Τζόρτζια Μελόνι: Θέλει να «βαφτίσει» στρατιωτική δαπάνη τη γέφυρα 13,5 δισ. ευρώ για τη Σικελία

Με δημιουργικό και όχι πρακτικό τρόπο φαίνεται ότι σκέφτεται η Ιταλία να πιάσει τον νέο στόχο του 5% των αμυντικών δαπανών, έως το 2035, όπως αποφασίστηκε κατά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ.

Όπως αναφέρει το Politico, οι Ιταλοί πολιτικοί, που καλούνται να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, σκέφτονται να χαρακτηρίσουν ως στρατιωτική δαπάνη το φαραωνικό έργο της κατασκευής γέφυρας προς τη Σικελία, με κόστος 13,5 δισ. ευρώ.

Η Ρώμη είναι μία από τις χώρες με τις χαμηλότερες στρατιωτικές δαπάνες του ΝΑΤΟ, καθώς το 2024 έδωσε για αμυντικές δαπάνες μόλις το 1,49% του ΑΕΠ. Κάτι τέτοιο καθιστά τον νέο στόχο του 5% έως το 2035 ακατόρθωτο.

Ωστόσο η γέφυρα θα μπορούσε να ανατρέψει την κατάσταση, σε λογιστικό επίπεδο. Η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι δείχνει πρόθυμη να προχωρήσει τη διάνοιξη του στενού του Μεσσήνα, κατασκευάζοντας τη μεγαλύτερη κρεμαστή γέφυρα στον κόσμο. Το συγκεκριμένο έργο ήταν όνειρο των Ρωμαίων, του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι και του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Τι λένε Αντόνιο Ταγιάνι και Ματέο Σαλβίνι

Ο υπουργός Εξωτερικών Αντόνιο Ταγιάνι και ο υπουργός Υποδομών Ματέο Σαλβίνι -αμφότεροι και αντιπρόεδροι της κυβέρνησης- υποστηρίζουν ότι η γέφυρα έχει στρατηγική αξία για το ΝΑΤΟ, κάτι που τονίστηκε και σε κυβερνητική έκθεση τον Απρίλιο.

Κυβερνητικός αξιωματούχος σημείωσε ότι δεν έχει ληφθεί επίσημη απόφαση για να χαρακτηριστεί η γέφυρα ως έργο ασφαλείας. Ωστόσο πιθανότατα θα γίνουν σύντομα περισσότερες συζητήσεις για να «δούμε πόσο εφικτό είναι αυτό». Η ιδέα θα μπορούσε να είναι πολιτικά χρήσιμη για την Ιταλίδα πρωθυπουργό, καθώς προσπαθεί να πείσει ένα κοινό που είναι κατά του πολέμου για την ανάγκη μεγάλων αμυντικών δαπανών, σε μια περίοδο που η Ιταλία βαδίζει ήδη προς τη λιτότητα.

Υπάρχουν ορισμένοι σαφείς λόγοι για τους οποίους η Ιταλία θα μπορούσε να δικαιολογήσει την κατασκευή της γέφυρας. Από το 5% του ΑΕΠ, που είναι ο νέος στόχος του ΝΑΤΟ, μόνο το 3,5% πρέπει να αφορά σε αμυντικές δαπάνες. Το άλλο 1,5% μπορεί να διατεθεί για δαπάνες ευρύτερης στρατηγικής αντοχής, όπως οι υποδομές.

Ένας αξιωματούχος του ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών πρότεινε επίσης ότι η χαρακτηρισμός της γέφυρας ως στρατιωτικού έργου θα βοηθούσε την κυβέρνηση να ξεπεράσει ορισμένα από τα οικονομικά και τεχνικά εμπόδια που έχουν εμποδίσει την κατασκευή της στο παρελθόν.

Τα προβλήματα στην κατασκευή της γέφυρας

Η κατασκευή μιας μεγάλης οδικής και σιδηροδρομικής γέφυρας μήκους 3,3 χιλιομέτρων που θα συνδέει την ηπειρωτική Ιταλία με τη Σικελία, είναι μια ιδέα πολλών δεκαετιών, που απασχολεί πολλές ιταλικές κυβερνήσεις. Παρά τις μελέτες, τα σχέδια αλλά και τους διαγωνισμούς, το έργο δεν έχει υλοποιηθεί. Τεχνικά φιλόδοξο και οικονομικά κοστοβόρο, το έργο προκαλεί αντιδράσεις και για περιβαλλοντικούς και σεισμολογικούς κινδύνους.


