα ενός άλλου πιο επώδυνου τοκετού. Για μια επόμενη μέρα. Υπάρχουν τρεις απλές αλήθειες για τα ευρωπαϊκά πράγματα. Στην Ευρώπη η λέξη «ρήξη» χρησιμοποιείται μόνο ως απειλή. Πάντα καταλήγουμε σε συμβιβασμό. Δεν μας συμφέρει η ρήξη. Θα οδηγήσει σε οικονομική και πολιτική καταστροφή. Δεν συμφέρει και την Ευρώπη. Και τις ΗΠΑ! Μια κατεστραμμένη οικονομικά και πολιτικά Ελλάδα αποσταθεροποιεί τη Νοτιοανατολική Ευρώπη σε μια κρίσιμη ιστορικά περίοδο. Φλέγεται η Μέση Ανατολή.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση πορεύεται χωρίς σχέδιο. Χωρίς πυξίδα. Χωρίς στρατηγική. Δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να κατανοήσει ολόκληρο το πεδίο στο οποίο λειτουργούν όλοι οι κρίσιμοι παράγοντες. Δεν τη βοηθούν η πολυγλωσσία και οι αγκυλώσεις μεγάλων στελεχών της. Ούτε η φλυαρία τους. Ούτε οι «χαριτωμενιές» τους. Δεν αποκλείεται ορισμένοι από αυτούς να γνωρίζουν εξαιρετικά τη μία ή την άλλη εκδοχή της «θεωρίας των παιγνίων».

Τα κυρίαρχα σενάρια δεν προσφέρονται για την άσκηση πολιτικής σε έναν θεσμικά αυστηρά οργανωμένο χώρο. Κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει. Μπορεί να χάσουν και οι δύο.

Περίπτωση να κερδίζουν όλοι δεν προβλέπεται. Να το πούμε πιο απλά. Μπορεί να χάσει η Ευρώπη και να κερδίσουμε εμείς. Αυτό είναι μια αντιφατική προσδοκία των δικών μας. Μπορεί να χάσουμε και η Ευρώπη και εμείς. Μία περίπτωση αποκλείεται, σύμφωνα με τη λογική των παικτών. Να κερδίσουμε και εμείς και η Ευρώπη. Η εξήγηση είναι απλή. Μέσα στη λογική των παικτών δεν είναι η εφαρμογή των κοινά αποδεκτών ευρωπαϊκών κανόνων.

Την αγαπάμε δεν την αγαπάμε αυτήν την κυβέρνηση, μας αρέσει δεν μας αρέσει, πρέπει να πετύχει. Οχι για να δικαιωθούν οι σουρεαλιστικοί στόχοι και οι αδάπανες υποσχέσεις της. Αλλά γιατί αυτή μας εκπροσωπεί. Μετά από ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Πρέπει να πετύχει και για έναν πρόσθετο λόγο. Μια ενδεχόμενη παταγώδης αποτυχία της δεν θα οδηγήσει τον λαό που την πίστεψε προεκλογικά στους χώρους παλαιών αστικών κομμάτων. Το γνωστό στελεχιακό δυναμικό τους έχει ξεπεραστεί. Ο κίνδυνος ελλοχεύει. Ο λαός μας να παρασυρθεί στη σκοτεινή γοητεία των πιο ακραίων πολιτικών σχηματισμών. Που αρνούνται τη Δημοκρατία. Γι’ αυτό και τα παιχνίδια γύρω από τον θεσμικό ρόλο των στελεχών της Χρυσής Αυγής είναι επικίνδυνα. Είτε φέρουν την υπογραφή του Μπαλτάκου. Είτε άλλων παραγόντων.