Ανέλπιστα...

Διαβάζω σε ρεπορτάζ έγκυρης αθλητικής εφημερίδας: «Ύστερα από τον ανέλπιστο αποκλεισμό του Ολυμπιακού από τη Μακάμπι...»

Στοπ. Δε χρειάζεται να πάμε παρακάτω. Εξάλλου, δε διάβασα παρακάτω. Έφτανε η εισαγωγή για να μου κάνει το μυαλό κουρκούτι, φαντάσου να διάβαζα και το υπόλοιπο κείμενο.

Τι πάει να πει «ανέλπιστος»; Με απλά λόγια πάει να πει ότι έχει συμβεί κάτι το οποίο δεν έχεις διανοηθεί ούτε καν να το ελπίσεις. Επομένως, εξυπακούεται ότι αυτό το «κάτι» είναι πάντα ευχάριστο.

Επομένως, το κομμάτι που ξεκίνησα να διαβάζω θα πρέπει να υπονοούσε ότι ο Ολυμπιακός είχε μια κρυφή ελπίδα να χάσει στο Τελ Αβίβ και να ξεκατινιαστεί. Δεν εξηγείται αλλιώς...

Για να σοβαρευτούμε: ένας ευρωπαϊκός αποκλεισμός αυγουστιάτικα δεν μπορεί να είναι ΠΟΤΕ ανέλπιστος. Μπορεί να είναι αναπάντεχος, απροσδόκητος, απρόσμενος, δόξα το θεώ η ελληνική γλώσσα είναι πλουσιότατη. Αλλά ανέλπιστος, ρε μεγάλε; Από πού κι ως πού;

Και το κακό είναι ότι αυτό που διάβασα το ’χω ξαναδιαβάσει άπειρες φορές σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Και το ’χω ακούσει άλλες τόσες. Το επίθετο «ανέλπιστος -η -ο» και το επίρρημα «ανέλπιστα» είναι μία από τις πλέον ταλαιπωρημένες λέξεις της ελληνικής γλώσσας...

Αλλά τι ψάχνω να βρω, θα μου πεις. Η ταλαιπωρία της ελληνικής γλώσσας από τους κονδυλο(μαρκουτσο)φόρους είναι αφόρητα μεγάλη για να βγάλει κανείς άκρη.

Ή μάλλον όχι, όχι αφόρητα. Ανέλπιστα...