Μελανί Λοράν: Η εκδίκηση της ξανθιάς

Μελανί Λοράν: Η εκδίκηση της ξανθιάς

Δεν είναι απλώς καλή ηθοποιός, αλλά και απρόσμενα ικανή σκηνοθέτις. Και όπως λέει και η ίδια στο «thema people»: «Δεν νευριάζω ποτέ. Ούτε με τους ηθοποιούς μου ούτε με το συνεργείο μου»

Μελανί Λοράν: Η εκδίκηση της ξανθιάς
Τον Κουέντιν Ταραντίνο δεν πρέπει να τον ευχαριστούμε μόνο για το πώς βοηθά στην αναγέννηση της καριέρας ξεχασμένων ηθοποιών, αλλά και για το πώς ξετρυπώνει τα καλύτερα νέα ταλέντα. Ενα απ’ αυτά είναι και η Γαλλίδα ηθοποιός Μελανί Λοράν, η οποία έκαψε καρδιές (κι ένα θέατρο) στους «Αδωξους μπάσταρδους» πριν από μερικά χρόνια. Πέρα από εκπληκτική ερμηνεύτρια, η Λοράν είναι και σκηνοθέτις - και απ’ ό,τι φαίνεται στη δεύτερη ταινία της «Δύο ανάσες», αρκετά ικανή. Εδώ μας μιλά για την εμπειρία της πίσω από τον φακό.

- Γιατί νιώθετε την ανάγκη να γυρίζετε ταινίες;
Επειδή μόνο όταν σκηνοθετώ είμαι ο εαυτός μου. Νιώθω συνεχώς ένα τεράστιο κενό κάθε φορά που τελειώνουν τα γυρίσματα. Νιώθω ότι υπηρετώ κάτι. Φυσικά, έχω συνεργαστεί με σκηνοθέτες που μαζί τους έφτασα πολύ μακριά...

Κλείσιμο
- Η οικογένεια είναι ένα στοιχείο της ταινίας. Προκαλεί αυτή την αστάθεια, αυτή την αδυναμία. Είναι αυτοβιογραφική;
Καθόλου! Δεν είδα ποτέ τους γονείς μου να τσακώνονται. Δεν είδα ποτέ τη μητέρα μου να κλαίει εξαιτίας του πατέρα μου. Ο πατέρας μου είναι ο ήρωάς μου.

- Στο γύρισμα πώς καταφέρνει να επιτύχει τους στόχους της μια σκηνοθέτιδα; Οι ηθοποιοί σας λένε ότι είστε πολύ γλυκιά.
Δεν νευριάζω ποτέ. Ούτε με τους ηθοποιούς μου ούτε με το συνεργείο μου. Αν το συνεργείο μου είναι χαρούμενο, αν θέλουν όλοι να εργαστούν χωρίς να φοβούνται μήπως κάνουν ένα λάθος, αυτό είναι το σημαντικό. Ο σκηνοθέτης είναι σαν τη μαμά. Ολοι στρέφονται σ’ αυτόν. Ο σκηνοθέτης πρέπει να είναι παρών για όλους.

- Σε κάποιες σκηνές κινηματογραφείτε τη Ζοζεφίν Ζαπί με την πλάτη γυρισμένη στον φακό.
Μου αρέσει πολύ να κινηματογραφώ κάποιον με την πλάτη γυρισμένη στον φακό. Νιώθουμε πολλά πράγματα όταν κοιτάμε την πλάτη κάποιου. Σ’ αυτή την ταινία η καταπίεση της Σαρλί εκφράζεται από την πλάτη της.

- Ποιες σκηνές παρουσίασαν τη μεγαλύτερη δυσκολία;

Η μόνη σκηνή για την οποία είχα άγχος, ακόμα κι όταν έγραφα το σενάριο, είναι αυτή στο τροχόσπιτο όπου περνάμε από τρία συναισθήματα σε λιγότερο από ένα λεπτό. Από το μεθύσι περνάμε στο χαστούκι κι έπειτα στη δυσφορία. Ολα αυτά σε τρία τετραγωνικά. Ηταν πολύ δύσκολη σκηνή... Και η πιο σημαντική. Τη γυρίσαμε τη δεύτερη μέρα των γυρισμάτων. Ηξερα ακριβώς τι ήθελα. Είπα στις ηθοποιούς μου: «Θα γίνει μόνο μία λήψη, δώστε τα όλα». Αμέσως πριν, ήπιαμε από ένα σφηνάκι βότκα η καθεμιά μας. Και τα κατάφεραν. Τελειώσαμε τέσσερις ώρες νωρίτερα.

- Και η σκηνή με τη νευρική κρίση και τα κλάματα της Ζοζεφίν;

Η Ζοζεφίν είναι σαν εμένα, πολύ συναισθηματική. Δεν ήθελα να την εξουθενώσω. Πήγα και βρήκα τον ηχολήπτη και τον ρώτησα αν μπορούσε να της βάλει ακουστικό για να της δίνω οδηγίες από το διπλανό δωμάτιο. Ολοι βγήκαν έξω. Ηταν μαγικό. Της φώναζα και αμέσως μετά της έλεγα: «Τώρα καταρρέεις και καταρρέω κι εγώ μαζί σου». Κι έκλαιγα κι εγώ. «Ακολούθησε την ανάσα μου». Στο τέλος της είπα: «Σ’ αγαπάω, όλα καλά. Σε τρία δευτερόλεπτα, κοίτα την κάμερα». Την είδα να δακρύζει. Ταίριαζε πολύ εκείνη τη στιγμή. Και μόνο που το λέω τώρα, συγκινούμαι πολύ.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Best Of Network

Δείτε Επίσης