Δημήτρης Δανίκας

Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις το δεύτερο. Η λίστα Νικολούδη το τρίτο. Και έπεται συνέχεια. Ατελείωτη συνέχεια. Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις, σε κάποια λαμογιά θα πέσεις. Επομένως, καλά κάνουν. Οποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είναι βλάκας με πατέντα. Αντε, στη χειρότερη περίπτωση να είναι κακόβουλος και κακοήθης. Ομως επειδή ως Ελλην είμαι αθεράπευτα καχύποπτος και προσεκτικός, μερικά απλά πράγματα έχω να πω:

Ενα, ότι το σύστημα είναι ευλύγιστο, εύκαμπτο και προσαρμόσιμο. Ανθρωποι για όλες τις εποχές. Γι’ αυτό επιβιώνει και βασιλεύει. Ας πούμε, το κυβερνητικό προσωπικό ήταν αυτό που χορηγούσε άδειες και άφθονα «ασπρόμαυρα» μπιμπικίνια σε εκατοντάδες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ύποπτων υπηρεσιών. Τις οποίες μάλιστα θεωρούσε απείρως περισσότερο χρήσιμες και ωφέλιμες από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των εργαζόμενων πολιτών. Αυτό το ίδιο κυβερνητικό προσωπικό πριμοδοτούσε απάτη, διαφθορά και συναλλαγή. Τότε τους βόλευε. Τώρα δεν τους βολεύει.

Δύο, ότι το ίδιο σύστημα ήταν που σφύριζε αδιάφορα με τη μεγιστοτεράστια φοροδιαφυγή από το λαθρεμπόριο καυσίμων. Ο κόσμος το ’χε τούμπανο και οι εκάστοτε κυβερνητικοί κρυφό καμάρι. Ηξεραν αλλά τίποτα δεν έκαναν. Αυτό το ίδιο κυβερνητικό προσωπικό πριμοδοτούσε την εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Αυτό το ίδιο κυβερνητικό προσωπικό συγκάλυπτε το πλουσιότατο ονοματολόγιο των λαθρεμπόρων. Προφανώς σαρξ εκ της σαρκός τους και κοστούμια από τη δική τους γκαρνταρόμπα ήταν όλοι αυτοί οι ευυπόληπτοι λαθρέμποροι. Τότε τους βόλευε. Τώρα δεν τους βολεύει.

Τρία, ότι το εκάστοτε κυβερνητικό προσωπικό ήταν που με τη δημιουργία Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και την ύποπτη παροχή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ ενσωμάτωνε εκατοντάδες αριστερούληδες στο σύστημα. Ετσι εξαγόραζε συνειδήσεις. Ετσι μαζικός εκμαυλισμός. Για παράδειγμα, από τον χώρο των καλλιτεχνών. Οταν με την έλευση του ΠΑΣΟΚ, όλες σχεδόν οι θέσεις σε θεσμικά όργανα του υπουργείου Πολιτισμού και των παραφυάδων του καταλήφθηκαν από μέλη, ακόμα και στελέχη του ΚΚΕ Εσ. Δηλαδή της παράταξης από την οποία προέκυψε μεγάλο μέρος του Συνασπισμού, που στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε ΣΥΡΙΖΑ. Τότε τους βόλευε. Τώρα δεν τους βολεύει.

Τέσσερα, ότι η ευλυγισία και η ευκαμψία του συστήματος αποκαλύπτονται σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων του. Τη μια στιγμή από δω, την άλλη από κει. Για παράδειγμα, όλες οι κυβερνήσεις επιδόθηκαν σε πρωταθλητισμό πελατειακών σχέσεων. Ετσι πριμοδοτήθηκε η αναξιοκρατία. Ετσι εξαγοράστηκαν και εκμαυλίστηκαν εκατομμύρια συνειδήσεις. Με τη μέθοδο «δούναι και λαβείν». Και έτσι ξεχαρβαλώθηκε ο κρατικός μηχανισμός. Τότε, λοιπόν, όλα άγια και καλώς καμωμένα. Ασε που μερικοί ισχυρίζονταν ότι με τις μαζικές προσλήψεις ασκούσαν λειτούργημα κοινωνικής αλληλεγγύης. Τώρα που τα ταμεία έχουν στερέψει και η τρόικα τα πάντα επιβλέπει, μεταμορφώνονται σε εισαγγελείς και δήμιους όλων αυτών των «ανεπρόκοπων, τεμπέληδων, ανίκανων» δημοσίων υπαλλήλων. Τότε τους βόλευαν οι μαζικές προσλήψεις. Τώρα δεν τους βολεύουν. Τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν χρήσιμοι και ωφέλιμοι. Τώρα είναι άχρηστοι και ακατάλληλοι.

Πέντε, ότι με την ευλυγισία του, τον καιροσκοπισμό του και την προσαρμοστικότητά του, το σύστημα κερδίζει και στις δύο περιπτώσεις. Κλασικό αυτό. Στην πρώτη περίπτωση, όταν δίνει από τα μυστικά κονδύλια, προσλαμβάνει τα «παιδιά» του και ανέχεται τη φοροδιαφυγή, κερδίζει ψήφους, ενσωματώνει πλήθος δυσαρεστημένων, εκμαυλίζει συνειδήσεις και κοντά σε όλα αυτά προφυλάσσει τους μεγαλολαθρέμπορους και τους μεγαλοφοροφυγάδες. Αυτοί, προφανώς, είναι οι συνδαιτυμόνες του κυρ Θόδωρου του Πάγκαλου όταν έλεγε «μαζί τα φάγαμε». Ας πούμε «μαζί τα φάγανε» ο υπουργός Εξωτερικών και ο Αλεξ Ρόντος. Στη δεύτερη περίπτωση, όταν τα περιθώρια στενεύουν, όταν οι εκλογικές αναμετρήσεις καταφθάνουν και η λαϊκή διαμαρτυρία φουσκώνει, ε τότε ο χτεσινός διαπλεκόμενος μεταμφιέζεται σε αδέκαστο κριτή και φανατικό εχθρό της διαφθοράς.

Σκεφτείτε το με όρους εκλογικών αναμετρήσεων. Δηλαδή ποια θα είναι τα επιχειρήματα των γαλαζοπράσινων πολιτικών; Μα φυσικά το πρωτογενές πλεόνασμα. Και οπωσδήποτε η κάθαρση. Οπως οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες έτσι κι αυτοί. Πρέπει πάση θυσία να καταπραΰνουν την αγανάκτηση δίνοντας αίμα στον λαό. Ασε το άλλο. Καρναβάλι έχουμε. Να μην αρπάξουν οι άνθρωποι το μαστίγιο του Ζορρό; Να μη βάλουν τη φαρέτρα του Ρομπέν των Δασών; Χτες διαπλεκόμενοι, σήμερα ανελέητοι τιμωροί. Δύο πρόσωπα στη συσκευασία του ενός!