Άλμα στην κορυφή του κόσμου

Η σχέση του Κώστα Φιλιππίδη με τον αθλητισμό ξεκίνησε από πολύ νωρίς, αρχικά με την ενόργανη γυμναστική για να καταλήξει στο επί κοντώ. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα μετά τον θρίαμβό του στην Πολωνία, ο παγκόσμιος πρωταθλητής επανήλθε στην καθημερινότητά του σαν να μη συνέβη τίποτα το ιδιαίτερο. Κυκλοφορεί στους δρόμους της Αθήνας με το αγαπημένο του αυτοκίνητο, ένα κλασικό Mini Cooper, κυρίως στις γειτονιές της Κυψέλης με τις οποίες τον συνδέει πλήθος ευτυχισμένων αναμνήσεων από τα παιδικά του χρόνια. Μεγάλωσε μεταξύ της οδού Αγίου Μελετίου και της πλατείας Κυψέλης και όπως λέει ο ίδιος «πρόκειται για μια περιοχή που είναι απολύτως συνυφασμένη με την αθωότητα της παιδικής μου ηλικίας. Θυμάμαι τις ατελείωτες βόλτες στη Φωκίωνος Νέγρη, αλλά και τα παιχνίδια στο Πεδίον του Αρεως. Δίπλα ήταν και ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος, του οποίου υπήρξα αθλητής».
Οντως η πρώτη γνωριμία του Κώστα Φιλιππίδη με τον αθλητισμό έγινε σε ηλικία 4 ετών, τότε που οι γονείς του απευθύνθηκαν στο σωματείο της γειτονιάς τους, τον Πανελλήνιο, και κατόπιν προτροπής των υπευθύνων τον έγραψαν στο τμήμα ενόργανης γυμναστικής.

«Ασχολήθηκα με τον αθλητισμό από πολύ μικρός, χάνοντας είναι αλήθεια ένα κομμάτι της παιδικής ανεμελιάς. Πέρασα μεγάλο μέρος των παιδικών μου χρόνων με αμέτρητες ώρες στο γυμναστήριο και ατελείωτες προπονήσεις. Τις ώρες που τα άλλα παιδιά έπαιζαν, εγώ γυμναζόμουν σκληρά και τον υπόλοιπο χρόνο διάβαζα. Παρά το γεγονός ότι οι δάσκαλοί μου γνώριζαν την εμπλοκή μου με τον αθλητισμό, εγώ ήθελα να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις του σχολείου. Ο αθλητισμός δεν υπήρξε ποτέ άλλοθι για μια κακή επίδοση στα μαθήματα», εξομολογείται ο Κώστας Φιλιππίδης.

Ωστόσο όταν έγινε 13 ετών είχε ψηλώσει πολύ, κάτι που αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα για έναν αθλητή της ενόργανης. Παρά το γεγονός ότι είχε δείξει το ταλέντο του κερδίζοντας πανελλήνιες πρωτιές και συλλέγοντας μετάλλια, αναγκάστηκε να αλλάξει άθλημα. «Δεν με βοηθούσε πια το σώμα μου. Αν ήθελα να συνεχίσω με επιτυχία, έπρεπε να καταπιαστώ με κάτι άλλο. Το επί κοντώ ήταν αυτό που ήθελα. Οταν είσαι μικρός, σε καθοδηγούν άλλοι στο τι πρέπει να κάνεις. Μεγαλώνοντας, όμως, επιλέγεις μόνος σου αυτό που επιθυμεί η καρδιά σου», λέει ο παγκόσμιος επικοντιστής.
Στο πρόσφατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου του Σόποτ, στην Πολωνία, ο Κώστας Φιλιππίδης απέδειξε περίτρανα ότι η επιλογή που έκανε στην εφηβεία του ήταν η ιδανική. Πέταξε με το κοντάρι του στα 5,80 μέτρα, αφήνοντας πίσω του ορισμένους από τους καλύτερους επικοντιστές του πλανήτη. «Εκείνη την ώρα δεν υπάρχουν ούτε σκέψεις, ούτε συναισθήματα. Ημουν σε καλή κατάσταση, σωστά προετοιμασμένος και για μία ακόμα φορά έπρεπε να κάνω αυτό που ξέρω να κάνω καλά, δηλαδή να πετάξω. Το ότι κέρδισα τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή μου δίνει χαρά, αλλά δεν με φρενάρει κιόλας από τα μελλοντικά μου σχέδια. Με περιμένουν δεκάδες διοργανώσεις στο άμεσο μέλλον και τώρα επικεντρώνομαι σε αυτές. Εάν επαναπαυτώ στον στόχο που κατέκτησα, θα χάσω τον δρόμο μου για τον επόμενο», εξομολογείται.

