Κάτια Δανδουλάκη: «Εγκλωβίστηκα σε υπέροχα όνειρα που έγιναν πραγματικότητα»

Το να γεμίζεις ένα μεγάλο αθηναϊκό θέατρο είναι δύσκολη υπόθεση. To να γεμίζεις ένα μεγάλο αθηναϊκό θέατρο για τρίτη συνεχή χρονιά είναι σχεδόν αδύνατο. Το να γεμίζεις όμως ένα λονδρέζικο θέατρο με μια ελληνική παράσταση είναι άθλος. Εκτός κι αν είσαι η Κάτια Δανδουλάκη, η οποία λέει: «Πάντοτε τολμούσα. Εζησα τολμηρά και ποτέ φωναχτά. Πάντοτε έπαιρνα ρίσκα ζωής. Από πολύ μικρή έκανα επιχείρηση». Το «Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε» έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο. Η Κάτια Δανδουλάκη με τον «αγαπησιάρικο θίασό» της, τους ανθρώπους που εκτιμά και σέβεται, τον Θάνο Καληώρα, τον Τάσο Κωστή, την Τζόυς Ευείδη, την Ελένη Κρίτα και τον Παντελή Καναράκη ταξίδεψαν στο Λονδίνο και ανέβασαν την παράσταση στο Mermaid Theatre το Σάββατο 3 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του Prosopa Events. 



«Πάντοτε υπερασπιζόμουν με νύχια και με δόντια τη δουλειά μου και ήθελα να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Η παράσταση ανέβηκε στο πλαίσιο ανταλλαγής πολιτισμικών εκδηλώσεων και δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Εκανα τα πάντα για να διευκολύνω μια ομάδα νέων παιδιών. Τρία Ελληνόπουλα που ζουν και εργάζονται στο Λονδίνο αποφάσισαν να ιδρύσουν τα Prosopa Events. Με κάλεσαν και ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα. Μου αρέσει να βοηθώ τους νέους να επιχειρούν. Εχουμε σακατέψει το μέλλον τους. Και το κράτος δεν θα τους δώσει τίποτα. Ούτε καν παιδεία. Ρίσκο; Μου αρέσει να παίρνω ρίσκα. Ξέρετε, το θέατρο είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη δουλειά. Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση και πρέπει να ξέρεις ότι είσαι σε θέση να τα βγάλεις πέρα. Απαιτεί τεράστιες θυσίες γιατί εξαρτώνται από σένα παραπάνω από τριάντα άτομα. Και σίγουρα δεν ήταν εύκολη υπόθεση να μαζευτεί ένας επαγγελματικός θίασος και να παίξει στο κέντρο του Λονδίνου δύο παραστάσεις. Γέμισε το θέατρο. Μόνο περήφανοι είμαστε για το αποτέλεσμα. Ναι, σπούδασα υποκριτική και στο Λονδίνο, και φυσικά στο Θέατρο Τέχνης, αλλά ήταν μια σωστή επιλογή να επιστρέψω στην Ελλάδα. Με ενδιέφερε το θέατρο. Και στο Λονδίνο το θέατρο ανήκει σε μια κλειστή επαγγελματική κάστα. Κάποιος με προφορά συναντά σιδερόφραχτη πόρτα. Ξέρετε ότι η Ινγκριντ Μπέργκμαν δεν κατάφερε να πάρει άδεια και να κάνει παράσταση; Το έχω μελετήσει πολύ το θέατρο στο Λονδίνο και τώρα έχω πατήσει πάνω στη σκηνή».

