Νασέρ Αλ Κελαϊφί: Ο άνθρωπος του σεΐχη Αλ Θάνι ξόδεψε €2 δισ. στην Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά την έφτασε στα ουράνια

Μόναχο. Βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Μόλις έχει λήξει ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ. Στις γιγαντιαίες LED οθόνες του Allianz Arena αντανακλάται ζαλιστικά το σκορ της αναμέτρησης ανάμεσα στην Παρί Σεν Ζερμέν και την Ιντερ. Θριαμβεύτρια η πρώτη, όχι απλώς νικήτρια, με 5-0! Πέντε μηδέν ολογράφως. Σχεδόν απίστευτο. Το Παρίσι, κυριολεκτικά, καίγεται. Ενα μέρος του Μιλάνου πενθεί. Στον αγωνιστικό χώρο οι παίκτες της γαλλικής ομάδας πανηγυρίζουν ξέφρενα. Ασυγκράτητα ενθουσιασμένοι οι οπαδοί στις κερκίδες παρασύρονται παροξυσμικά σε ουρανομήκεις ιαχές και βροντερές επευφημίες.

Ολη η ποδοσφαιρική Ευρώπη υποκλίνεται στη συναρπαστική Παρί. Χειροκροτεί τον θεαματικό ποδοσφαιρικό άθλο της. Η κατάκτηση του τροπαίου αποτελεί ανταμοιβή του Ισπανού προπονητή Λουίς Ενρίκε, που χάρισε σαγηνευτική ποδοσφαιρική ταυτότητα στον σύλλογο. Συνιστά κατόρθωμα του Πορτογάλου τεχνικού διευθυντή Λουίς Κάμπος, που επένδυσε μεθοδικά στη νεανικότητα και το ταλέντο των ποδοσφαιριστών. Και αναμφίβολα είναι, καθυστερημένη ίσως, δικαίωση για τον Καταριανό πρόεδρο της ομάδας Νασέρ Αλ Κελαϊφί. Μια αργοπορημένη επιβράβευση για τον άνθρωπο που με υπομονή και επιμονή χρηματοδότησε με έναν σκασμό εκατομμύρια την ομάδα μέχρι να σηκώσει το κύπελλο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης.

Αντί καφτάνι, Armani

«Πεταμένα λεφτά». Αυτή ήταν η σύντομη πρόταση που συνόδεψε αυτόν τον Αραβα από μια χώρα του Περσικού Κόλπου αμέσως μόλις πάτησε το πόδι του στο Παρίσι. Ασφαλώς και προερχόταν από μια χώρα της αραβικής ερήμου για την οποία οι αντίπαλοί του θεωρούσαν στερεοτυπικά ότι το γρασίδι της είναι πλαστικό. Αλλά ακόμη κι αν ήταν, παραμέριζαν ότι το πετρέλαιό της είναι απολύτως αληθινό.

Τον περίμεναν στην Πόλη του Φωτός με καφτάνι, αλλά αυτός εμφανίστηκε με κομψό κοστούμι Armani. Κατέφτασε με τις βαλίτσες του βαριές, φορτωμένες υποσχέσεις για τη σωτηρία της Παρί. Ωστόσο εκείνο που κουβαλούσε αθέατα και ζύγιζε πολλά κιλά ήταν ο τεράστιος ρευστός πλούτος της πατρίδας του. Ο ίδιος με χαμόγελο αστραφτερό ήταν ένας χαμηλόφωνος μάνατζερ που μιλούσε τη γλώσσα των επενδύσεων και των deals - όχι των φιλάθλων. Χρειάστηκαν πάνω από 2 δισ. ευρώ για να απογειωθεί η Παρί στον ποδοσφαιρικό ουρανό.

Ο βουτηχτής

Παιδί μιας όχι και τόσο προνομιούχας οικογένειας, γιος βιοπαλαιστή αλιέα μαργαριταριών πριν από την έναρξη των εξορύξεων γαιανθράκων στο Κατάρ. Ενας παραδοσιακός βουτηχτής της θάλασσας, όμως, που χαίρει εκτίμησης και απολαμβάνει τον σεβασμό όλων των κατοίκων της εύπορης πια χώρας.

Ο γιος του, Νασέρ, είχε από μικρός πάθος με τον αθλητισμό. Επαιξε τένις επαγγελματικά με φτωχό απολογισμό. Κατέγραψε ως pro 12 νίκες και 33 ήττες, ενώ το 2002 έφτασε στο Νο 995 στην παγκόσμια κατάταξη - που ήταν και η καλύτερη θέση που είχε ποτέ. Κατέθεσε, βέβαια, ιδρώτα, ενέργεια και κόπο με τη ρακέτα στα γήπεδα του τένις. Πρωτίστως, έμαθε έξω από το αγωνιστικό τερέν να ανταλλάσσει θερμές χειραψίες με διακεκριμένους θεατές και να αποκτά προσβάσεις στην ελίτ της μοναρχικής αυλής.

