Η μητέρα μου πάντα, όταν παρακολουθούσαμε μαζί τον διαγωνισμό για την ανάδειξη των Σταρ Ελλάς, Μις Ελλάς και Μις Γιανγκ, μου έλεγε να δηλώσω συμμετοχή κι εγώ γελούσα», λέει η 23χρονη Αντιγόνη Αμπαδά, η οποία εργάζεται ήδη στον χώρο του μόντελινγκ από τα 19 της, ενώ την περασμένη χρονιά είχε πάρει για πρώτη φορά μέρος σε καλλιστεία για τον τίτλο της Σταρ Ελλάς. «Δεν την έπαιρνα στα σοβαρά. Ωστόσο ήταν μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από εκείνη τη βραδιά είναι τον υπέροχο Πάνο Μεταξόπουλο να βρίσκεται κάτω στην άκρη της πασαρέλας και να μου κάνει διάφορες γκριμάτσες για να μην ξεχάσω να χαμογελάσω στην πόζα. Και τον πόνο από τα παπούτσια που ήταν ανυπόφορος!» συμπληρώνει. Αν και γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, η Αντιγόνη μεγάλωσε στη Λάρισα, μια και ο πατέρας της είναι στρατιωτικός και μετακόμιζαν συχνά. «Η παιδική μου ηλικία είναι συνδεδεμένη στο μυαλό μου με ένα συνεχές πακετάρισμα», εξομολογείται και συνεχίζει: «Πάντοτε έπρεπε να γίνουν όλα από την αρχή: καινούριο σχολείο, καινούριες παρέες... Για να είμαι ειλικρινής, το απολάμβανα.
Μου αρέσουν οι αλλαγές - σε αντίθεση με τη μητέρα μου, που τη θυμάμαι πάντα να παραπονιέται και να νοσταλγεί τη Θεσσαλονίκη». Τελειομανής, αγχώδης από μικρή και απουσιολόγος της τάξης της στο σχολείο, η Αντιγόνη έκανε τα πρώτα της βήματα στο μόντελινγκ όταν -ούσα ήδη φοιτήτρια στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας- έψαχνε να βρει μια part time απασχόληση για να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά από τους γονείς της. «Νιώθω τυχερή για το ότι έχω δυο γονείς οι οποίοι ποτέ δεν μου πιπίλισαν το μυαλό να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον έναν κλάδο ή τον άλλον», εξομολογείται. «Το ότι στο σχολείο ήμουν καλή σε όλα τα μαθήματα ίσως τελικά να ήταν κακό. Σε κάνει αναποφάσιστο. Τελικά κατέληξα στις οικονομικές σπουδές και προς το παρόν απολαμβάνω τη φοιτητική ζωή της υπέροχης πόλης μου. Ολα έχουν ημερομηνία λήξης, από το γάλα στο ψυγείο σου μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις. Το μόντελινγκ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Οσον άφορα στο μέλλον, αποφεύγω να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Με αγχώνει. Είμαι ανοιχτή σε νέες ιδέες και προτάσεις και ό,τι προκύψει! Προς το παρόν το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο. Οταν έχω λίγο ελεύθερο χρόνο, κάνω ποδήλατο ή πάω για pilates και Tae Bo. Τίποτα δεν συγκρίνεται με μια βόλτα στη θάλασσα, με καλή παρέα ή και μόνη μου», καταλήγει.
Χαμογελαστή και καχύποπτη
Θεωρεί τον εαυτό της ανυπόμονο, κυκλοθυμικό, ανεξάρτητο, χαμογελαστό άλλα ταυτόχρονα και λίγο καχύποπτο: «Σχόλια πάντα θα υπάρχουν όταν επιλέγεις να ασχοληθείς με ένα επάγγελμα στο οποίο εκτίθεσαι, όπως είναι το μόντελινγκ», εξηγεί η Αντιγόνη. «Εχω ακούσει τα πάντα: ότι είμαι πολύ αδύνατη, γεμάτη, κοντή, ψηλή... Προφανώς δεν γίνεται να ισχύουν όλα ταυτόχρονα. Το θέμα είναι να μην παίρνεις τίποτα προσωπικά και να μην αφήνεις αυτά τα σχόλια να σε επηρεάσουν ψυχολογικά, κάτι το οποίο κάνω. Φιλτράρω ό,τι ακούω, κάνω την αυτοκριτική μου και από εκεί και πέρα δεν αφήνω τον εαυτό μου να γίνει έρμαιο της αρνητικής κριτικής. Θεωρώ ότι στο μόντελινγκ δεν δουλεύει απλώς η πιο ωραία. Πρέπει να έχεις ένα σύνολο χαρακτηριστικών για να προχωρήσεις. Να είσαι συνεργάσιμη, ευγενική, γρήγορη, συνεπής, πειθαρχημένη. Αυτά που συνοψίζονται στις έννοιες του επαγγελματισμού και της ωριμότητας. Αν δεν τα έχεις, οφείλεις να τα καλλιεργήσεις για να πετύχεις. Ειδάλλως απέτυχες. Μιλάμε για ένα επάγγελμα που εξ ορισμού είτε θα σε σκοτώσει είτε θα σε κάνει πιο δυνατό - πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι την απόρριψη και την κριτική», αποκαλύπτει.
Οσο για το στερεότυπο που θέλει τους άνδρες να φοβούνται τις ανεξάρτητες και όμορφες γυναίκες, η Αντιγόνη πιστεύει ότι η απάντηση ξεπερνάει τα στενά όρια της κοινοτοπίας και αποτελεί χαρακτηριστικό των καιρών που ζούμε. «Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με την ιδιότητα της γυναίκας, το επάγγελμά της, με το αν είναι μοντέλο ή μη. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι είναι γενικά παγωμένοι τελευταία και ένας από τους λόγους γι’ αυτό είναι και τα οικονομικά προβλήματα. Με φλερτάρουν, φλερτάρω, αλλά ως εκεί. Αυτό που λείπει σήμερα δεν είναι το φλερτ, αλλά το αληθινό ενδιαφέρον. Λες και οι άνθρωποι πλέον βαριούνται να μπουν στη διαδικασία μιας σχέσης. Ή λες και όλοι μας έχουμε ανεβάσει τόσο πολύ τον πήχη που απαξιώνουμε εύκολα τους πάντες και τα πάντα. Σίγουρα θα μου τραβούσε την προσοχή ένας άντρας με χιούμορ. Καθόλου πρωτότυπο, θα μου πεις, αλλά δεν μπορώ να με φανταστώ να συνυπάρχω με άνθρωπο χωρίς χιούμορ, χωρίς να γελάμε - είτε πρόκειται για σχέση είτε για απλή φιλία», καταλήγει.