«Δεν μετάνιωσα που επέστρεψα από το Λονδίνο, αλλά αν με ρωτάτε τι θα ήθελα να κάνω αν ξαναγεννιόμουν, θα σας έλεγα ταινίες. Θα πήγαινα στην Αμερική να κάνω ταινίες. Εζησα κλειστοφοβικά μέσα στους τέσσερις τοίχους των τηλεοπτικών στούντιο και των θεάτρων. Εχω ανάγκη σήμερα να βγω από τους τοίχους. Εγκλωβίστηκα σε υπέροχα όνειρα που έγιναν πραγματικότητα. Θυμάμαι που μου είχε πει ένας γιατρός να φοράω αντηλιακή κρέμα γιατί προστατεύει το δέρμα και άρχισα να γελάω. Με κοίταζε απορημένος. Δεν με έβλεπε ο ήλιος. Ημουν σε ένα στούντιο από τις 5.30 το πρωί για τα τηλεοπτικά γυρίσματα και γυρνούσα μετά τις παραστάσεις σπίτι μου γύρω στις 2.30 τη νύχτα. Θα ήθελα μια ζωή πιο περιπετειώδη. Ναι, έπαθα κρίση πανικού. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το αίσθημα. Κι όμως, είμαι ένας αισιόδοξος και γεμάτος χαρά άνθρωπος. Το θέατρο ήταν γεμάτο κι εγώ έσταζα από ιδρώτα. Και στους νέους διακρίνω πανικό - και απόλυτα δικαιολογημένο. Ανασφάλεια για το αύριο έχουν και κατεστραμμένα όνειρα εξαιτίας της δικής μου γενιάς».

«Κόμπλεξ δεν είχα ποτέ - ούτε κατωτερότητας, ούτε ανωτερότητας. Δεν είχα τέτοια θέματα. Ηθελα να ξέρω τι μπορώ να κάνω καλά, καλύτερα από κάποιον άλλο. Αυτογνωσία είχα. Να χαίρεσαι και να αγαπάς τον εαυτό σου. Τότε θα ξεπεράσεις τις κρίσεις και θα αναλάβεις τις ευθύνες σου. Οταν μύριζα αποτυχία ήμουν η πρώτη που έβγαινα και έλεγα “την πατήσαμε”. Ποτέ δεν είπα ότι έφταιγε το κοινό ή ο σκηνοθέτης. Δεν μου αρέσει να αυταπατώμαι. Είναι κουταμάρα. Πάντα λέω την αλήθεια. Και στην εκπομπή του Μιχάλη Κεφαλογιάννη πήγα γιατί μου είπε “έχει διαφορά να ακούσουν από εσένα για τις κρίσεις πανικού”. Ξέρετε τι τηλεφωνήματα δέχτηκε το ταμείο του θεάτρου από κόσμο που ζητούσε το τηλέφωνο του δικού μου γιατρού; Του τηλεφώνησα του γιατρού μου, αλλά δεν μπορεί να αναλάβει άλλους ασθενείς. Κάθε γιατρός μπορεί να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις μια κρίση πανικού, αρκεί να κάνεις το πρώτο βήμα. Να καταλάβεις ότι οι φόβοι είναι μόνο μέσα στο κεφάλι σου». 
Τη ρωτάς κομψά αν έχει δεχτεί κακόβουλα σχόλια, κριτικές ή άκουσε ψιθύρους για την απόφαση να γίνει θιασάρχης στα 23 της. «Οι άνθρωποι που φοβούνται ή έχουν κόμπλεξ θέλουν πάντα να κόβουν τα φτερά εκείνων που τολμούν. Εκ των προτέρων, γιατί οι ίδιοι δεν είναι ικανοί να το κάνουν. Αν εκπέμπει κανείς γρουσουζιά, γρουσουζιά θα του επιστρέψει. Αν πιστεύεις στα όνειρά σου, το σύμπαν θα συνωμοτήσει υπέρ σου. Εβγαλα πολλά χρήματα από την τηλεόραση και έχασα άλλα τόσα στο θέατρο. Με δάγκωσε το θέατρο όμως! Εκανα καλλιτεχνικές και εμπορικές επιτυχίες, αλλά έχω δει και αποτυχίες. Ο Σακελλάριος είχε πει κάτι εξαιρετικό. Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες θεατρικών παραστάσεων. Οι καλές που κάνουν επιτυχία. Οι κακές που κάνουν επιτυχία. Οι καλές που κάνουν αποτυχία και οι κακές που κάνουν αποτυχία. Πόσες φορές έχουμε δει μια παράσταση που διαφημίζεται ως εξαιρετική και βγαίνοντας σκέφτεσαι “τι μπούρδα ήταν αυτό;”. Εγώ σιχαίνομαι τις πρεμιέρες. Πονάω και υποφέρω από ταχυπαλμίες βλέποντας τον ηθοποιό στο σανίδι γιατί σκέφτομαι τι μπορεί να πάει στραβά. Δεν θα πάω ποτέ εκείνη την ώρα να του πω αν ήταν κακός. Αν με ρωτήσει μετά από έναν μήνα, θα πω την πάσα αλήθεια. Δεν μιλάς πάνω από χυμένο γάλα. Δεν μπορώ την ωμότητα. Πιστεύω στο ζωτικό ψεύδος του Ιψεν. Κάποια ψέματα λέγονται εν ονόματι κάποιων ευαισθησιών. “Αν θέλεις τη γνώμη μου, πιστεύω ότι σε αυτό το σημείο μπορείς να κάνεις αυτό”. Ετσι θα μιλήσω στον συνάδελφό μου. Αλλά όχι στην πρώτη παράσταση. Πώς θα μπορέσει να ανέβει στο σανίδι την επόμενη μέρα να υπερασπιστεί την παράστασή του όταν έχει ακούσει ότι είναι κακός;».

