Άρης Τερζόπουλος: «Πάλεψα με την κατάθλιψη»

Μύκονος, Ιούλιος του 1986. Η τυχαία συνάντηση των δύο αντρών στην εντυπωσιακή πέτρινη βίλα πίσω από το αεροδρόμιο, στη θέση Κούνουπας, θα γράψει τη δική της ιστορία στο χώρο του περιοδικού Τύπου. Κανείς από τους δύο δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί. Εκείνη την περίοδο, ο Πέτρος Κωστόπουλος είχε δεσμό με τη γυναίκα του Άρη Τερζόπουλου. Άλλωστε, ο γάμος του Τερζόπουλου με τη Λάουρα ντε Νίγκρις ήταν «ανοιχτός» και ο καθένας έκανε τη ζωή του. «Είχε πάει με τη Λάουρα στο σπίτι μου στη Μύκονο. Βέβαια, όταν ήρθαν, έκαναν πως δεν ήταν ζευγάρι» λέει στο People και συνεχίζει. «Ένα πράγμα που μου έλειπε στη Μύκονο ήταν οι ωραίες συζητήσεις. Από τη μέρα που γνωριστήκαμε και για τις επόμενες τρεις που καθίσαμε μαζί, συζητούσαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μου ήταν ευχάριστο. Βέβαια, από την πρώτη ματιά, κατάλαβα πως με τον Πέτρο διαφέραμε σε πάρα πολλά πράγματα, όπως στην αντιμετώπιση της ζωής και στη γενικότερη φιλοσοφία της. Όμως, είχε μυαλό και ήξερε να συζητάει. Αυτό που διέκρινα ήταν η ορμή και η φιλοδοξία του. Έκτοτε, μας προέκυψε φιλία και κάναμε καθημερινή παρέα. Εκείνη την εποχή δούλευε στη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Ένα βράδυ, έρχεται σπίτι και μου λέει πως παραιτήθηκε. Αμέσως του είπα “Προσλαμβάνεσαι”. Είχα στο μυαλό μου να βγάλω ένα μικρό περιοδικό. Εκείνος, όμως, μου έδειξε το γαλλικό Actuel και μου πρότεινε να βγάλουμε ένα μεγάλο περιοδικό με έμφαση στην εικόνα». Κάπως έτσι γεννήθηκε το ΚΛΙΚ. Παρότι τα πρώτα τρία τεύχη  δεν σημειώνουν ιδιαίτερη επιτυχία, το τέταρτο τεύχος, που έχει ένα μεγάλο αφιέρωμα στο AIDS με δώρο ένα προφυλακτικό, εκτινάσσει την κυκλοφορία του περιοδικού στα ύψη. Με το πέρασμα του χρόνου, το ΚΛΙΚ διαμορφώνει νέο στιλ, νέα μόδα και μια νέα γλώσσα, πιο «πεζοδρομιακή», για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Η συνεργασία του Τερζόπουλου με τον Κωστόπουλο θα λήξει επτά χρόνια μετά, καθώς ο δεύτερος αποφασίζει να αποχωρήσει και να φτιάξει τα δικά του περιοδικά. Μαζί με τον Κωστόπουλο φεύγει σχεδόν όλη η δημοσιογραφική ομάδα του ΚΛΙΚ.




