Το CNN παρουσιάζει τα θύματα του διατάγματος Τραμπ

«Μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε τρομοκράτες. Είμαι τόσο ταραγμένος. Θα προτιμούσα να γύριζα στην πατρίδα μου και να έμπαινα στην φυλακή»...
   
Οι κραυγές αγωνίας και ο φόβος στα πρόσωπα των μεταναστών και των προσφύγων που στοχοποιούνται από το προεδρικό διάταγμα του Τραμπ αποτυπώνονται σε δημοσίευμα του δικτύου CNN. 

Πολίτες που έζησαν την φρίκη του πολέμου και βρήκαν καταφύγιο στο αμερικανικό έδαφος, γυναίκες που -προσπαθούν να επιστρέψουν στους συζύγους τους και γονείς που σχεδίαζαν να παραστούν στην τελετή αποφοίτησης των παιδιών τους.

Αυτές είναι μερικές από τις ιστορίες τους...

1.Νάσουα Αλσουάνι, 22 ετών από τη Συρία

Γεννήθηκε στη Δαμασκό. Διαδήλωνε την Κυριακή στο αεροδρόμιο "Detroit Metropolitan".
"Οι περισσότεροι συγγενείς μου ζουν σε άλλες χώρες. Μάλιστα, ένα μέλος της οικογένειάς μου ήθελε να παντρευτεί τον αρραβωνιαστικό της ο οποίος ζει εκτός ΗΠΑ και να γίνει εδώ ο γάμος. Βεβαίως ο γάμος ακυρώθηκε".

2. Μοχαμάντ Ζάντιαν, 26 ετών από το Ιράν

Βιοχημικός από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο. Η γυναίκα του ήταν εγκλωβισμένη στο Διεθνές αεροδρόμιο JFK στη Νέα Υόρκη. 
 
"Ήρθα στις ΗΠΑ γιατί πίστευα ότι θα είχα μία ζωή σαν ένα όνειρο, όμως τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά. Δεν πίστευα ότι θα γίνει κάτι τέτοιο , ωστόσο συνέβη. Τώρα σκέφτομαι να πάω κάποιου αλλού. Εάν είναι να μπω στη φυλακή, προτιμώ να είναι φυλακισμένη στην πατρίδα μου".



3. Ράγια Μπιντσχάρι, 21 ετών από το Ιράν

Φοιτήτρια στον τομέα των Νευροεπιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, ζει τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ. Πλέον θεωρεί τη Βοστόνη σπίτι της. Φοβάται ότι θα πρέπει αν εγκαταλείψει τις ΗΠΑ καθώς η βίζα της λήγει. Το πανεπιστήμιο της συνέστησε να μην φύγει από τη χώρα καθώς δεν θα μπορεί να επιστρέψει. Η οικογένειά της σχεδίαζε να παραβρεθεί στην αποφοίτησή της για να την καμαρώσει από κοντά, όμως επειδή είναι Ιρανοί, με βάση το προεδρικό διάταγμα του Τραμπ, δεν θα μπορέσουν.

"Πάνω από όλα αυτό που συμβαίνει είναι αποκαρδιωτικό. Η οικογένειά μου κι εγώ ονειρευόμαστε να έρθουμε στις ΗΠΑ και να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Οι δικοί μου μου έδωσαν ότι χρήματα  είχαν για να έρθω στις ΗΠΑ και να σπουδάσω. Μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε τρομοκράτες, σαν να θέλουμε να προκαλέσουμε προβλήματα όταν  το μόνο που θέλουμε, είναι να κάνουμε τις ΗΠΑ ένα καλύτερο μέρος συμβάλλοντας για παράδειγμα στον τομέα της έρευνας και των επιχειρήσεων. ”