Ενας κομμωτής διασχίζει τη Μάγχη

Ο υπεραθλητής του τριάθλου, που εκμηδενίζει τις αποστάσεις καλύπτοντας τα εκατοντάδες χλμ. που χωρίζουν τη Μεγάλη Βρετανία από τη Γαλλία τρέχοντας, κολυμπώντας και ποδηλατώντας, ετοιμάζεται να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ ακόμη κι αν η καθημερινότητά του τον βρίσκει όχι σε κάποιο στάδιο, αλλά στο κομμωτήριό του με το πιστολάκι στο χέρι

Σε κάτι περισσότερο από 30 μέρες, αρχές Ιουλίου, ο Λευτέρης Παρασκευάς είναι αποφασισμένος να καταρρίψει κάθε ρεκόρ ανθρώπινης προσπά­θειας, μεταβαίνοντας από τη Μεγάλη Βρετανία στη Γαλλία συνδυάζοντας τρέξιμο, κολύμπι και ποδηλασία. Ο αγώνας ονομάζεται Αrch to Αrc -από Αψίδα σε Αψίδα- και ξεκινά με τρέξιμο 140 χιλιόμετρων από το Λονδίνο για το Ντόβερ, συνεχίζεται με κολύμπι από τη Μάγχη ως το Καλέ στις ακτές της Γαλλίας και τελειώνει με ποδηλασία μέχρι τον τερματισμό στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι. Ακούγεται δύσκολο και είναι ακόμα δυσκολότερο, καθώς μόνο 18 αθλητές παγκοσμίως έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν τη συνολική απόσταση των 463,5 χλμ. που καλύπτει ο αγώνας. Ο Λευτέρης έχει θέσει ως στόχο όχι μόνο να τερματίσει, αλλά και να σπάσει το υπάρχον παγκόσμιο ρεκόρ των 61 ωρών και 27 λεπτών συνεχούς αγώνα.



«Ο διάπλους της Μάγχης είναι ό,τι πιο δύσκολο υπάρχει για έναν αθλητή», αναφέρει ο πρωταθλητής του τριάθλου -και κομμωτής- Λευτέρης Παρασκευάς. «Μέσα στο νερό η θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 16 βαθμούς Κελσίου, ενώ επικρατούν τόσα ρεύματα, τα οποία, αν δεν καταφέρεις να βγεις σε 12 με 14 ώρες στο Καλέ της Γαλλίας, σε παρασύρουν και προσθέτουν στην ουσία άλλες 8 ώρες κολύμβηση. Μόνο τέσσερις Ελληνες αθλητές έχουν καταφέρει να περάσουν τη Μάγχη κολυμπώντας, χωρίς όμως να το συνδυάσουν με τρέξιμο και ποδηλασία. Προετοιμάζομαι για έναν υπεράνθρωπο αγώνα που σίγουρα δεν θα έχει προηγούμενο», υπογραμμίζει.

Ο Λευτέρης Παρασκευάς όμως δεν απασχολεί για πρώτη φορά τη διεθνή αθλητική κοινότητα, καθώς έχει συμμετάσχει πολλάκις σε αγώνες Ironman, κατά τους οποίους τριαθλητές διανύουν τεράστιες αποστάσεις, ξεπερνώντας κάθε έννοια ανθρώπινης αντοχής.

«Προερχόμενος από τον χώρο της κολύμβησης και του πόλο, άρχισα να ασχολούμαι με το τρίαθλο το 2011», εξηγεί στο «thema people» ο Ελληνας πρωταθλητής και συνεχίζει: «Μετά τη συμμετοχή μου στον πρώτο σκληροπυρηνικό αγώνα Ironman, κατάλαβα τι σημαίνει να θέτεις υψηλούς στόχους και ήθελα να μεταδώσω το μήνυμα για το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος και τι αποθέματα ψυχικής δύναμης μπορεί να επιστρατεύσει όταν χρειαστεί. Κατά τη διάρκεια της πολυετούς προσπάθειάς μου έχω βιώσει την απόλυτη κούραση και έχω ζήσει extreme καταστάσεις. Εχω αγγίξει τα όριά μου πολλές φορές και έχω νιώσει να εξαντλώ και την τελευταία ρανίδα αδρεναλίνης. Στον προηγούμενο αγώνα Ironman -στο Λονδίνο- είχαν πρηστεί τα πόδια μου και δεν μπορούσα καν να περπατήσω. Αντιμετώπισα έντονο μυϊκό πρόβλημα, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Η πιο δύσκολη στιγμή που έχω αντιμετωπίσει μέχρι τώρα στην αθλητική μου καριέρα ήταν σε έναν αγώνα στην Ουαλία. Την προηγούμενη μέρα της αναμέτρησης είχα πέσει με το ποδήλατο ενώ έτρεχα με 50 χλμ. την ώρα. Μπήκα στον αγώνα τραυματισμένος, αφού με πονούσε όλο μου το σώμα και κυρίως η πλάτη μου. Η κακοτυχία όμως δεν σταμάτησε εκεί. Την τρίτη μέρα ενώ έτρεχα με χτύπησε αυτοκίνητο καθώς παραβίασε ένα stop και έπεσε επάνω μου, προκαλώντας μου πρόβλημα στον δικέφαλο του ποδιού. Ομως έσφιξα τα δόντια και τερμάτισα. Σ’ αυτούς τους αγώνες δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει μόνο δεν θέλω. Τα πάντα μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος. Αν ονειρεύεται ότι μπορεί να κατακτήσει την κορυφή, θα την κατακτήσει».

