Ως άνθρωπος γενικά προσπαθώ να μην προτρέχω και να μην βγάζω γρήγορα συμπεράσματα, ειδικά σε καταστάσεις που ο χρόνος λειτουργεί σαν βοηθός για να υπάρξει βελτίωση μιας συνθήκης.
Έτσι λοιπόν περίμενα… προσπάθησα να δω όσο περισσότερα παιχνίδια της Εθνικής Ελλάδος μπορούσα, ώστε η εικόνα της ομάδας να είναι όσο το δυνατόν πιο λεπτομερής για να αποτυπωθεί σωστά.
Αφού λοιπόν τελείωσε και το τουρνουά Ακρόπολις ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με αυτά που μας έδειξε, δεν μας έδειξε, αλλά και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που εμφανίζει η Εθνική ενόψει του Ευρωμπάσκετ, που ξεκινάει σε λιγότερο από μία εβδομάδα, με τον δικό μας όμιλο να λαμβάνει χώρα στην Φινλανδία.
Το πρώτο σοκ
Η αλήθεια είναι ότι η Εθνική ίσως να αναγκάστηκε να μπει στα βάσανα πριν καν ξεκινήσει το Ευρωμπάσκετ, αφού έπρεπε να αναπροσαρμόσει τα αγωνιστικά της πλάνα μετά τον τραυματισμό, που, ουσιαστικά, επέφερε και την απόφαση του Γιάννη Αντετοκούνμπο να μη ενισχύσει την ομάδα στο Ευρωμπάσκετ, κατόπιν συνεννόησης με τους Μιλγουόκι Μπακς.
Όπως είπε όμως και ο ίδιος, αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι είναι να δώσουμε όλη τη θετική μας ενέργεια σε αυτά τα δώδεκα παιδιά και το τεχνικό τιμ που θα προσπαθήσει να φέρει μία διάκριση στο Ελληνικό μπάσκετ μετά από καιρό. Ας κάνουμε λοιπόν πράξη αυτό που ζήτησε ο σταρ των Μιλγουόκι Μπακς και ας ασχοληθούμε με το αγωνιστικό κομμάτι της ομάδας που θα εμφανιστεί στα παρκέ του Ευρωμπάσκετ.
Στα… γρήγορα
Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την εικόνα της Εθνικής με δύο-τρεις λέξεις τότε αυτές θα ήταν, δύσκαμπτη, ελαφρώς μονοδιάστατη και χωρίς πολύ φαντασία. Μιλάμε βέβαια για μία ομάδα που έχει ταλέντο και αρκετούς παίκτες με προσωπικότητα που έχουν κατακτήσει τίτλους και έχουν διαγράψει τη δική τους πορεία στο Ευρωπαϊκό κυρίως στερέωμα.
Παρόλα αυτά η ομάδα μοιάζει να έχει πολλούς παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά, ενώ την ίδια στιγμή έχει εμφανέστατη έλλειψη σε σημαντικότατα κομμάτια του παιχνιδιού. Θα τα δούμε και στη συνέχεια του κειμένου αυτά πιο αναλυτικά. Η συνθήκη αυτή μειώνει δραστικά τις αγωνιστικές επιλογές που μπορεί να εμφανίσει αυτό το σύνολο μέσα στο παρκέ, ακόμα και αν στα χαρτιά τα ονόματα των παικτών προδιαθέτουν σε σύνολο υψηλής ποιότητας.
Διοργανώσεις όπως το Ευρωμπάσκετ είναι πολύ ιδιαίτερες γιατί απαιτούν τον μέγιστο βαθμό χημείας αλλά και συγκέντρωσης σε σύνολα παικτών που παίζουν μαζί ουσιαστικά κάθε καλοκαίρι, με διαφορετική στελέχωση σε μεγάλο βαθμό. Για να πετύχεις σε μία τέτοια διοργάνωση είτε πρέπει να έχεις εξαιρετικό ταλέντο, που θα βάλει κάτω από το χαλάκι τα όποια προβλήματα χημείας, είτε να εμφανίσεις μία ομάδα δεμένη, με ρόλους που θα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε πρόκληση που θα εμφανιστεί απέναντί της.
Αγωνιστικά
Στο αγωνιστικό κομμάτι η Εθνική εμφανίζει αρκετά θεματάκια κυρίως στο πέντε εναντίων πέντε. Η ομάδα είχε πάντα σαν δυνατό της σημείο την ποιότητα, την ποσότητα και την προσωπικότητα των γκαρντ της. Πριν ακριβώς από μία δεκαετία η ομάδα είχε στελέχωση στην περιφέρεια με τους Διαμαντίδη, Σπανούλη, Παπαλουκά και Ζήση. Η αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας άρχιζε και τελείωνε ουσιαστικά σε αυτή την τετράδα, χωρίς βέβαια να υπάρχει κάποια πρόθεση να μειωθεί η προσφορά των υπολοίπων.
