Γιατί δεν αρκέστηκες στο ελληνικό πτυχίο και επέλεξες να φύγεις στην Αμερική;
Ήθελα να κάνω μεταπτυχιακό στα κινέζικα για να ασχοληθώ στη συνέχεια με επιχειρήσεις. Αυτός ήταν ο αρχικός προγραμματισμός μου. Γι’ αυτό, άλλωστε, και σταμάτησα να ασχολούμαι ενεργά με τον αθλητισμό.
Ήσουν στην Εθνική Ομάδα Πόλο, τη χρονιά που επιλέχθηκαν αθλήτριες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Τότε αναρωτήθηκα «Τι κάνουμε τώρα;».
Και είπες «αντίο» στο πόλο.
Έπρεπε να επιλέξω άμεσα πού θα αφιέρωνα τον περισσότερο χρόνο μου. Αν συνέχιζα τους αγώνες και την προετοιμασία για την Ολυμπιάδα, θα πήγαιναν πίσω οι σπουδές μου. Έτσι, στα 18 μου, αφού πήραμε το χρυσό στους 1ους Πανευρωπαϊκούς, βγήκα εντελώς από τις πισίνες. Τις έκοψα μαχαίρι. Και παρότι ήταν δική μου επιλογή όλο αυτό, τα επόμενα χρόνια ήταν τα χειρότερα της ζωής μου.
Γιατί το λες αυτό;
Ήμουν απίστευτα στενοχωρημένη. Έπαθα κατάθλιψη. Ένιωθα μετέωρη, γιατί είχα φύγει απ’ το προστατευμένο περιβάλλον του σχολείου μου, αλλά και του κολυμβητηρίου. Δεν έβρισκα κανένα νόημα στη σχολή, παρότι οι καθηγητές μου ήταν πολύ καλοί. Ίσως ζούσα μια παρατεταμένη εφηβεία. Η κατάσταση έγινε δυσκολότερη, όταν, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, έβαλα δεκαπέντε κιλά. Οι αθλητές του νερού, όταν σταματάμε, παίρνουμε βάρος κι εγώ δεν ήμουν η εξαίρεση.
Πώς το αντιμετώπισες;
Μισώντας τον εαυτό μου. Όλο αυτό ήταν ένας φαύλος κύκλος. Εκείνη την εποχή ήμουν ο σκληρότερος κριτής του εαυτού μου. Χρειάστηκε να περάσουν δύο χρόνια για να μπορέσει να επανέλθει η καλή ψυχολογία μου. Γιατί, κατά βάση, είμαι ένας θετικός άνθρωπος.
Κι έτσι προέκυψε το Χάρβαρντ;
Ναι, γιατί στα χρόνια της ΑΣΟΕΕ μάθαινα κινέζικα σε summer schools στην Κίνα. Έτσι έκανα ένα διετές μεταπτυχιακό στη γλώσσα και στις επιχειρήσεις.
Στα κινέζικα δεν υπάρχει η λέξη «όχι». Εσύ ποια «όχι» δεν είπες πηγαίνοντας στην Αμερική;
Στις μνήμες της ξεγνοιασιάς, της αυθεντικότητας των συναισθημάτων, της ποιότητας ζωής, της θάλασσας στην ωραιότερη χώρα του κόσμου για μένα, της πατρίδας μου που είναι η Ελλάδα. Και, βεβαίως, πώς μπορεί κανείς να μη θυμάται το ελληνικό παγωτό; Όλα αυτά και τόσα ακόμα μου έλειπαν πολύ στη Βοστόνη και αργότερα στη Νέα Υόρκη.
Πώς είναι η αίσθηση του να προχωράς στους ίδιους διαδρόμους που είχε διαβεί ως φοιτητής και ο Kennedy;
Είναι ωραίο το «βαρύ» όνομα του πανεπιστημίου, αλλά το απομυθοποιείς κιόλας τόσο πολύ. Πήρα πολλά πράγματα, μου άνοιξε το μυαλό, αλλά και κουράστηκα.
Δύσκολη η συναναστροφή με τους γόνους των διάσημων;
Τα παιδιά των διάσημων συνήθως πηγαίνουν στο USC, όπου είναι το κέντρο του Hollywood. Τα πράγματα στο Χάρβαρντ λειτουργούν ως εξής: Βάζεις το κεφάλι κάτω, διαβάζεις και κινείσαι σε χαμηλούς τόνους, ακόμα κι αν είσαι γόνος γνωστών επιχειρηματιών. Γενικά, δεν έχει σημασία τίνος παιδί είσαι, αλλά τι κάνεις εκεί. Για μένα αυτό ήταν ένα μάθημα. Το είχα μέσα μου, αλλά έγινε πιο έντονο: να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, είτε πρόκειται για τον πρόεδρο των ΗΠΑ είτε για δημοσιογράφο σε ένα ελληνικό κανάλι, όπως είμαι εγώ. Θεωρώ ότι πρέπει να σεβόμαστε τους πάντες, αλλά και να μη φοβόμαστε κανέναν.