Ο Ελληνας υπεραθλητής έχει μάθει να ζει νιώθοντας την αδρεναλίνη να κυλά στις φλέβες του και θεωρεί πλέον την υπέρβαση μέρος της ιδιοσυγκρασίας και του τρόπου ζωής του. Αν και είναι παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού, η οικογένεια δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στο όνειρό του για ένα παγκόσμιο ρεκόρ και μια θέση στο Βιβλίο Γκίνες. «Η γυναίκα μου, καθηγήτρια στο επάγγελμα, είναι απόλυτα συμβιβασμένη με την αγάπη μου γι’ αυτό που κάνω. Εχει αντιληφθεί ότι όλο αυτό δεν αποτελεί μια παροδική τρέλα αλλά είναι μέρος της ζωής - και πιθανότατα του DNA μου. Ο γιος μου έχει επίσης μυηθεί στα σπορ από πολύ μικρός, καθώς κολυμπά και κάνει αναρριχήσεις σε ειδικό τοίχο για παιδιά. Αν και είναι μόλις 16 μηνών, έχει αρχίσει να μαθαίνει τι σημαίνει να αναμετράσαι με τις σωματικές σου δυνατότητες», αποκαλύπτει στο «thema people» ο Λευτέρης Παρασκευάς, ο οποίος δεν διστάζει να εξομολογηθεί ότι ο μόνος άνθρωπος που τον προτρέπει να τα παρατήσει είναι η μητέρα του. «Δεν διαφέρει από την κλασική Ελληνίδα μάνα που είναι υπερπροστατευτική και ανησυχεί για οτιδήποτε μοιάζει κουραστικό και -κυρίως- ριψοκίνδυνο», διευκρινίζει.




Η φιλανθρωπία, το ντοκιμαντέρ και η κομμωτική

Ο άθλος όμως για τον οποίο προετοιμάζεται ο Ελληνας αθλητής αυτή τη φορά κρύβει και φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Προκαλώντας και -ίσως- ξεπερνώντας τα σωματικά και ψυχικά του όρια, ο Λευτέρης ελπίζει να ευαισθητοποιήσει τους συνανθρώπους του προκειμένου να συνεισφέρουν ενεργά, ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του, στο κοινωνικό σύνολο. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, ο Ελληνας αθλητής έχει ήδη ξεκινήσει εκστρατεία συγκέντρωσης πόρων -μέσω της διαδικτυακής crowd-funding πλατφόρμας ammado.com-, οι οποίοι θα αξιοποιηθούν από το μη κερδοσκοπικό σωματείο «Δεσμός» για την κάλυψη βασικών αναγκών κοινωφελών οργανισμών παιδικής πρόνοιας.

Η φετινή υπερπροσπάθεια του Λευτέρη Παρασκευά θα καταγραφεί επίσης από την κάμερα για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ «The Extra Mile», το οποίο φιλοδοξεί να είναι κάτι παραπάνω από μια απλή αποτύπωση ενός αγώνα, χωρίς -ωστόσο- φλύαρους υπότιτλους. Θα αποτυπώνει το σιωπηλό πορτρέτο ενός ανθρώπου ο οποίος μέσα από την καθημερινή προπόνηση, την οικογενειακή ζωή και τη φιλανθρωπική δράση καταφέρνει να σπάσει τα όρια της ανθρώπινης αντοχής σε έναν από τους πιο απαιτητικούς αθλητικούς αγώνες.



Ο Λευτέρης Παρασκευάς αντιπροσωπεύει τον καθημερινό αγώνα στη ζωή, την προσπάθεια οποιουδήποτε ανθρώπου να ξεπεράσει τις δυσκολίες που συναντά. «Θα μπορούσα να είμαι ένας ανάπηρος που βάζει στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή ένας μαθηματικός που θέλει να πάει στο φεγγάρι», σημειώνει.

«Αν και μπορούσα λόγω του αθλητισμού να μπω στη Γυμναστική Ακαδημία, προτίμησα να γίνω κομμωτής για βιοποριστικούς λόγους. Διατηρώ το δικό μου κομμωτήριο στους Αμπελοκήπους και νιώθω πολύ τυχερός που κάνω -με συνέπεια πάντα- μια δουλειά που με ευχαριστεί», λέει με χαμόγελο. Κλείνοντας την κουβέντα μας, περιγράφει την έκπληξη -ακόμα και το σοκ- κάποιων ξένων όταν πληροφορούνται την παράλληλη επαγγελματική του ιδιότητα: «Θυμάμαι μια φορά, κατά τη μετάδοση ενός αγώνα, ο σπίκερ εξεπλάγη τόσο πολύ όταν διάβασε το επάγγελμά μου που έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα άφωνος προτού συνεχίσει λέγοντας: “Οσο κι αν ακούγεται περίεργο, ο συγκεκριμένος κύριος είναι κομμωτής!”».