Γιάννης Μακρυγιάννης

Αν κάτι έβγαλε η συζήτηση στη Βουλή για τις νέες άρσεις ασυλίας ηγετών της Χρυσής Αυγής, δεν είναι ο τραμπουκισμός, η αληταρία και η φασιστική συμπεριφορά των στελεχών του ακροδεξιού κόμματος. Αυτά τα ξέραμε, τα είχαμε ζήσει και, δυστυχώς, κάποιοι τα πλήρωσαν ακριβά, ακριβά και με τη ζωή τους.
Αυτό που αποκαλύφθηκε ήταν ότι ο Μπαλτάκος, δεν είναι απλά ένα πρόσωπο για τη ΝΔ του Σαμαρά, αλλά ολόκληρη «ιδέα»! Δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, ένα «στιγμιαίο λάθος», μία απερισκεψία. Είναι ολόκληρη πρακτική και αντίληψη. Αντιπροσωπεύει τους στενούς δεσμούς ανάμεσα στην κεκαλυμμένη, άλλοτε έντεχνα και άλλοτε άγαρμπα, ακροδεξιά αντίληψη του συστήματος Σαμαρά και στην κανονική ακροδεξιά του Μιχαλολιάκου. Ανάμεσα στον ακροεθνικισμό του Παππά και στον «λάιτ» εθνικισμό του Φαήλου και των λοιπών φίλων του Σαμαρά από το Δίκτυο 21 – τουλάχιστον αυτών.

Το φίδι που είδαμε χθες να σέρνεται στην Ολομέλεια της Βουλής, να απειλεί, να δαγκώνει και να φτύνει, το έκλωσαν κάποιοι στον κόρφο τους. Με αγάπη και κατανόηση. Γιατί πίστευαν στην ιδέα της «δεξιάς πολυκατοικίας». Προτιμούσαν να μείνουν οι δυσαρεστημένοι δεξιοί ψηφοφόροι στη «δεξιά», έστω και στο σκοτεινό υπόγειο της πολυκατοικίας, παρά να τους αφήσουν να βγουν από την πόρτα. Από το υπόγειο κάποια στιγμή θα τους ξαναφέρουμε και στους ορόφους, πίστευαν – και έστελναν τον Μπαλτάκο (και μάλλον όχι μόνον αυτόν) να καλοπιάνει τα αφεντικά του υπογείου. Ενώ εάν βγουν οι δυσαρεστημένοι δεξιοί στο ξέφωτο, πού να τους βρεις μετά, σκέφτονταν.

Μόνο που χάθηκε ο έλεγχος. Και το υπόγειο με τα φίδια του έγινε τόσο δυνατό που πήγε να καταπιεί ολόκληρη την πολυκατοικία. Σε εκείνο το σημείο και για το λόγο αυτό και μόνο αντέδρασαν. Μόλις η Χρυσή Αυγή απείλησε την κυβερνησιμότητα της ΝΔ και με εκλογικό αφανισμό το κόμμα Σαμαρά, μπήκε στο στόχαστρο. Μόνον τότε. Μέχρι τότε χαριεντισμοί και καφεδάκια με τους κασιδιάρηδες και τους παπάδες.

Η ανοχή αυτή είναι που φούντωσε κι άλλο την ακροδεξιά. Η ανοχή μίας κυβέρνησης, που χρειάζονταν την παρουσία της, ως αντίβαρο στην άνοδο της αριστεράς. Αυτό νόμιζαν, αυτό έκαναν. Μόνο που αποδεικνύεται εγκληματικό.
Με αυτούς λοιπόν δεν μπορεί να υπάρξει κοινή δράση για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής. Διότι αυτοί πιστεύουν και κάτι άλλο, που είναι τουλάχιστον αναποτελεσματικό, για να μην πούμε και ολέθριο: Ότι για την πάταξη του φασιστικού φαινομένου φτάνουν τα διοικητικά μέτρα και αρκεί η παρέμβαση της δικαιοσύνης. Φευ! Όπως φάνηκε στις ευρωεκλογές, όλα αυτά είναι μισά μέτρα.  

Η άνοδος της ακροδεξιάς στη χώρα μας είναι αποτέλεσμα της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων και της πλήρους αποτυχίας και διαφθοράς του παλιού πολιτικού συστήματος. Στη Γαλλία και στη Σκανδιναβία υπάρχει επίσης άνοδος της ακροδεξιάς και του εθνικισμού, αλλά είναι για άλλους λόγους. Στην Ελλάδα η ακροδεξιά ανέβηκε με την κρίση και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, αδυνατεί απλώς να αντιμετωπίσει τη ρίζα του προβλήματος - αν δεν υποκρίνεται.
Ή δίνεις λύση στην κρίση με προοδευτικές πολιτικές σε όλα τα επίπεδα ή απλά ρίχνεις νερό στο μύλο του φασισμού. Και μετά δεν σε σώσει ούτε ο Πύρρος Δήμας…