Τι άλλο έμαθες στο Χάρβαρντ;
Περίπου 3.500 κινέζικα ιδεογράμματα. Τώρα, επειδή έχω αφήσει τη γλώσσα, μπορώ μεν να επικοινωνήσω, αλλά νιώθω ότι, ενώ έκανα πολύ κόπο για να τη μάθω, με άφησε πολύ εύκολα.
Στο ενδιάμεσο των σπουδών σου προέκυψε και η συνεργασία με το CNN Λονδίνου.
Για ένα μήνα. Έκανα την αίτηση έπειτα από προτροπή του τότε αγοριού μου, ψάχνοντας μια απασχόληση για το καλοκαίρι. Έγινα δεκτή μάλλον γιατί ήμουν αφόρητα πιεστική προς την υπεύθυνη. Τηλεφωνούσα καθημερινά ρωτώντας την «έχουμε κάποιο νέο;». Στο τέλος με πήραν.
Πώς θυμάσαι την πρώτη σου μέρα στο κανάλι;
Και η πρώτη και η δεύτερη ήταν ίδιες με την εικοστή και την τριακοστή.
Δηλαδή;
Δεν χρειάζεται μεγάλη εμπειρία για να καταλάβει κανείς ότι το κλίμα είναι άκρως ανταγωνιστικό, κυρίως ανάμεσα στις γυναίκες. Αν επιτρεπόταν, ίσως κάποιες να αλληλοτρώγονταν με μεγάλη ευχαρίστηση. Υπάρχουν, βεβαίως, εξαιρέσεις, όπως η βοηθός αρχισυντάκτρια της εκπομπής του οικονομικού αναλυτή και δημοσιογράφου Ρίτσαρντ Κουέστ που δούλευα. Να, όμως, και ο αντίποδας: η αρχισυντάκτρια της εκπομπής. Το «ζω για να δουλεύω» μάλλον ήταν το σύνθημά της.
Το δικό σου;
Να ανακαλύπτουμε και να αναδεικνύουμε τα θετικά πράγματα. Αυτό ήταν και το σκεπτικό μου, όταν μου ζητήθηκε ένα καλοκαίρι να αντικαταστήσω, με ραδιοφωνική εκπομπή στο ΣΚΑΪ συναδέλφους που θα έλειπαν στις άδειές τους. «Από πολιτικά δεν ξέρω» τους είπα. «Να βρίσκω θετικές ειδήσεις;». Μου είπαν «δοκίμασέ το» κι έτσι μετά γεννήθηκε το τηλεοπτικό Στην Πράξη.
Τα πολλά και πολύωρα γυρίσματα σου αφήνουν χρόνο για ζωή εκτός δουλειάς;
Εννοείται. Και μάλιστα η ζωή μου «εκτός» δεν έχει καμία σχέση με την «εντός». Οι φίλοι μου είναι από άλλους επαγγελματικούς χώρους. Βγαίνουμε για ποτό, αν και όσο μεγαλώνω τόσο το βαριέμαι, διαβάζω αρκετά...
Ερωτεύεσαι;
Σπάνια, αλλά, όταν συμβαίνει, ερωτεύομαι πολύ. «Καταστρέφομαι».
Τώρα είσαι σε τέτοια κατάσταση;
Οδεύω προς τον τοίχο!
Ο γάμος είναι στα σχέδιά σου;
Το πιο σημαντικό για μένα είναι να έχω το σύντροφό μου.
Τα παιδιά;
Ονειρεύομαι παιδιά όταν είμαι ερωτευμένη.
Είναι κομβική η ηλικία των 30 για εμάς τις γυναίκες;
Πολλές το βλέπουν έτσι. Για μένα δεν είναι. Η σχέση μετράει και όχι ο γάμος. Σε αυτό δεν παίζει ρόλο η ηλικία. Στους γονείς μου, βέβαια, μάλλον θα άρεσε η ιδέα να παντρευτώ κάποια στιγμή. Αλλά δεν το έχω συζητήσει μαζί τους.
Τι είναι για σένα αγάπη;
Η ζωή.
Ευτυχία;
Ο έρωτας.
Πάθος;
Ο τρόπος που μου αρέσει να ζω.
Μάλλον είσαι πολύ ερωτευμένη...
Φαίνεται, ε;
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