Εντάσσοντας το έργο στις αμυντικές δαπάνες, η Ιταλία θα μπορούσε να θα «παρακάμψει τα γραφειοκρατικά εμπόδια και τις διαφορές με τις τοπικές αρχές, οι οποίες θα μπορούσαν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη υποστηρίζοντας ότι η γέφυρα θα προκαλέσει δυσανάλογες ζημίες στις εκτάσεις τους», δήλωσε ο αξιωματούχος του Υπουργείου Οικονομικών. Θα «διευκολύνει επίσης τη συγκέντρωση κεφαλαίων, κυρίως το επόμενο έτος, για τη γέφυρα».

«Αναγκαστικούς λόγους ανώτερου δημοσίου συμφέροντος»

Τον Απρίλιο, η ιταλική κυβέρνηση ενέκρινε ένα έγγραφο στο οποίο δηλώνεται ότι η γέφυρα πρέπει να κατασκευαστεί για «αναγκαστικούς λόγους ανώτερου δημόσιου συμφέροντος», καθώς το έργο έχει «στρατηγική σημασία για την εθνική και διεθνή ασφάλεια» και μεταξύ άλλων θα διευκολύνει «την κίνηση των ιταλικών ενόπλων δυνάμεων και των συμμάχων του ΝΑΤΟ» από τη βόρεια Ευρώπη στη Μεσόγειο.

Η Ιταλία ζήτησε επίσης να συμπεριληφθεί το έργο στο σχέδιο χρηματοδότησης της ΕΕ, καθώς θεωρεί ότι η γέφυρα θα επιτρέπει τη γρήγορη μεταφορά βαρέων οχημάτων, στρατευμάτων και πόρων τόσο οδικώς όσο σιδηροδρομικώς.

Ωστόσο, ένα θέμα αφορά το εάν το ΝΑΤΟ και φυσικά ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, που στηρίζει τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα, θα αποδεχθούν το σκεπτικό της Ρώμης.

Το στενό του Μεσσήνα βρίσκεται εκτός του μοναδικού καθορισμένου διαδρόμου στρατιωτικής κινητικότητας του ΝΑΤΟ στην Ιταλία. Επίσης, δεν είναι σαφές αν περιλαμβάνεται στο δίκτυο στρατιωτικής κινητικότητας της ΕΕ, όπου οι διάδρομοι, αναμένεται ότι θα ευθυγραμμιστούν με αυτούς του ΝΑΤΟ.

Μέχρι στιγμής, οι Αμερικανοί δεν ανοίγουν τα χαρτιά τους, αφού στη Χάγη, γέλασαν μεν, αλλά άμεση απάντηση δεν έδωσαν.

Αντιδράσεις συναντά το έργο και στην Ιταλία, με τον ευρωβουλευτή του Κινήματος Πέντε Αστέρων Τζουζέπε Αντότσι να δηλώνει ότι πρόκειται για «μπλόφα».

Μια γέφυρα στη μέση ενός μη αποτελεσματικού συστήματος μεταφορών

Ένα από τα επιχειρήματα κατά του έργου είναι ότι θα συνδέει δύο από τις πιο φτωχές περιοχές της Ιταλίας, τη Σικελία και την Καλαβρία, που έχουν ανεπαρκές σύστημα μεταφορών, με πολλούς να θεωρούν ότι είναι επείγουσα η επένδυση σε τοπικούς δρόμους και σιδηροδρόμους.

«Ο πληθυσμός της Σικελίας και της Καλαβρίας υποφέρει από ανεπαρκή υποδομή ύδρευσης, μεταφορές που κινούνται με ρυθμό σαλιγκαριού, δρόμους γεμάτους λακκούβες και νοσοκομεία τρίτης κατηγορίας. Η γέφυρα πάνω από το στενό, επομένως, δεν μπορεί να αποτελεί προτεραιότητα», δήλωσε ο Αντότσι.

Ωστόσο, η κυβερνητική συμμαχία είναι αποφασισμένη να προχωρήσει. Την Τρίτη, ο Σαλβίνι δήλωσε ότι η τελική έγκριση του έργου αναμένεται τον Ιούλιο. Από την πλευρά του ο Ταγιάνι πρότεινε να δοθεί στη γέφυρα το όνομα του Μπερλουσκόνι.