Αυτό είχαμε όμως να καυχιόμαστε, παίκτες με τεράστια ποιότητα και μπασκετικό μυαλό. Η σημερινή Έθνική έχει περισσότερο παίκτες ρολίστες, που μπορούν να προσφέρουν σε διάφορα αγωνιστικά στυλ, έχει μεγαλύτερη αθλητικότητα, αλλά δεν έχει τα γκαρντ του παρελθόντος.
Στο σετ παιχνίδι η ομάδα πάσχει από ιδέες. Η αλήθεια είναι ότι εκτός του Σλούκα δεν έχει άλλον παίκτη στην περιφέρεια που να μπορεί με συνέπεια να ελέγχει το ρυθμό και ταυτόχρονα να προσφέρει σε σκορ και δημιουργία. Ο Νικ Καλάθης βοηθάει πολύ στο τρανζίσιον, είναι από τους λίγους παίκτες που έχει κίνηση χωρίς μπάλα, αλλά στο πέντε εναντίων πέντε αντιμετωπίζει τα γνωστά του θέματα ειδικά εκτελεστικά, ενώ ο Μάντζαρης δεν φαίνεται να παίρνει τόσο χρόνο όσο οι άλλοι δύο.
Ο Νίκος Παππάς είναι ένας παίκτης με επιθετικό ταλέντο που στην καλή του μέρα μπορεί να δώσει πολλές λύσεις, αλλά στις κακές του μέρες πρέπει να προσφέρει περισσότερο και σε άλλους τομείς, όπως έκανε με επιτυχία τη χρονιά που μας πέρασε στον Παναθηναϊκό.
Η μπάλα στο ποστ
Αυτή ήταν η πιο ξεκάθαρη πρόθεση της ομάδας σε όσα παιχνίδια την παρακολουθήσαμε. Μπουρούσης και Πρίντεζης είναι οι κύριοι εκφραστές αυτού του είδους της επίθεσης. Βέβαια για να μπορέσεις να επιτεθείς αποτελεσματικά στο ποστ πρέπει η μπάλα να φτάνει στα χέρια των παικτών σε καλό σημείο μέσα στη ρακέτα, και όχι στο τρίποντο, κάτι που είδαμε πολλάκις να συμβαίνει στα φιλικά.
Το κακό είναι ότι από την στιγμή που η μπάλα πάει στα χέρια των ψηλών για να παίξουν με πλάτη, ουσιαστικά σταματάει κάθε κίνηση από τους υπόλοιπους παίκτες. Είδαμε πάρα πολλές φορές μέσα στους αγώνες να κάθονται οι υπόλοιποι παίκτες απελπιστικά στατικοί, χωρίς να γίνεται κάποιο κόψιμο προς το καλάθι ή έστω σκριν μακριά από την μπάλα.
Οι αντίπαλοι συνήθιζαν να στέλνουν βοήθειες, ειδικά στη εκδήλωση του σουτ, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορέσαμε να κυκλοφορήσουμε την μπάλα. Η πορεία της Εθνικής θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από την εικόνα του Μπουρούση και του Πρίντεζη.
Διαχρονικό πρόβλημα στο σουτ.
Το έχουμε δει τόσες φορές σε διεθνείς διοργανώσεις που πλέον παύει να προκαλεί και έκπληξη. Ακόμα και τα καλύτερα σύνολα της Εθνικής διαχρονικά παρουσίαζαν πρόβλημα στο περιφερειακό σουτ. Στο τουρνουά Ακρόπολις ειδικά απέναντι σε Γεωργιανούς και Σέρβους τα σπάσαμε. Γενικά η ομάδα έχει έλλειψη σουτέρ και αυτό δημιουργεί θέμα και με τις αποστάσεις, καθώς οι αντίπαλοι κλείνονται προς τα μέσα και μικραίνουν το γήπεδο.
Εκτός του σουτ η Εθνική δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση και σκριν μακριά από την μπάλα. Γενικά έχει θέμα με το off ball παιχνίδι. Αν εξαιρέσουμε κάποια σκριν που γίνονται με σκοπό να πάρουν καλύτερη θέση οι ψηλοί για να δεχτούν την μπάλα στο ποστ, βλέπουμε ελάχιστα σκριν μακριά από την μπάλα. Η άμυνα δεν κουράζεται και δεν αναγκάζεται να προβεί σε αλλαγές, με αποτέλεσμα να μην έχει την κούραση και την φθορά που θα ήταν επιθυμητή
Άμυνα σε ποστ και πικ εν ρολ.
Ενώ η ομάδα έχει πλάγιους, αλλά και γκαρντ που είναι εξαιρετικοί στα αμυντικά τους καθήκοντα, εμφανίζει πρόβλημα τόσο στην άμυνα στο ποστ, αλλά και σε μεγάλο βαθμό στο πικ εν ρολ.
