Σπύρος Γκουτζάνης

Αδιαφορούν οι εν λόγω εάν έτσι καταρρακώνουν έναν από τους ελάχιστους θεσμούς που ακόμη διατηρεί την αξιοπιστία του στην κοινή γνώμη σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις.

Για τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν τίθεται θέμα, η στάση τους είναι καθαρή. Ακόμη και η στάση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί τους είναι σεβαστή και έχει συνέπεια. Για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που προέχει είναι η αλλαγή κυβέρνησης και η εκλογή Προέδρου δίνει την ευκαιρία. Παρομοίως συνεπής είναι  και η στάση του ΚΚΕ όπως και της ηγεσίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ. Οι υπόλοιποι όμως τι ακριβώς επιδιώκουν;

Το ζήτημα δεν είναι εύκολο, ωστόσο όλα τα στοιχεία είναι γνωστά από την αρχή της διαδικασίας. Οι βουλευτές, θα ήταν πολύ πιο έντιμο αντί να βγαίνουν στα παράθυρα και να κάνουν αντιφαντικές δηλώσεις να εξηγήσουν τα πολιτικά κριτήρια με τα οποία αποφασίζουν προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση και να μείνουν συνεπείς, εκτός αν εν τω μεταξύ μπορούν να αιτιολογήσουν ότι άλλαξαν τα δεδομένα.

Όσο τηρούν επαμφοτερίζουσα στάση και κάνουν διφορούμενες δηλώσεις, στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία υπάρχει ένα όργιο φημών για παρασκηνιακά παζάρια και πιέσεις προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Το μόνο που δεν δείχνει να τους ενδιαφέρει είναι το κύρος του θεσμού της Προεδρίας καθεαυτό.

Ας δούμε ποιά είναι τα κριτήρια των βουλευτών: Θα εκλεγεί Πρόεδρος ή θα πάμε σε πρόωρες εκλογές; Εάν εκλεγεί τί προσωπικό κόστος θα έχει για τον καθένα που θα ψηφίσει; για όσους είναι σε κάποιο κόμμα θα σημάνει την διαγραφή τους; Εάν ναι υπάρχει άλλο φιλόξενο μαντρί και εάν τους δεχθεί θα εκλεγούν στις προσεχείς εκλογές που δεν θα αργήσουν ή θα πάνε σπίτι τους; Εάν πάλι πάνε σπίτι τους πώς θα βιοποριστούν στην συνέχεια; μήπως να εξασφαλιστούν εκ των προτέρων; Οι ανεξάρτητοι μήπως να εξασφαλίσουν την θέση σε ένα άλλο κόμμα ή μήπως μετά το άνοιγμα Σαμαρά να ζητήσουν μία θέση στην ευρεία κυβέρνηση που δήλωσε ότι θα σχηματίσει;

Εν τω μεταξύ η διαπραγμάτευση με την Τρόικα είναι σε εκρεμότητα. Οι εθνοπατέρες όμως έχουν βγάλει από την συλλογιστική τους τί θα περιλαμβάνει, εάν θα προβλέπει μείωση συντάξεων, αύξηση φόρων, κατάργηση δικαιωμάτων, πλήρη ισοπέδωση του δημοσίου. Όλα αυτά που αφορούν τον ελληνικό λαό στο σύνολό του δείχνουν να τους είναι αδιάφορα. Αντί να εξαρτούν την στάση τους από το αν ο κ. Σαμαρά διευρύνει την κυβέρνησή του για να τους δώσει θέση υφυπουργού θα μπορούσαν να πιέσουν ώστε να μην υπάρξει επιδείνωση για τους πολίτες και να αποτελέσει αυτό κόκκινη γραμμή για τον πρωθυπουργό μόλις επανεκινήσει η διαπραγμάτευση.

Αλλά και στο Μέγαρο Μαξίμου θα μπορούσαν να είναι πιο προσεκτικοί και να μην κινούνται από τις “καθαρές λύσεις” στην υποχώρηση στα αιτήματα Κουράκου και Μελλά. Όλο αυτό το τσίρκο δεν περιποιεί τιμή σε έναν πρωθυπουργό. Καλώς ή κακώς το χρεώνεται.