Σπύρος Γκουτζάνης

Τα “παιδιά δεν φταίνε τίποτε να πληρώνουν την αδιαλλαξία των υπαλλήλων και να χάσουν το εξάμηνο” φωνάζουν από τα παράθυρα. Πρέπει να πάρουν το πτυχίο τους γρήγορα- γρήγοτα οι φοιτητές για να βγουν ένα εξάμηνο νωρίτερα στην ανεργία και να προστεθούν στο 60%. Αλλά αυτό δεν αφορά τους πολιτικούς και τους τηλεοσχολιαστές. Αδιαφορούν για την έκπτωση του δημοσίου πανεπιστημίου λες και όλοι τους σπούδασαν στο Χάρβαρντ.

Όπως πριν από μερικούς μήνες φώναζαν ότι “οι μικροί μαθητές δεν φταίνε τίποτε να πληρώνουν τις συνέπειες της απεργίας των καθηγητών”. Το ότι οι μικροί μαθητές δεν μαθαίνουν γράμματα λόγω της συνολικής υποβάθμισης που φέρνουν οι μεγάλες περικοπές τους είναι αδιάφορο. Λες και δεν πήγαν σε δημόσια εκπαιδευτήρια οι περισσότεροι.

Σε λίγο θα αρχίσουν να φωνάζουν ότι “δεν φταίνε τίποτε οι ασθενείς να πληρώσουν την απεργία των ιατρών”. Το ότι άνθρωποι κυριολεκτικά πεθαίνουν από τις ελλείψεις των νοσοκομείων δεν είναι κάτι που τους απασχολεί. Σαν να μην έχουν καταφύγει όλοι κάποια στιγμή στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας. Αρκεί να ικανοποιηθεί ο κ. Τόμσεν και να πάρει τον τίτλο του πλέον ανάλγητου υπουργού ο Άδωνης.

Πράγματι γιατί οι διοικητικοί υπάλληλοι δεν δέχονται να απολυθούν και να περιέλθουν σε φτώχεια και εξαθλίωση ήσυχα και αδιαμαρτύρητα; Τί θέλουν πια οι καθηγητές και κρατάνε ομήρους τα παιδιά μας; να έχουν δουλειά και να πληρώνονται; μα δεν βλέπουν τόση ανεργία γύρω τους, γιατί δεν δέχονται κι εκείνοι να αφήσουν δίχως εισόδημα για τις οικογένειές τους; Και οι γιατροί τί θέλουν μετά από δέκα-δεκαπέντε χρόνια σπουδών να πληρώνονται περισσότερα από 1000 ευρώ το μήνα; Εδώ ένας ανεπάγγελτος βουλευτής -πολλές φορές γόνος- που διαχειρίζεται επαρχιακά ρουσφέτια εξαπατώντας αφελείς ψηφοφόρους και σηκώνει το χέρι όποτε του δίνει σήμα ο αρχηγός του κάνει το ...αυτό του παξιμάδι με 6.000 ευρώ το μήνα. Τί θέλουν όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται, να καταστρέψουν την χώρα; Μήπως δεν είναι αυτοί όλοι, γιατροί, καθηγητές, υπάλληλοι, αγρότες, μικροεπαγγελματίες που οδήγησαν την χώρα στο χείλος του γκρεμού;

Κάθε φορά που η Τρόικα ζητά νέα μέτρα οι μνηνονιακοί βουλευτές και οι ενσωματωμένοι σχολιαστές πιάνουν δουλειά, εξαπολύουν πόλεμο στην κοινωνία διαβάλλοντας τους πάντες. Συμπεριφέρονται σαν γενίτσαροι οι περισσότεροι εξ αυτών που αφού τους παρέλαβε και τους φροντίζει το βαθύ σύστημα εξουσίας, στρέφονται με απαράμιλη οργή ενάντια στην κοινωνία που τους ανέθρεψε και τους “έκανε ανθρώπους”, στους γονείς τους, στην κοινωνική τους τάξη, στην πατρίδα που καπηλεύονται.

ΥΓ. Φυσικά υπάρχουν και τα παιδιά του Κολλεγίου που έχουν εγκατασταθεί και στο Μαξίμου. Αλλά γι αυτούς δεν υπάρχουν τέτοια ηθικά διλήμματα, δεν ήταν ποτέ με την κοινωνία.