Ο Λούλα ντα Σίλβα μιλά για τον Ζοζέ Σαραμάγκο

Ο θάνατος του Ζοζέ Σαραμάγκο «αποτελεί μία δυσαναπλήρωτη απώλεια για τον πορτογαλόφωνο λογοτεχνικό κόσμο», τόνισε ο πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα ντα Σίλβα, ενώ η λατινοαμερικανική Αριστερά αποχαιρετά τώρα τον «μεγάλο φίλο».

«Ο Σαραμάγκο ποτέ δεν λησμόνησε την καταγωγή του, έγινε μέρα με την ημέρα αγωνιστής για τις κοινωνικές υποθέσεις, μέχρι τα τέλη της ζωής του. Σ΄ αυτήν την οδυνηρή στιγμή, στο όνομα των Βραζιλιάνων, στέκομαι αλληλέγγυος με τον πορτογαλικό λαό, μπροστά στον θάνατο ενός επιφανούς τέκνου του», επισήμανε ο πρόεδρος της Βραζιλίας.

Η Βραζιλιάνικη Ακαδημία των Γραμμάτων κήρυξε τριήμερο πένθος.

Στο Μεξικό, το Επαναστατικό Δημοκρατικό Κόμμα εξέφρασε δημόσια την λύπη του για τον θάνατο του Σαραμάγκο, «του ανθρώπου, που υπερασπίστηκε τους λιγότερο ευνοημένους, επιτιθέμενος στις μεγάλες εξουσίες και εξέφρασε τη μεγάλη δυσφορία του γιά την Αδικία».

Η πεζογραφία του θανόντα συγγραφέα και ποιητή χαρακτηρίζεται από τη ζωηρή φαντασία του λογοτέχνη, που ξεκίνησε ως δημοσιογράφος, αλλά τελικά αφιερώθηκε στη λογοτεχνία.

Σ ένα μυθιστόρημά του, η Ιβηρική χερσόνησος αποκόπτεται από την υπόλοιπη Ευρώπη και ταξιδεύει στον Ατλαντικό, ενώ σ άλλο μία μυστηριώδης ασθένεια πλήττει όλον τον πληθυσμό μιας ακατανόμαστης χώρας και τον τυφλώνει...

Τάχθηκε υπέρ της ενοποίησης Ισπανίας και Πορτογαλίας σ ένα κράτος, που να ονομάζεται η «Ιβηρική».

Στα ταξίδιά του, σε όλο τον πλανήτη, παρακινούσε τα ακροατήριά του να «θυμώνουν και να εξεγείρονται», «αντί να παραμένουν απαθείς, που είναι το σύμπτωμα της νόσου, από την οποία πάσχει ο σύγχρονος άνθρωπος».