Ό,τι γνωρίζουμε για τη νύχτα της τραγωδίας του Τιτανικού, είναι οι ελάχιστες μαρτυρίες των διασωθέντων του ναυαγίου. Όμως πρόσφατα ανακαλύφθηκε επιστολή που γράφτηκε από μια Γαλλίδα καμαριέρα που επέζησε και που περιγράφει με λεπτομερή τρόπο τις βασανιστικές ώρες που κύλησαν μέχρι τη στιγμή που το πλοίο βούλιαξε.
Η επιστολή αυτή εμφανίστηκε πρόσφατα στο Reddit από ένα χρήστη ο οποίος είπε ότι την είχε αγοράσει σε μια δημοπρασία και ήθελε βοήθεια προκειμένου να μεταφράσει το περιεχόμενο της από τα γαλλικά στα αγγλικά.
Η Ρόουζ Αμελί Ικαρντ, ήταν η τελευταία Γαλλίδα που διασώθηκε εκείνο το βράδυ και θεωρείται πως είναι η συντάκτρια της επιστολής των 10 σελίδων με με ημερομηνία 8 Αυγούστου του 1955.
Η Ικάρντ ήταν υπηρέτρια του πλόυσιου Αμερικανού Τζόρτζ Νέλσον Στόουν, και προέδρου της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Cincinnati Bell Telephone Company και έγραψε την συγκεκριμένη επιστολή 43 χρόνια μετά το συμβάν, απευθυνόμενη στην κόρη ενός άλλου επιζώντος, ο οποίος είχε μόλις πεθάνει, για να την ενημερώσει με λεπτομέρειες που βίωσαν τα ξημερώματα της 15ης Απριλίου 1912 εκείνη, ο πατέρας της και οι υπόλοιποι 703 διασωθέντες.
Στη σελίδα 5, η Ικάρντ περιγράφει πως οι επιβάτες συρρέουν στις σωσίβιες λέμβους:
«Εκείνη τη στιγμή είδα αξέχαστες σκηνές τρόμου, και αξεπέραστες πράξεις ηρωισμού. Οι γυναίκες, άλλες με βραδινές τουαλέτες, μερικές μόλις είχαν σηκωθεί από το κρεβάτι και ήταν μετά βίας ντυμένες, αναμαλλιασμένες, αλλόφρονες, προσπαθούσαν να σωθούν.
Ο Διοικητής Σμιθ φώναζε: «Οι γυναίκες και τα παιδιά πρώτα».
Στη σελίδα 6, η Ικάρντ περιγράφει πώς ένα ζευγάρι προτίμησε να πεθάνει: «Κοντά μου ήταν δύο υπέροχοι ηλικιωμένοι άνθρωποι, ο κ. και η κα Στράους, ιδιοκτήτες του μεγάλου καταστήματος Macy της Νέας Υόρκης. Η κυρία Στραόυς αρνήθηκε να πάει στη λέμβο, βοήθησε όμως την υπηρέτρια της να διαφύγει. Έβαλε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του άντρα της, λέγοντάς του: «Είμαστε παντρεμένοι 50 χρόνια, και δεν έζησε ποτέ χωριστά ο ένας από τον άλλον, θέλω να πεθάνω μαζί σου».
Στη σελίδα 8, περιγράφει τη στιγμή που το πλοίο βούλιαξε: «Ξαφνικά, υπήρχε σκοτάδι και παντού φρικτές κραυγές. Αυτό ήταν. Ο Τιτανικός είχε χαθεί και άνθρωποι μαζί με συντρίμμια είχαν γίνει ένα πάνω στη παγωμένη θάλασσα. 43 χρόνια μετά, ζω σχεδόν κάθε μέρα τον ίδιο εφιάλτη»...
Η Ικάρντ άφησε την τελευταία της πνοή τον Ιούλιο του 1964 κοντά στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας.
