Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Στο στρατόπεδο της Ν.Δ.  πρωτοκλασάτα στελέχη έφθασαν στο σημείο να προωθούν ανοιχτά τη θεωρία των δύο άκρων, επιδιώκοντας να εξομοιώσουν τους φασίστες με άλλους πολιτικούς χώρους και να εμφανίσουν, έτσι, το κόμμα τους ως δύναμη σταθερότητας σε ταραγμένους καιρούς.

Ο προφανής στόχος όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν διπλός: να ενοχοποιηθεί η αξιωματική αντιπολίτευση και ταυτόχρονα να καλλιεργηθεί ο φόβος της αστάθειας, ο οποίος συνήθως οδηγεί ένα μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης σε πιο συντηρητικές επιλογές.

Κάποια συστήματα στο παρασκήνιο ίσως να έβλεπαν στη Χρυσή Αυγή και μια “εφεδρεία” καθώς το τελευταίο διάστημα ένα μέρος του εκλογικού  σώματος στρέφεται αριστερά.

Όμως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έδρασε καταλυτικά, καθιστώντας πλέον αδύνατον στην κυβέρνηση να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της και να επιδεικνύει ανεκτικότητα προς την Χρυσή Αυγή, όπως έκανε όλο το προηγούμενο διάστημα.

Έτσι, η κυβέρνηση έκανε στροφή και άλλαξε τακτική, παρουσιάζοντας μια αποφασιστική επίθεση κατά του νεοναζιστικού μορφώματος, στο πλαίσιο της οποίας έρχονται στο φώς πληθώρα στοιχείων για το σκοτεινό πρόσωπο της οργάνωσης.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν… πρωτοστάτησε στη μάχη κατά της Χρυσής Αυγής. Οδηγήθηκε εκεί από τα γεγονότα.

Είναι επίσης πολύ πιθανό ότι αρκετά από τα στοιχεία που αποκαλύπτονται σήμερα ήταν ήδη γνωστά σε διάφορες κρατικές υπηρεσίες. Στην καλύτερη περίπτωση, ακόμα κι αν δεν γνώριζαν οι υπηρεσίες και οι θεσμοί θα έπρεπε να έχουν ερευνήσει, να έχουν μάθει και να έχουν κινηθεί.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να δούμε το επόμενο διάστημα αποκαλύψεις με “ελεγχόμενο” ρυθμό ή ακόμα και παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις και διευθετήσεις.

Όμως έστω και με καθυστέρηση, στο ποινικό πεδίο, οι εξελίξεις είναι σε θετική κατεύθυνση.

Αυτό που μένει να φανεί, είναι ποιοι θα είναι οι χειρισμοί στο πολιτικό πεδίο.

Διότι το υπόστρωμα για την ανάπτυξη του νεοναζιστικού μορφώματος είναι η οικονομική κρίση και η έλλειψη προοπτικής των Ελλήνων, την οποία, με κίβδηλο και παραπλανητικό τρόπο, εκμεταλλεύτηκε η απεχθής συμμορία.

Χρειάζεται, επομένως, δραστική αλλαγή πορείας στην οικονομία διότι οι θέσεις εργασίας, η βελτίωση των εισοδημάτων και η ανάταξη του κράτους πρόνοιας μπορούν να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες για την κοινωνία, ώστε να αντιμετωπίσει και τη γάγγραινα των νεοναζί. Σε αυτό το μέτωπο θα κριθούν όλα.

Κάτι τέτοιο, όμως,  σίγουρα δεν είναι στις προθέσεις της σημερινής κυβέρνησης.

Μένει, επίσης, να δούμε εάν η κυβέρνηση θα υποκύψει ξανά στον πειρασμό να “παίξει” με την ατζέντα του τρόμου. Να ευνοήσει δηλαδή την ένταση -και μάλιστα προς διάφορες κατευθύνσεις- τη στιγμή που η ίδια θα εμφανίζεται ως αδέκαστος διώκτης και προπύργιο σταθερότητας σε ένα περιβάλλον που απειλείται και κλονίζεται.

Άλλωστε, σε οκτώ μήνες το αργότερο (ίσως και πολύ νωρίτερα) έχουμε εκλογές.

Την προηγούμενη φορά η προεκλογική εκστρατεία “παίχτηκε” γύρω από την “εξωτερική απειλή” της αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά το παραμύθι αυτό δεν πιάνει ξανά.

Θα είναι όμως εξαιρετικά επικίνδυνο για τη χώρα εάν κάποιοι επιχειρήσουν να παρουσιάσουν μια “εσωτερική απειλή” αυτή τη φορά για να επιδιώξουν την εκλογική νίκη.