Από την αρχή της σταδιοδρομίας του στον αθλητισμό έως το παγκόσμιο χρυσό μετάλλιο, η οικογένειά του είχε τον ρόλο του πιστού και ένθερμου υποστηρικτή του. «Τα πρώτα τηλεφωνήματα που δέχτηκα μετά την επιτυχία μου ήταν από τους δικούς μου. Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια και είναι λογικό οι οικείοι μου να με στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις. Στους περισσότερους αγώνες μου, μάλιστα, με ακολουθούν, είναι κυριολεκτικά δίπλα μου», τονίζει  χαρακτηριστικά. Η φυσική σεμνότητα δεν επιτρέπει στον Κώστα Φιλιππίδη να παρασυρθεί, ακόμη και τώρα που τον αναγνωρίζουν στον δρόμο και του ζητούν αυτόγραφα. «Αυτό συμβαίνει κάποιες φορές και μου αρέσει που υπάρχει αυτή η θετική επικοινωνία με τον κόσμο. Είναι ωραίο να προβάλλουμε το καλό πρόσωπο της χώρας, γιατί παρά τα όσα μας καταλογίζουν οι ξένοι, οι Ελληνες αποδεικνύουμε την αξία μας καθημερινά», λέει. Αναφερόμενος δε στην υπόθεση ντόπινγκ του 2007 που του είχε στοιχίσει τόσο πολύ, όπου έπειτα από ενάμιση χρόνο ψυχολογικής δοκιμασίας και δικαστικών αγώνων δικαιώθηκε, με τη WADA να υποβαθμίζει την ουσία που είχε βρεθεί τότε στο αίμα του και την IAAF να του ανοίγει τον δρόμο να αγωνιστεί και πάλι, τονίζει: «Είμαι φύσει αντίθετος σε καταστάσεις που μπορεί να επηρεάσουν την πορεία μου γι’ αυτό και τις ξεπερνώ ακολουθώντας τον δρόμο που έχω επιλέξει: αυτόν της σκληρής δουλειάς και της επιμονής».

Οι σπουδές Οικονομικών και το κοστούμι

Παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες ώρες της ημέρας ο Κώστας Φιλιππίδης φορά φόρμες, τα κοστούμια δεν λείπουν από την γκαρνταρόμπα του. «Λανθασμένα έχει δοθεί η εντύπωση ότι οι αθλητές κυκλοφορούν μόνο με τα αθλητικά τους ρούχα. Τα κοστούμια μου αρέσουν, γι’ αυτό και όταν το καλεί η περίσταση τα προτιμώ».
 
Οπως εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς, το ημερήσιο πρόγραμμα ενός πρωταθλητή είναι υπέρ το δέον γεμάτο με υποχρεώσεις: «Σπούδασα Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και τώρα κάνω ένα μεταπτυχιακό στο ίδιο πανεπιστήμιο πάνω στη διαφήμιση και την επικοινωνία, αντικείμενα με τα οποία θέλω να ασχοληθώ στο μέλλον. Το Ιδρυμα Λάτση μου καλύπτει τα δίδακτρα και οφείλω να ευχαριστήσω τους υπεύθυνους γι’ αυτή την προσφορά. Οταν κρεμάσω τα παπούτσια μου θα εγκαταλείψω για πάντα τους αθλητικούς χώρους, εφόσον δεν πρόκειται να συνεχίσω να ασχολούμαι ως προπονητής. Αλλωστε είναι κάτι που δεν το έχω σπουδάσει και επομένως δεν το γνωρίζω». Μιλώντας για τη ζωή του, ο Κώστας Φιλιππίδης λέει ότι «επιστρέφοντας καθημερινά στο σπίτι μου επιδιώκω να γεμίσω τις μπαταρίες μου, να ξεκουραστώ και να χαλαρώσω. Μπορεί να ακούσω μουσική ή να δω κάποια ταινία. Δεν βγαίνω συχνά έξω και δεν ξενυχτώ - έχω πολύ καιρό να το κάνω αυτό». Φυσικά δεν τρώει πότε junk food, δεν πίνει και σπάνια πηγαίνει διακοπές. «Ολα αυτά δεν τα θεωρώ θυσίες, διότι για μένα ο πρωταθλητισμός δεν έχει τίμημα. Βρίσκομαι στον πρωταθλητισμό από επιλογή και όχι από ανάγκη», τονίζει.

Η πολιτική ποτέ δεν ενδιέφερε τον Κώστα Φιλιππίδη, γι’ αυτό και αν κάποιο κόμμα τον πλησιάσει για τις επικείμενες αυτοδιοικητικές ή τις ευρωεκλογές προς συνεργασία, θα εισπράξει την άρνησή του, καθώς, όπως λέει, «είμαι σε άλλη φάση ζωής», τονίζοντας πως «οι στόχοι και οι υποχρεώσεις μου είναι άλλες». Εξίσου επίμονα αλλά ευγενικά αρνείται να εμφανιστεί σε τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ δεν δίνει τακτικά συνεντεύξεις, διότι, όπως λέει χαρακτηριστικά, «άλλο η σόουμπιζ και άλλο ο αθλητισμός. Θα μπορούσα να βρίσκομαι καθημερινά σε κάποιο τηλεοπτικό πλατό, αλλά τι νόημα έχει; Ο αθλητής τα λέει όλα με τις επιδόσεις του».
 
Ο Ελληνας παγκόσμιος πρωταθλητής του επί κοντώ θεωρεί τον επί 14 χρόνια προπονητή του, Δημήτρη Κυτέα, τον άνθρωπο που του άνοιξε τον δρόμο για τις υψηλές επιδόσεις του. Ο μέντοράς του τού ενίσχυσε τη νοοτροπία του εργάτη και του μαχητή που ούτως ή άλλως είχε ο Κώστας, ο οποίος, σχολιάζοντας τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, χωρίς δεύτερη σκέψη απαντά: «Με ενοχλεί η νοοτροπία που έχει ο Ελληνας στη χώρα και αρνείται να την αλλάξει. Κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη ενώ θα μπορούσαμε εύκολα να πάμε παρακάτω. Η χώρα μας δεν είναι μόνο γεμάτες καφετέριες αλλά και καθημερινοί άνθρωποι που διαθέτουν όραμα και έχουν μάθει να ιδρώνουν τη φανέλα».