«Ήταν μεγάλη καταστροφή και ένα λάθος που έκανε απέναντι σε μένα, αλλά και στον εαυτό του. Θα μπορούσε να πάρει τους μισούς ή έστω κάποιους. Δεν ήταν ανάγκη να μου διαλύσει το μαγαζί. Έξι μήνες πριν, ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά και θα χωρίζαμε. Καλά έκανε που έφυγε, γιατί είχε τα φόντα να γίνει από μόνος του εκδότης. Οι επιχειρήσεις είναι πόλεμοι. Μπόρεσε και σ’ την έκανε; Με γεια του, με χαρά του. Παρόλο που είμαστε τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες, όμως, ο ένας ισορροπούσε τον άλλο. Χωρίς εμένα, ο Πέτρος έχασε και το δικό του στίγμα. Κανείς δεν τολμούσε να του πει ότι κάνει λάθος. Και σαν φίλος και σαν αφεντικό, είχα κάθε δικαίωμα να του το πω. Μετά, δεν είχε κάποιον άνθρωπο να τον σταματάει. Δεν είχε κανέναν να τον φρενάρει και ο Πέτρος χρειάζεται φρένο. Χωρίς φρένο, κάποια στιγμή θα έφευγε» εξομολογείται. Αισθάνθηκε ποτέ μίσος για τον Κωστόπουλο; «Ναι, για δύο χρόνια είχα μίσος απέναντί του. Μετά μου πέρασε. Δεν έχω καμία πικρία για τον Πέτρο, γιατί επανόρθωσε με το δικό του τρόπο. Δεν έχω κανένα υπόλοιπο μαζί του. Δεν μου χρωστάει τίποτα πια. Το Νοέμβριο του 1999, τότε που η εταιρεία του επρόκειτο να μπει στο Χρηματιστήριο, ήρθε και μου έκανε προσφορά 2,25 δισεκατομμύρια δραχμές για να πάρει τη «Γυναίκα». Τότε η τιμή πώλησης του περιοδικού ήταν 600 εκατομμύρια. Εγώ δέχτηκα, αλλά ο αδελφός μου όχι. Η άρνηση του Χρήστου είναι ένα μυστήριο της φύσης, που δεν μπόρεσα ποτέ να εξηγήσω» παραδέχεται. Σήμερα, ο Πέτρος Κωστόπουλος είναι οικοδεσπότης στο πρωινό του Mega. Θα πήγαινε καλεσμένος στο Πρωινό mou; «Όχι, αλλά γενικά δεν θα πήγαινα σε εκπομπές στην τηλεόραση» συμπληρώνει.

Η ζωή στα περιοδικά
Ο πατέρας του Άρη, Ευάγγελος Τερζόπουλος, ήταν ο άνθρωπος που ουσιαστικά έφερε τον περιοδικό Τύπο στην Ελλάδα. Χαρισματικός και με αντανακλαστικά. Είχε τελειώσει τη Σχολή Καλών Τεχνών. «Στην αρχή, με είχε συμβουλέψει να πάω να δουλέψω πρώτα σε άλλες εφημερίδες και μετά να εργαστώ στις οικογενειακές εκδόσεις, κάτι που δεν έκανα. Από την άλλη, μεγάλωνε και έβλεπα ως ανάγκη, εφόσον έχω την ικανότητα, να υπάρχει κάποιος να διαχειρίζεται τα περιοδικά» εξομολογείται. Το 1969, κάθεται ένα χρόνο στο εργοστάσιο της οικογένειας, προκειμένου να μάθει πώς «γεννιέται» ένα περιοδικό, ώστε να μπορεί να ελέγξει όλη την πορεία, μέχρι να βγει το τελικό προϊόν στα περίπτερα. Το 1970, σε ηλικία 25 ετών, αναλαμβάνει διευθυντής στο περιοδικό Μίκυ Μάους. «Ήταν μια πολύ καλή προπόνηση» παραδέχεται. Παρότι ανέλαβε διευθυντική θέση σε σχετικά νεαρή ηλικία, τα μυαλά του δεν πήραν ποτέ αέρα. «Σε αυτό παίζει ρόλο και το παράδειγμα που θα πάρεις από τους γονείς σου. Ο πατέρας μου εκείνη την εποχή είχε δημιουργική, εμπορική και οικονομική επιτυχία. Ποτέ, όμως, δεν άλλαξε. Κράτησε τους παλιούς του φίλους, πήγαινε εκδρομές στα βουνά. Έτσι είναι και η δική μου φύση. Βέβαια, έκανε και κάτι που δεν το κάνουν εύκολα άλλοι πατεράδες. Στη μεγάλη του επιτυχία, το 1966, μοίρασε την περιουσία του. Έδωσε το 25% στον αδελφό μου, το 25% στη μητέρα μου, το 25% σε μένα και κράτησε και ένα 25% για τον εαυτό του. Είναι μια μεγάλη κίνηση, διότι εγώ ήμουν μόλις 20 ετών και δεν ξέρεις τι σόι κουμάσια μπορεί να βγουν τα παιδιά σου. Τι άλλο παράδειγμα θα μπορούσα να ακολουθήσω στη ζωή μου;» αποκαλύπτει στο People.



