Αλέξανδρος Κασιμάτης

Για τον απλό αναγνώστη που δεν είναι εξοικειωμένος με οικονομικά θέματα, η ανακοίνωση είναι πειστική. Σαν να στέκει στην όχθη και να παρακολουθεί ένα ποτάμι. Δεν μπορεί ούτε το ρεύμα του ποταμού να ελέγξει, ούτε την κοίτη να αλλάξει για να κατευθύνει  τους όγκους του νερού. Απλώς συμβαίνει μπροστά στα μάτια του. Η ανακοίνωση δηλαδή πείθει ότι τα γεγονότα εξελίχθηκαν  κατά τέτοιο τρόπο, που ο όμιλος Λάτση   δεν είχε περιθώρια κινήσεων, παρεμβάσεων κλπ.

Ωστόσο, τα όσα υποστηρίζει ο όμιλος Λάτση, πάσχουν σε ένα σημείο και συγκεκριμένα στην αναφορά σχετικά με τη δημόσια προαιρετική πρόταση της Εθνικής:   «Οι 64.500 μέτοχοι της Eurobank, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Λάτση, οι οποίοι κατείχαν συνολικά το 84,35% των μετοχών της, απεδέχθησαν καλή τη πίστει την πρόταση της Εθνικής Τράπεζας και αντήλλαξαν – την περίοδο Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου του 2013 – τις μετοχές τους».

Κανείς δεν υποχρέωσε τον όμιλο να αποδεχθεί την πρόταση, ήταν αποκλειστικά δική του απόφαση. Αλλωστε  ποιος επιχειρηματίας παραδίδει αμαχητί  μια επένδυση που έχτιζε 20 χρόνια και στην οποία επένδυσε «πλέον των 2,5 δις. ευρώ»; Πολύ περισσότερο όταν από το 84,35% των μετόχων που αποδέχθηκε την πρόταση, το 44,70% ανήκε στην οικογένεια Λάτση. Τι μπορούσαν να κάνουν οι μικρομέτοχοι όταν ο κύριος μέτοχος του 44,70% αποδέχθηκε αμέσως την πρόταση της Εθνικής, υποστέλλοντας τη σημαία;  Εξίσου δύσκολη ήταν η κατάσταση και για την ΑLPHA BANK, την Τράπεζα Πειραιώς και την Εθνική, αλλά αυτοί βρήκαν τρόπο  όχι μόνον να επιβιώσουν αλλά και να ενισχυθούν.

Ο όμιλος Λάτση διαχρονικά -πρέπει να το αναγνωρίσουμε- είναι μεγάλος επενδυτής, προσφέρει θέσεις εργασίας, πληρώνει φόρους, εργοδοτικές εισφορές και γενικότερα   έχει μια συγκεκριμένη και δεδομένη προσφορά στην Ελλάδα. Ομιλοι που επενδύουν σε τέτοια κλίμακα στη χώρα είναι λογικό να έχουν την συνδρομή της πολιτείας στα προβλήματα τους και να αντιμετωπίζονται δίκαια. Ταυτόχρονα όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κανόνες του επιχειρηματικού παιχνιδιού είναι απλοί και σαφείς: Ο επενδυτής βάζει τα ωραία του χρήματα για να κερδίσει. Αν η δουλειά «στραβώσει» προσπαθεί να απεμπλακεί με τις μικρότερες  δυνατές απώλειες.