Ποιο είναι το μυστικό μιας επιτυχημένης παράστασης; «Στην Ελλάδα θέατρο κάνουμε οι τρελοί. Μόνο εμείς γινόμαστε θεατρικοί παραγωγοί και δεν βρίσκουμε χορηγούς όπως γίνεται στο εξωτερικό. Καλώς ή κακώς, όμως, αυτή τη δουλειά -ίσως- μπορώ να κάνω καλύτερα από άλλες. Δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο. Στο θέατρο με έπιασε και η πρώτη κρίση πανικού. Ρώτησα αν είναι γεμάτο, μου έγνεψαν καταφατικά και με έπιασε κρύος ιδρώτας. Λες και ήθελα ποτέ να παίζω σε άδειο θέατρο. Οι συγκυρίες κάνουν μια παράσταση επιτυχημένη ή αποτυχημένη. Να έχει επιλεχθεί το σωστό έργο. Στη συγκεκριμένη παράσταση το αγκίστρι είναι το αίνιγμα. Ενα ωραίο αίνιγμα που παίζεται με κλασική δομή, χωρίς τερτίπια. Εξυπνα στημένο με μια ωραία διασκευή του Μιχάλη Ρέππα και του Θανάση Παπαθανασίου. Τα παιδιά το έστησαν έτσι ώστε να μπαίνεις στην ατμόσφαιρα από τα πρώτα πέντε λεπτά. Ζητώ από τις ταξιθέτριες να μου δείξουν έναν θεατή με άσπρα μαλλιά. Το θέατρο το γεμίζουν οι νέοι. Με χαροποιεί αυτό».



Η αφίσα από την παράσταση που ανέβηκε στις 3 Οκτωβρίου, στο λονδρέζικο Mermaid Theatre

«Κέρδισα τον σεβασμό»

