Βελουχιώτης: Πώς έφτασε στην αυτοκτονία - Η τριήμερη έκθεση του κομμένου κεφαλιού του στα Τρίκαλα

Τις τελευταίες στιγμές του Άρη Βελουχιώτη, αλλά και το τι επακολούθησε  καταγράφει ο γνωστός συγγραφέας Ιωάννης Μπουγάς, στο βιβλίο του που είναι υπό έκδοση. Το σχετικό απόσπασμα έχει ως εξής: 

«Τις μετααπογευματινές ώρες της 15ης Ιουνίου, είχε ήδη επιτευχθεί ο κλοιός (της Ομάδος του Βελουχιώτη από τους διώκτες του). Από την πλευρά της Μεσούντας (χωριό της Άρτας)  άνδρες του Βόιδαρου (οπλαρχηγού του Ναπολέοντα Ζέρβα, του ΕΔΕΣ) αιφνιδιάζουν τον σκοπό–παρατηρητή Δράκο του Βελουχιώτη και τον συλλαμβάνουν αιχμάλωτο. 

Επακολούθησαν πυροβολισμοί και αιφνιδιασμός της ομάδας του Άρη που ήταν κρυμμένη στην πλαγιά με την υψηλή φτέρη. Ο Άρης, έδωσε εντολή να κινηθούν προς το ποτάμι. Οι κινήσεις ελέγχοντο πλήρως, από το οπλοπολυβόλο που ευρίσκετο απέναντι στο Μελογόζι και θέριζε τη ρεματιά. Δύο σύντροφοι του Άρη εφονεύθησαν, και από εξοστρακισμό τραυματίστηκε στο μέτωπο ο αγαπητός σύντροφός του, ο «Λέων».

Ο ίδιος ο Άρης, ταλαιπωρημένος από το προηγούμενο τραύμα του μετά δυσκολίας κατέβαινε την πλαγιά (σ.σ. σύμφωνα με τον σύντροφό του Βαγγέλη Γκονέζο, ο Βελουχιώτης κτύπησε την μέση του κατεβαίνοντας αυτήν την πλαγιά την 15η Ιουνίου, και όχι την νύχτα 13 προς 14 Ιουνίου). Απογοητευμένος και βλέποντας το αδιέξοδο, αυτοκτόνησε με το περίστροφό του. Βλέποντας τον Άρη νεκρό, ο πιστός του σύντροφος Τζαβέλας κάλεσε τους γύρω του να κάνουν το ίδιο. Δεν συμφώνησαν οι υπόλοιποι, ενώ ο ίδιος, αφού αγκάλιασε το άψυχο σώμα του Αρχηγού, απασφάλισε χειροβομβίδα και με την έκρηξη διαμελίστηκαν τα σώματά τους. Είχε επέλθει ήδη το σκοτάδι, και οι πυροβολισμοί αραίωσαν. Τα τμήματα παρέμειναν στις θέσεις τους όπως και τα πτώματα που κανείς από τους διώκτες τους δεν γνώριζε. Οι υπόλοιποι σύντροφοι του Άρη, είτε κρύφτηκαν σε σπηλιές της περιοχής είτε ρίχτηκαν στον Αχελώο με αποτέλεσμα μερικοί να πνιγούν.

Με το πρώτο φως της 16ης Ιουνίου 1945, στρατιώτες και κάτοικοι κινήθηκαν προς την περιοχή του Φάγγου. Ο Βόιδαρος με τους άνδρες του οδήγησαν τον αιχμάλωτο Δράκο προς την χαράδρα για αναγνώριση των πτωμάτων. Συνάντησαν τα κατακρεουργημένα πτώματα του Άρη και του Τζαβέλα, τα οποία αναγνωρίστηκαν από τον Δράκο. Υποχρεώθηκε από τον Βόιδαρο να αποκόψει τα κεφάλια τους, και να τα μεταφέρει στη Μεσούντα. Εκεί μετέβησαν και οι Μουρελάτος–Μόκκας και διεκδίκησαν τα κεφάλια προκειμένου να παραδοθούν στις Αρχές για είσπραξη του ποσού της επικήρυξης. Τελικά οι κεφαλές παρελήφθησαν από τον Μουρελάτο, μεταφέρθηκαν στο Μυρόφυλλο και στην συνέχεια στα Τρίκαλα. Επακολούθησε το θλιβερό θέαμα της επί τριήμερον εκθέσεως των κεφαλών στους φανοστάτες της πλατείας. Έτσι άδοξα κατέληξε ο Αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης». [...]

«Οι κεφαλές χρειάζονταν για να εισπραχθεί το ποσόν της επικήρυξης, αλλά και για να επιβεβαιωθεί ο θάνατός τους. Παρεπιπτόντως, εξέταση της κεφαλής του Βελουχιώτη στα Τρίκαλα, απεκάλυψε την πληγή σφαίρας στο δεξί του αυτί και έτσι επιβεβαιώθηκε η αυτοκτονία του. Να σημειώσω εδώ ότι δεν γνωρίζουμε ποιος εισέπραξε την επικήρυξη, τι απέγιναν οι δύο κεφαλές, ούτε καν αν τις έθαψαν κάπου,» [...]

«Τον Άρη, αφού τον ξεγύμνωσαν και του πήραν τη στολή και τον οπλισμό του, του κόψανε το κεφάλι, τα χέρια από τους ώμους και τα πόδια από τα γόνατα και κάτω. Του Τζαβέλλα του κόψανε το κεφάλι και το δεξί χέρι». Σε άλλη του περιγραφή προσθέτει και αυτό: «.Πήρανε τα ρούχα του Άρη, τον σκούφο, τον οπλισμό του. Τον άφησαν γυμνό με τη φανέλα και το σώβρακο. Ο Άρης έμοιαζε σαν σπασμένη στάμνα».[...]

Αντιλαμβάνομαι ότι η αποκοπή του δεξιού χεριού του Τζαβέλα έγινε για να ληφθούν τα δακτυλικά του αποτυπώματα, και το ίδιο θα είχε νόημα να γίνει στο αντίστοιχο χέρι του Βελουχιώτη, ασχέτως αν αυτού η ταυτότητά ήταν βεβαιωμένη.. [...]
«αν πράγματι έγινε αποκοπή άκρων πέραν της δεξιάς χειρός, ήταν πράξη απαράδεκτη. Το ίδιο απαράδεκτα ήταν και το κρέμασμα των κεφαλών στον φανοστάτη της πλατείας Ρήγα Φεραίου στα Τρίκαλα, όπως και οι χοροί και τα γλέντια με μουσικά όργανα εμπρός από τα κρεμασμένα κεφάλια...».

Από το υπό έκδοση βιβλίο του Ιωάννη Μπουγά "Θεσσαλία Πρωτοπόρα 1940-49 Αντίσταση, Κατοχικός Εμφύλιος, Κόκκινη Τρομοκρατία Βάρκιζα, Τέλος Βελουχιώτη, Λευκή Τρομοκρατία, Κομμουνιστική Ανταρσία 1946–49, Γρηγόρης Σούρλας"
Αποκλειστική προδημοσίευση.
Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Ιωάννη Μπουγά.