Η «σύλληψη» της «Γυναίκας»
Το περιοδικό «Γυναίκα» κυκλοφορεί την 1η Φεβρουαρίου του 1950 με αρχικό τίτλο «Η Γυναίκα και το Σπίτι». Εκείνη την εποχή, οι γυναίκες δεν είχαν ακόμη δικαίωμα ψήφου. «Ήταν 1949. Μια μέρα ο πατέρας μου κάνει βόλτα στη Σταδίου, βλέπει σε ένα περίπτερο το περιοδικό Elle και του έρχεται αστροπελέκι να κάνει γυναικείο περιοδικό. Ο εμφύλιος πόλεμος ακόμη δεν είχε τελειώσει και όλοι έλεγαν πως τρελάθηκε. Έβλεπε, όμως, αυτό που ερχόταν. Δεν είχε λεφτά να το βγάλει και πήρε 30.000 δραχμές δάνειο. Επιπλέον, ήξερε να γράφει και είχε σωστό και έξυπνο μυαλό. Οι παλιές αναγνώστριες της Γυναίκας κρατούσαν τα τεύχη για χρόνια. Ακόμα και σήμερα τα έχουν φυλαγμένα». Το 1974, ο Άρης Τερζόπουλος αναλαμβάνει τη διεύθυνση και μαζί με μια πολύ καλή ομάδα, την Όλγα Μπατή και την Όλγα Μπακομάρου, απογειώνουν το περιοδικό. «Εμείς ζητήσαμε από τον πατέρα μου να αποχωρήσει. Μια μέρα πήγαμε με τον αδελφό μου στο σπίτι του στο Ψυχικό, του κάναμε μια συζήτηση και του προτείναμε να αναλάβουμε εμείς. Παρότι ήθελε να παραμείνει, έφυγε για μας. Ήταν η ζωή του. Είναι το μόνο πράγμα για το οποίο δεν ξέρω αν έκανα καλά» λέει με συγκίνηση.



Η ενόραση και η κατάθλιψη
Σε αντίθεση με τον αδελφό του, Χρήστο, που ήταν ορθολογιστής, ο Άρης ήταν περισσότερο μεταφυσικός. Το είχε καταλάβει από πολύ μικρός. Ήταν μόλις 10 ετών. «Έβλεπα πράγματα που συνέβαιναν, όπως τον εξάδελφό μου να έρχεται στο σπίτι και να χτυπάει το κουδούνι, πριν ακόμα αυτό γίνει. Αφού συνέβη δέκα φορές, σκέφτηκα πως αυτό δεν είναι σύμπτωση. Ασχολήθηκα με το θέμα της μεταφυσικής, αλλά σαν πεδίο είναι περίεργο, ασαφές και δεν γίνεται να το αποδείξεις. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο κατέγραφα τις εμπειρίες μου ζωγραφίζοντάς τες, για να είμαι σίγουρος πως αυτά που λέω δεν είναι παραμύθια. Με τη δεύτερη γυναίκα μου, την Ευγενία, με την οποία κάναμε δύο παιδιά, ζωγράφισα ένα συμβολικό πίνακα. Στον πίνακα απεικονίζεται το μέλλον μου, τα δύσκολα που θα περνούσα, όπου θα χρειαζόταν να κόψω το παλιό μου κεφάλι, για να φυτρώσει κάποιος νέος άνθρωπος».

