Κοφίνια, τσαμπιά, γυναίκες με λευκά τσεμπέρια, κιλίμια κάτω από τα δέντρα και τραγούδια από τους τρυγητές, ένα τεράστιο βουκολικό πανηγύρι ήταν το σκηνικό που στηνόταν στην Ελλάδα
Διανύουμε πια για τα καλά την εποχή του τρύγου και μαζί με αυτόν έρχονται στο νου μνήμες, εικόνες και αρώματα από ένα μπολάκι σπιτικής μουσταλευριάς πασπαλισμένης με καρύδι και κανέλα.
Στη Σάμο λέγεται «κουρκούτα» ή «κέρασμα του τρύγου», αφού γίνεται με το μούστο από τα πρώτα σταφύλια. Ο Αριστοφάνης στον Πλούτο την αναφέρει ως «οινούτα». «Οινούτα» όμως λεγόταν και στο Βυζάντιο, αλλά και «πάστελλος» ή «μουστόπιτα».