Γρ. Νικολόπουλος

Η κυβέρνηση κέρδισε μια πρώτη μάχη. Επεισε τους Ευρωπαίους να μη λένε το μνημόνιο μνημόνιο και την τρόικα τρόικα. Το μνημόνιο θα το λέμε «πρόγραμμα» και την τρόικα θα τη λέμε «ευρωπαϊκοί θεσμοί». Τη χρονική περίοδο από αύριο μέχρι την υπογραφή του νέου προγράμματος θα τη λέμε «γέφυρα».

Η νίκη αυτή είναι σημαντική για να προχωρήσουμε πιο πέρα, διότι όσο οι Ευρωπαίοι έλεγαν τα πράγματα με το όνομά τους εμείς αρνούμασταν να συζητήσουμε. Τώρα αρχίζει επιτέλους η συζήτηση.

Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί συζητάνε με τους Ελληνες υπουργούς στις Βρυξέλλες για το τι θα γίνει μέχρι να φτάσουμε στο νέο πρόγραμμα, το οποίο θα φέρει ανάπτυξη και ευημερία στη χώρα.
Υπάρχουν δυσκολίες σε αυτή τη συζήτηση μεταξύ ευρωπαϊκών θεσμών και υπουργών, ενδέχεται να φτάσουμε πολλές φορές ακόμη κοντά στη ρήξη μέχρι να συμφωνήσουμε, αλλά όλα θα πρέπει να έχουν τελειώσει μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου, οπότε θα πραγματοποιηθεί ένα ακόμη Eurogroup, διότι μετά το σκηνικό αλλάζει άρδην εις βάρος μας. Η ουσία είναι ότι αν μέχρι τότε δεν συμβεί κανένα ατύχημα, δεν θα φοβόμαστε ότι θα ξεμείνουμε από ευρώ τους επόμενους μήνες της «γέφυρας» έως ότου υπογραφεί το τελικό και ολοκληρωμένο πρόγραμμα. Ετσι έχει η κατάσταση αυτή τη στιγμή και αν υποθέσουμε ότι όλα πάνε καλά τις επόμενες ημέρες, περιμένουμε κάποιους δικαιολογημένους πανηγυρισμούς από τους πολίτες αλλά και από την κυβέρνηση, η δημοτικότητα της οποίας θα βρίσκεται στο ζενίθ και δικαιολογημένα. Με τον λαό δίπλα της και νικήτρια στην πρώτη αναμέτρηση, η κυβέρνηση ήδη άρχισε να προσγειώνεται σε μια πραγματικότητα η οποία δεν θα είναι εύκολη.

Η κόλαση του Βαρουφάκη

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης θα πρέπει να συμφωνήσει με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς σε συγκεκριμένα μέτρα που θα λάβει άμεσα για να συμμαζέψει το ήδη ξεχαρβαλωμένο δημοσιονομικό, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις αυξημένες δαπάνες που ήδη ξεκίνησε να δημιουργεί με την πρόσληψη 3.900 δημοσίων υπαλλήλων που ξαναπροσλαμβάνονται, να αντιμετωπίσει το Εργασιακό και το Ασφαλιστικό και να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις.

Θα πρέπει, δηλαδή, ο κ. Βαρουφάκης να μπει στο σκοτεινό υπουργείο του (χωρίς κάμερες) και να συζητάει με υπαλλήλους (του υπουργείου, αλλά και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί υπάλληλοι είναι) και όχι με ηγέτες για ταπεινά λογιστικά ζητήματα (και όχι για θεωρίες παιγνίων και ετυμολογία, όπως έκανε μέχρι σήμερα). Δεν θα έχει τον χρόνο να απαντάει στο Twitter και να γράφει στο blog του με την ταχύτητα που το έκανε μέχρι τώρα και μετά από όλα αυτά, μετά από αυτή την κολασμένη μέρα, θα πρέπει να εξηγεί και στον Λαφαζάνη γιατί είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε το α ή το β μέτρο. Πέραν της πλάκας, πάντως, η κατάσταση δεν θα είναι εύκολη για τον κ. Βαρουφάκη. Με τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ και τις προγραμματικές δηλώσεις, η οικονομική πολιτική που θα χρειαστεί να ακολουθήσει δεν θα έχει και μεγάλη σχέση. Και πράγματι θα πρέπει να βρει έναν τρόπο -ή μάλλον ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να βρει τον τρόπο- πώς θα πείσει την Αριστερή Πτέρυγα να ψηφίσει τα μέτρα που αναγκαστικά θα πρέπει να συμφωνηθούν μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης για να υπογραφεί το νέο πρόγραμμα.

Ο γεφυροποιός Αλ. Τσίπρας

Χωρίς να θέλω να προεξοφλήσω δυσκολίες, η απόσταση που χωρίζει τις θέσεις και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. από τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις είναι πάρα πολύ μεγάλη. Η απόσταση δε που χωρίζει τις αντιλήψεις της Αριστερής Πτέρυγας από τις ευρωπαϊκές, χαοτική.

Το  πώς θα καταφέρει ο κ. Τσίπρας να γεφυρώσει όλες αυτές τις αποστάσεις και να συνδυάσει τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις με τις δικές του προεκλογικές υποσχέσεις και τις ακραίες απόψεις της Αριστερής Πτέρυγας η οποία τον στηρίζει, είναι πράγματι αξιοπερίεργο.

Αργά ή γρήγορα, η κοινοβουλευτική δύναμη της κυβέρνησης θα κινδυνεύσει είτε γιατί κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα δέχονται να υπογράψουν συγκεκριμένα μέτρα, είτε διότι κάποιοι βουλευτές ή και όλοι οι ΑΝ.ΕΛ. θα διαφοροποιηθούν σε βασικά σημεία της πολιτικής της κυβέρνησης. Και τότε θα πρέπει να αναζητήσει -και μάλλον θα βρει- στηρίγματα στους βουλευτές άλλων, «μνημονιακών» κομμάτων. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση, έχοντας καταφέρει να επιβιώσει από την πίεση στο εξωτερικό, θα αντιμετωπίσει τώρα την ίδια και ίσως πιο ισχυρή στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας, ενώ ο πρωθυπουργός θα χρειαστεί να εξαντλήσει όλη τη μαεστρία του για να γεφυρώσει τις εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους απόψεις.