Τα ψυχολογικά ζόρια για τον Άρη Τερζόπουλο έρχονται το 2005 και το 2010. «Έκανα τη βλακεία το 2005 να πάρω το ΚΛΙΚ από τον Λαμπράκη και να το ξαναβγάλω σε μια εποχή που δεν είχα όρεξη, λεφτά, αλλά και διάθεση να φτιάξω περιοδικά. Ήταν από τις λίγες εκδοτικές βλακείες που έχω κάνει. Με έκανε σμπαράλια και με γονάτισε» παραδέχεται. Την κατάθλιψη του 2010 την πέρασε σαν ένα flashback από την εποχή που ξεκίνησαν να πέφτουν τα περιοδικά και έπεφτε κι εκείνος επιχειρηματικά από κάθε μεριά. «Το 2010 έκανα κάποιες συζητήσεις με Άραβες για δουλειά. Όταν ο Παπανδρέου ανακοίνωσε στο Καστελόριζο ότι μπαίνουμε στο ΔΝΤ, σταμάτησαν όλες οι διαπραγματεύσεις. Αυτό το ξαφνικό κόψιμο ξύπνησε μέσα μου την άσχημη περίοδο του 2005. Αυτό συνέβη, διότι τα τραύματα δεν είχαν επουλωθεί. Υπέφερα, σε σημείο σκασμού. Δεν έβγαινα από το σπίτι, παρά μόνο για τα αναγκαία. Όταν πάσχεις από κατάθλιψη, λείπουν κομμάτια της κανονικής σου ζωής, δεν έχεις αυτοέλεγχο και χάνεται η αντίληψη της πραγματικότητας. Το πάλεψα, κατάπια όλο το γάιδαρο και πλέον είμαι μια χαρά». Μάλιστα σκέφτεται να δραστηριοποιηθεί ξανά στο χώρο της δημοσιογραφίας. «Υπάρχει, όμως, μια καινούρια εποχή που αισθάνομαι ότι έρχεται. Ειδικά στο Διαδίκτυο. Το Διαδίκτυο έχει μια πολύ μεγάλη γκάμα ανοίγματος, που μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί που δεν μπορείς να το διανοηθείς» εξηγεί, χωρίς να αποκαλύπτει περισσότερα για τα ιντερνετικά σχέδιά του. Τον τελευταίο καιρό βρίσκεται και σε συζητήσεις προκειμένου να ξεκινήσει νέες συνεργασίες.

Κεφάλαιο «Γυναίκες»
Με τις γυναίκες ήταν πάντα υπερπροστατευτικός και συνάμα καρδιοκατακτητής. «Το πρώτο που θέλουν από τους άντρες είναι να είναι παλικάρια και, άμα χρειαστεί, να μπουν μπροστά. Όσα τσαλίμια κι αν κάνουν, θα σου βγάλουν τον αδόξαστο, για να σε γονατίσουν. Είναι ένα είδος τεστ κοπώσεως. Αν θέλεις να έχεις την εκτίμησή τους, πρέπει να τα βγάλεις πέρα. Αν, όμως, σου πάρουν τα σώβρακα, ξόφλησες. Ζούμε σε μια εποχή που οι γυναίκες αλλάζουν. Οι σημερινές 35άρες δεν αρκούνται πια στο παλιότερο ιδανικό, που τις ήθελε να παντρεύονται, να κάνουν παιδιά και να είναι χαρούμενες νοικοκυρές. Θέλουν κι άλλες ευκαιρίες. Γι’ αυτό το λόγο χωρίζουν σωρηδόν. Παρόλο που μου αρέσουν οι γυναίκες, ευτυχώς, δεν έχω πια την ανάγκη να τις κατακτήσω. Είναι μεγάλη ευλογία να σου φύγει αυτό το πράγμα. Η διεκδίκηση είναι μεροκάματο» λέει γελώντας στο People. Με τη δεύτερη σύζυγό του, Ευγενία, με την οποία έχουν χωρίσει, απέκτησαν δύο κορίτσια, την Αφροδίτη, που είναι 14, και τη Δέσποινα, που είναι 10 ετών. «Αυτή την περίοδο μετακομίζω σε καινούριο σπίτι. Τώρα που μεγάλωσαν, μπορούν πιο εύκολα να μένουν μαζί μου» εξομολογείται.

Ο Άρης είναι 68 ετών. Μετάνιωσε που δεν έγινε πατέρας πιο νέος; «Όχι. Τρελός είσαι; Ήξερα πως, αφού μου άρεσαν τόσο πολύ οι γυναίκες και ήθελα να ζω συνέχεια περιπέτειες, δεν μπορούσα να είμαι σταθερός. Όταν, στα 53, μου έφυγε η τρέλα με τις γυναίκες και η ανάγκη για κατάκτηση, τότε αποφάσισα να κάνω οικογένεια. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι γυναίκες είναι το πιο ωραίο πράγμα στη ζωή. Χωρίς εκείνες, δεν παίρνουμε ενέργεια. Θα μαραθούμε».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.