Την ενοχλούν οι άκομψες ερωτήσεις για την εξωτερική εμφάνιση και τη μητρότητα; «Οι δημοσιογράφοι έχουν μια φυσική ορμή να ρωτούν. Αλλά, αν με ρωτάτε, πιστεύω ότι ξέρουν την απάντηση. Νομίζουν ότι έχω εφεύρει την πυρίτιδα. Καταντά κουτό και κουραστικό. Τι κάνεις;. Θυσίες. Πώς κρατιέσαι έτσι; Με κόπο. Δεν μπορείς να είσαι εκατό κιλά και με ένα χάπι να μεταμορφωθείς σε νεράιδα. Ο κόσμος όμως με ξέρει. Μεγαλώσαμε μαζί. Με αγαπούν και με σέβονται. Και αυτή η αγάπη δεν τελειώνει. Με κάνουν να νιώθω ασφάλεια. Είμαι δικός τους άνθρωπος. Και τον σεβασμό τους τον κέρδισα γιατί δεν έκανα ποτέ δηθενιές. Λέω ό,τι αισθάνομαι και δεν το κρύβω. Και από τους δημοσιογράφους ό,τι έχω ζητήσει να μείνει κρυφό, το σεβάστηκαν. Hξεραν και ουδέποτε δεν δημοσίευσαν κάτι. Γιατί δεν τηρούν τους κανόνες σήμερα; Γιατί ζούμε σε μια εποχή αποδόμησης και γκρεμίζουμε τα πάντα. Εγώ προσπαθώ να μείνω μακριά για να μη με πιάσουν οι σκόνες από τα γκρεμίσματα. Δεν μου αρέσει η νέα εποχή γιατί βασίζεται στις μηχανές και όχι στους ανθρώπους. Δεν μου αρέσει να βλέπω τον ανιψιό μου να κάνει ερωτική εξομολόγηση μέσω των κινητών και του υπολογιστή». 

«Απωθημένα; Eχω ένα τεράστιο. Τα ταξίδια και τις διακοπές. Την ξεκούραση. Φέτος αποφάσισα να κάνω διακοπές όλο το καλοκαίρι και γκρεμίστηκε το σύμπαν. Διάλεξα τη χειρότερη στιγμή, τη στιγμή που η χώρα μας περνούσε μεγάλη περιπέτεια. Και ουσιαστικά δεν κατάφερα να ξεκουραστώ. Στο επάγγελμά μου δεν έχω απωθημένα. Το όνειρό μου είναι να κάνω τα πράγματα που θέλω. Που θέλω εγώ. Oχι τα επιβεβλημένα. Δεν έκανα ποτέ επιβεβλημένα πράγματα. Θέλω να δουλεύω με έναν θίασο ηθοποιών που έχω επιλέξει και με έχουν επιλέξει και εκτιμώ. Θέλω μια αγαπησιάρικη καθημερινότητα». 

Η Κάτια Δανδουλάκη μπορεί να μοιάζει εύθραυστη και αιθέρια λόγω του εξωτερικού της περιβλήματος. Εκείνοι που έχουν ανοίξει το περιτύλιγμα σίγουρα έχουν γνωρίσει μια γενναιόδωρη και σοφή γυναίκα. Μια εργασιομανή. Μια ηθοποιό που ερωτεύτηκε το σανίδι και όταν λέει ότι αποζητά ξεκούραση, σίγουρα σκέφτεται το επόμενο επαγγελματικό βήμα της. Μια γυναίκα που δεν σκέφτεται πρώτα το κέρδος αλλά την ανάγκη της να μη συμβιβαστεί. Μια γυναίκα που μιλάει στον πληθυντικό στον συνομιλητή της, μια γυναίκα που θέλει να δώσει συμβουλές «επειδή είμαι μεγάλη γυναίκα», μια γυναίκα που αποφεύγει την έπαρση μετά μανίας. Μια γυναίκα που της έχουν δώσει πολλή αγάπη, την έχουν κανακέψει όπως λένε και στην πατρίδα της, τη Θεσσαλονίκη. Κι αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να επιστρέψει απλόχερα αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση σε εκείνους που επιλέγει. Λένε ότι οι άνθρωποι που είναι επιτυχημένοι, δημοφιλείς και αγαπητοί στον κόσμο γίνονται γνωστοί μόνο με το μικρό όνομά τους. Η Κάτια, λοιπόν, ανήκει στον κόσμο που γεμίζει το δικό της θέατρο. 

info: «Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε», Θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη», Αγ. Μελετίου 61Α, Κυψέλη. Τηλ.: 210 8640414.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, 19.30, Πέμπτη - Παρασκευή 21.00, Σάββατο λαϊκή απογευματινή 18.00, βραδινή 21.00, Κυριακή 19.30