Βασίλης Στεφανακίδης

Πάντως, αν μέχρι τώρα είχαμε εκτιμήσεις πως το πρόγραμμα δεν προχωράει και ότι μοιραία θα οδηγηθούμε σε εκλογές μέσα στο φθινόπωρο, οι ενδείξεις του τελευταίου διαστήματος ενισχύουν αυτές τις εκτιμήσεις καθώς τα ανοιχτά θέματα που πρέπει να κλείσουν μέσα στο καλοκαίρι φαντάζουν όλο και πιο δύσκολα. Τα προαπαιτούμενα που δεσμευτήκαμε στην τρόικα να ψηφίσουμε και να εφαρμόσουμε πριν από την άφιξή της τον Σεπτέμβριο ήδη μοιάζουν με αδειανό πουκάμισο, καθώς για τα περισσότερα διαφορετικές ομάδες βουλευτών από τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης εμφανίζονται από επιφυλακτικοί μέχρι τελείως αρνητικοί ως προς την ψήφο τους.

Από την άλλη, είναι και η αξιωματική αντιπολίτευση που όσο διαπιστώνει ρήγματα στην κυβερνητική συνοχή τόσο κλιμακώνει τις προσπάθειες ανατροπής της κυβέρνησης. Το θέμα του διαχωρισμού της ΔΕΗ, για παράδειγμα, είναι ένα ακόμα πεδίο άσκησης επιρροών και οι απειλές από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα συνδικάτα της ΔΕΗ δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.
Ο προβληματισμός όμως γίνεται εντονότερος από την εσπευσμένη κάλυψη των απαιτήσεων που προκύπτουν από τις δικαστικές αποφάσεις για δικαστικούς και ένστολους. Κι αυτές είναι οι πρώτες κατηγορίες συμπολιτών μας που δικαιώθηκαν στις προσφυγές εναντίον των περικοπών που επιβλήθηκαν στους μισθούς τους, όπως και σε όλους τους εργαζομένους της χώρας. Ακολουθούν αποφάσεις για τις απολύσεις, τις διαθεσιμότητες και πάει λέγοντας.
Τα λεφτά για την κάλυψη αυτών των νέων υποχρεώσεων του κράτους προφανώς δεν υπάρχουν - και αυτό είναι ένας πρόσθετος πονοκέφαλος όταν όλη η προσπάθεια γίνεται για να υπάρχει πλεόνασμα στον Προϋπολογισμό που προκύπτει από τη λυσσαλέα φορομπηχτική πολιτική. Από πού θα βρεθούν; Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες. Κάποιος συντελεστής οριζόντιων φόρων ή κάποιος πρόσθετος έμμεσος φόρος θα αυξηθεί έτσι ώστε να βρεθούν τα λεφτά για τους δικαστές μας και τους ενστόλους μας. Για τους άστολους βέβαια, όπως πάντα, καμιά μέριμνα, πέρα από τα ψιχία της ελεημοσύνης σ’ αυτούς που έχουν περάσει το κατώφλι των απόρων!

Ετσι γίνεται σαφές ότι η παρούσα κυβέρνηση -όσο και να μην το θέλει- αναγκαστικά θα οδηγηθεί σε εκλογές και γι’ αυτό τα επιτελεία των κομμάτων προετοιμάζονται έτσι ώστε να μη διαλυθούν την επομένη. Να χάσουν δηλαδή αξιοπρεπώς, να παραδώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος κατά γενική ομολογία έχει φύγει μπροστά, για να δούμε πώς θα κάνει τα θαύματα που υπόσχεται. Να δούμε και τους Ευρωπαίους που τώρα κάνουν τους σκληρούς και τους άκαμπτους σ’ αυτή την κυβέρνηση αν θα... τολμήσουν να λένε τα ίδια και στον κ. Τσίπρα!
Ασφαλώς στην πολιτική βεβαιότητες και σταθερές δεν υπάρχουν και τα πάντα μπορούν και αλλάξουν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Εντούτοις, ενώ επί του παρόντος η ανασχηματισμένη κυβέρνηση θα έπρεπε να κερδίσει χρόνο ανοχής, το μόνο που πέτυχε ήταν να προκαλέσει θυμηδία και απογοήτευση ως προς τα πρόσωπα που μπήκαν και τα οποία στην πλειονότητά τους είναι από άλλο ανέκδοτο - και αλίμονο αν τους ανατεθεί η διαπραγμάτευση με την τρόικα όχι του χρέους και της ελάφρυνσης των φόρων, αλλά αν θα ανοίγουν τα καταστήματα τρεις ή πέντε φορές τον χρόνο τις Κυριακές!

Και για να πούμε τη μαύρη αλήθεια, ίσως νομοτελειακά να πρέπει να πιάσουμε εντελώς πάτο, να τα δούμε όλα, να δούμε ακόμα και τους αριστερούς ριζοσπάστες που νομίζουν ότι έχουν τις λύσεις στην τσέπη τους να εφαρμόζουν (;) στην πράξη τις ανέξοδες θεωρίες τους, να έρθει η πλήρης διάλυση, μήπως και μετά προκύψει κάτι διαφορετικό. Αλλωστε δεν έχουν μείνει στους περισσότερους των Ελλήνων πολλά ακόμα για να χάσουν. Μήπως και που υπάρχουν καύσιμα και εισαγόμενα είδη είναι πολλοί αυτοί που μπορούν και τα αγοράζουν; 

Αφού το πολιτικό μας σύστημα με διάφορες δικαιολογίες δεν μπόρεσε τόσα χρόνια να βρει μια κοινή εθνική γραμμή αντιμετώπισης της κρίσης, ας μοιραστούν όλοι τον λογαριασμό μέσω της κυβερνητικής αποτυχίας!