Ο Μπουρούσης δυσκολεύεται διαχρονικά να αμυνθεί σε τέτοιου είδους παιχνίδι, ενώ ακόμα και ο Παπαγίαννης δεν δείχνει να έχει δουλέψει σε μεγάλο βαθμό τις τοποθετήσεις του και την αντίληψη του στο αμυντικό κομμάτι του πικ εν ρολ.
Εκτός αυτού και οι δύο αντιμετωπίζουν προβλήματα όταν απέναντί τους έχουν έναν καλό post-up ψηλό, όπως είδαμε στο φιλικό στο Βελιγράδι, αλλά και απέναντι κυρίως στην Γεωργία στο Ακρόπολις.
Τα αισιόδοξα κομμάτια.
Καλή άμυνα, τρανζίσιον
Η Εθνική έχει αρκετές αδυναμίες, περισσότερες ίσως από κάθε άλλη διοργάνωση, αλλά εμφάνισε και κάποια θετικά στοιχεία ειδικά απέναντι στους Ιταλούς αλλά και στους Σέρβους στο Ακρόπολις. Είναι φανερό ότι η άμυνα της ομάδας μπορεί να είναι πολύ πιεστική. Από τη θέση ένα μέχρι και τη θέση τέσσερα υπάρχουν παίκτες που μπορούν να γίνουν πραγματικοί αμυντικοί εξολοθρευτές.
Είδαμε την ομάδα να κλέβει αρκετές μπάλες, αφού έχει μέγεθος, έκρηξη και αθλητικότητα και αυτό ταυτόχρονα έδωσε εύκολο σκορ σε ανοιχτό γήπεδο.
Γενικά η Εθνική όταν βρίσκει ανοιχτό γήπεδο δεν χαρίζεται. Ακόμα και σε καταστάσεις early offense, όπως είδαμε στην αρχή του ματς απέναντι στους Σέρβους, μπορεί να βγάλει κάποια πραγματάκια που θα εκπλήξουν τους αντιπάλους της.
Συνθέσεις καμικάζι
Αν θέλετε την άποψη μου, αυτού του είδους οι συνθέσεις ήταν αυτές που κέντρισαν περισσότερο από όλες το ενδιαφέρον μου. Στελέχωση της πεντάδας σε χαμηλότερο σχήμα, αλλά με παίκτες καμικάζι που μπορούν να πιέσουν στα 4/4 του γηπέδου και να κάνουν ένα παιχνίδι κυριολεκτικά ροντέο.
Το είδαμε ανά διαστήματα να γίνεται στο Ακρόπολις και παρόλο που αυτά τα σχήματα είναι ελαφρώς αδόκιμα και υψηλού ρίσκου στο σετ παιχνίδι, είχαν αποτέλεσμα. Ειδικά η επιστροφή από το -14 με τους Σέρβους ίσως δείχνει τον δρόμο για να δούμε το παιχνίδι μας από μία άλλη τακτική πλευρά. Με την ομάδα να έχει ξεκάθαρες αδυναμίες στο πέντε εναντίων πέντε δεν είναι κακό να προσπαθήσει να κάνει κάποια ματς ροντέο, για να βγάλει τους αντιπάλους της από το ρυθμό τους, αλλά και για να τους εκπλήξει κιόλας. Δεν χρειάζεται να είμαστε με την πλάτη στον τοίχο για να το δοκιμάσουμε.
Τι μπορούμε να περιμένουμε.
Άποψη μου είναι ότι δύσκολα μπορούμε να δούμε κάποιου άλλου είδους μπάσκετ από την Εθνική σε σχέση με αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα. Η λογική λέει ότι μπορεί να έχουμε κάποια σχήματα έκπληξη, όπως αυτό με την πίεση σε όλο το γήπεδο, αλλά με την στελέχωση και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των παικτών δεν μπορούμε να περιμένουμε δραματικές αλλαγές.
Αυτό που μπορούμε να δούμε είναι ίσως κάποια περισσότερη στήριξη στο παιχνίδι μας στο ποστ, έτσι ώστε να έχουν περισσότερες επιλογές οι παίκτες που προσπαθούν να παίξουν με πλάτη στο καλάθι.
Ίσως να επιδιώξουμε να παίξουμε και λίγο πιο γρήγορα, καθώς έχουμε παίκτες που μπορούν να υποστηρίξουν αυτού του είδους το παιχνίδι. Αν είχαμε και τον Αντετοκούνμπο τότε θα είχαμε πολύ διαφορετικό τρανζίσιον πρόσωπο. Αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο εμείς για απουσίες. Όλες οι ομάδες έχουν τις δικές τους. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Οι Σέρβοι απέναντί μας είχαν εκτός τους Τεόντοσιτς, Γιόβιτς, Νέντοβιτς, Σιμόνοβιτς, Μπιέλιτσα, Γιόκιτς. Στην κυριολεξία… μια δεύτερη ομάδα βασικών!
Πηγή : www.eurohoops.net
