Μάκης Πολλάτος

Το πιάνουμε στο... καφενείο και όπως συζητάμε πίνοντας τσίπουρα έτσι αποφασίζουμε στο... γόνατο για το μέλλον μας! Πώς θα επιτύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα; Πώς θα καταφέρουμε δηλαδή να ξοδεύουμε λιγότερα απ' όσα εισπράττουμε; Θα μειώσουμε τον λογαριασμό του κινητού τηλεφώνου. Θα βρούμε δηλαδή μια εύκολη λύση που δεν θα είναι επώδυνη κι αύριο βλέπουμε... Σιγά μην κάνουμε μεταρρυθμίσεις. Αυτες απαιτούν σκέψη, θυσίες, σχεδιασμό. Ποιος νοιάζεται τώρα για το τι θα γίνει σε 5-10 χρόνια; Αλλωστε οι μεταρρυθμίσεις δεν αποδίδουν αμέσως...

Αυτή η απογοητευτική εικόνα μου δημιουργήθηκε από τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα. Συζητούσαν επί βδομάδες για το αν το ψωμί θα πωλείται με το κιλό κι αν το γάλα θα είναι μακράς διάρκειας... Λες και αυτά τα προβλήματα δεν τα έχει λύσει η ίδια η ζωή. Λες και ήδη δεν πωλείται γάλα μακράς διάρκειας. Δεν γίνεται λέει να πωλείται γάλα τριών ημερών και γάλα με διάρκεια ζωής 15 ημερών επειδή οι ξένοι θα αποσπάσουν το μερίδιο που κατέχουν οι Έλληνες παραγωγοί και έτσι οι Έλληνες κτηνοτρόφοι θα κλείσουν. Και γιατί παρακαλώ να μην είναι ανταγωνιστική η τιμή του γάλακτος που παράγεται εδώ; Γιατί πρέπει να είναι φθηνότερο το γάλα των Άλπεων που παράγουν οι Φράγκοι, Γότθοι κι... Οστρογότθοι; Δεν μπορούμε να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για να γίνουμε ανταγωνιστικοί; Γιατί πρέπει να συζητάμε πώς θα αγοράζουμε το ψωμί; Ηδη, για όσους δεν το γνωρίζουν, μπορείς να αγοράσεις όσο ψωμί θέλεις: 200 γραμμάρια, ένα κιλό, 1200 γραμμάρια, όσο ζητήσεις...

Με άλλα λόγια η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει την ατζέντα πολιτικών και συνδικαλιστών. Η πραγματική οικονομία, η... αγορά που λένε και οι νεοφιλελέ...δες είναι αλλού και εμείς δίνουμε μάχη οπισθοφυλακών.

Αυτό είναι όμως το πολιτικό προσωπικό. Ενώ γνωρίζουν από μήνες ότι στο Eurogroup της 10ης Μαρτίου (αύριο δηλαδή) θα αποφασιστεί η εκταμίευση της επόμενης σούπερ δόσης των 10 δισ.ευρώ αυτοί κάνουν διαπραγματεύσεις την τελευταία στιγμή... Για να δείξουν ότι είναι σκληροί και ότι δεν κάμπτονται; Επειδή δεν έχουν προετοιμαστεί; Για όλα αυτά μαζί;

Το αποτέλεσμα είναι για ακόμη μια φορά το ίδιο: Οι δανειστές μας βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό και οι δικοί μας πάνε να παρουσιάσουν σαν θρίαμβο ότι θα λάβουν (αν λάβουν) μια δήλωση πολιτικής στήριξης... Tρίχες κατσαρές δηλαδή... Μεροδούλι-μεροφάϊ. καμία φαντασία, καμία έμπνευση, κανένα σχέδιο για το τι θα κάνουμε ώστε να μην βουλιάξουμε μια για πάντα. Η ευκαιριακή τακτική του «βλέποντας και κάνοντας» έχει γίνει η απόλυτη στρατηγική.

Εδώ χρειάζονται φαντασία, σχέδιο, επινοητικότητα, δημιουργικότητα, θέληση, κέφι, διάθεση και πολιτική βούληση. Αντί γι' αυτό εμείς κάθε μήνα αλλάζουμε το φορολογικό σε στυλ ράβε-ξήλωνε δουλειά να μην σου λείπει... Κι αν δεν πάρουμε τη δόση, λένε στο οικονομικό επιτελείο, η χώρα θα πάρει τα χρήματα που χρειάζεται για να αποπληρώσει τα οφειλόμενα στους δανειστές από την έκδοση εντόκων γραμματίων. Και ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;

Αναρωτιέμαι: Έχουν υπολογίσει τι φόρους πληρώνουν οι επιχειρήσεις που έχουν κέρδη; Εχουν σκεφτεί γιατί οι πολυεθνικές δεν πληρώνουν φόρους παρ' ότι αποκομίζουν τεράστια κέρδη; Έχουν σχεδιάσει πώς θα φτιάξουν νέες θέσεις εργασίας; Ποιος αφελής θεωρεί ότι το πρόβλημα της ανεργίας θα λυθεί μόνο αν απελευθερωθούν οι ομαδικές απολύσεις; Πότε θα κάνουν κάτι για τη φοροδιαφυγή; Γιατί δεν σκέφτονται και να μειώσουν τις εργοδοτικές εισφορές αλλά παραλλήλως να δεσμεύουν τους εργοδότες να κάνουν προσλήψεις; Γιατί δεν δίνουν κίνητρα για πραγματικές προσλήψεις με αληθινή ασφάλιση για να σταματήσουν την μαύρη εργασία; Γιατί δεν κινούνται;

Η απάντηση είναι απλή. Γιατί εισπράττουν τον μισθό τους. Τόσο οι κυβερνώντες όσο και οι φωνασκούντες αντιπολιτευόμενοι. Κι όσο πληρώνονται δεν μπορούν να καταλάβουν τα προβλήματα των άλλων. Αναρωτιέμαι: Μήπως το πολιτικό προσωπικό θα καταλάβαινε το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός αν δεν λάμβαναν τις βουλευτικές αποζημιώσεις και τους υπουργικούς μισθούς; Μήπως είναι καιρός να υποστούν οι πολιτικοί μια πραγματική στάση πληρωμών για να αντιληφθούν ότι ούτε τα προβλήματα, ούτε οι άνεργοι αλλά ούτε και οι νέοι που λόγω της κρίσης μετατρέπονται σε... αργόσχολους μπορούν να περιμένουν;