Από το τένις στην Παρί

Χάρη στην ισχυρή φιλία του με τον τότε διάδοχο του θρόνου και μετέπειτα ανώτατο άρχοντα του κράτους, σεΐχη Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι, αξιοποιήθηκε αρμοδίως και καταλλήλως ως συνεργάτης του.

Ηταν 30 χρόνων το 2003 όταν αποσύρθηκε από το τένις για να αποδείξει τις δεξιότητές του στους τομείς των επιχειρηματικών συμφωνιών. Ανέλαβε το 2011 πρόεδρος της εταιρείας αθλητικών επενδύσεων Qatar Sports Investments (QSI) και αμέσως έκανε την πρώτη του εντυπωσιακή κίνηση. Αγόρασε την Παρί Σεν Ζερμέν. Το ποδόσφαιρο δεν ήταν η καψούρα του, ήταν στρατηγικό αφήγημα της χώρας του. Στην οποία εντελώς συμπτωματικά είχε ήδη ανατεθεί τον Δεκέμβριο του 2010 στη Ζυρίχη η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2022.

Ο Αλ Κελαϊφί υπηρέτησε με συνέπεια και στυλ αυτό το φιλόδοξο κρατικό πρότζεκτ. Το υποστήριζε και το εξωράιζε στις διεθνείς επαφές του ως πρόεδρος πλέον της Παρί. Πότε γευματίζοντας με τον πρόεδρο της UEFA Αλεξάντερ Τσέφεριν και πότε σφίγγοντας το χέρι και κοιτάζοντας με ευθύ βλέμμα τον πρόεδρο της Μπάγερν Χέρμπερτ Χάινερ ή τον ομόλογο της Ρεάλ Μαδρίτης Φλορεντίνο Πέρεθ.

Οι πρώτοι «τίτλοι»

Ηταν ένας άνθρωπος επιρροής που κάνεις δεν μπορούσε να αγνοήσει. Αδιάφορο αν είχε ηθικές αξίες. Αρκούσε που στο πρόσωπό του συνοψιζόταν μια κολοσσιαία οικονομική αξία. Διόλου τυχαία, το 2015 ψηφίστηκε ως «Ο καλύτερος πρόεδρος του γαλλικού πρωταθλήματος», ενώ έναν χρόνο αργότερα ως «Ο ισχυρότερος» στην ίδια διοργάνωση από την αθλητική εφημερίδα «L’Equipe».

Η προσωπική του ζωή, πάντως, είναι αθέατη σαν τυλιγμένη σε ανατολίτικο πέπλο. Επισήμως έχει μια σύζυγο και τέσσερα παιδιά στην Ντόχα. Καμία άλλη λεπτομέρεια.

Αντίθετα, το επιχειρηματικό του παλμαρέ είναι αναλυτικότατο. Είναι πρόεδρος του μιντιακού γκρουπ beIN, ενός αθλητικού και ψυχαγωγικού τηλεοπτικού δικτύου του Κατάρ που εκπέμπει σε 40 χώρες. Ανάμεσα στα άλλα, μεταδίδει στη μικρή οθόνη ζωντανές αθλητικές εκδηλώσεις από τις σκηνές των Βεδουίνων της ερήμου έως τις βάρκες των ψαράδων στη Μαλαισία. Μέσω του συγκεκριμένου πολυεθνικού δικτύου εξαγόρασε το φημισμένο χολιγουντιανό στούντιο παραγωγής ταινιών Miramax. Και φυσικά, ο ίδιος είναι μέλος του Δ.Σ. του κρατικού Επενδυτικού Ταμείου του Κατάρ που διαχειρίζεται περίπου 500 δισ. ευρώ.

Ωστόσο, παρά τη χαλαρή του στάση μπροστά στις κάμερες και την ήπια κοινωνική συμπεριφορά του, μερικές από τις δραστηριότητές του δεν πέρασαν απαρατήρητες. Μπορεί στην πατρίδα του να βρέχει σπανίως, αλλά στη Δύση χρειαζόταν... αδιάβροχο για διάφορες κατηγορίες που του επιρρίπτονταν. Τη μία τον ερευνούσαν καθώς φερόταν να εμπλέκεται σε δωροδοκία για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Παγκόσμιου Κυπέλλου του Κατάρ.

Την άλλη, του απέδιδαν υποτιθέμενη επίθεση σε έναν επόπτη γραμμών σπάζοντας το σημαιάκι του μέσα στο στάδιο Μπερναμπέου μετά την ήττα της ομάδας του από τη Ρεάλ σε αγώνα για το Τσάμπιονς Λιγκ το 2022. Την παράλλη, τον συνέδεαν με υποψίες για την απαγωγή, σύλληψη και βιαιοπραγία Γαλλοαλγερινού λομπίστα που του είχε υποκλέψει προσωπικές ηχογραφήσεις και προσπαθούσε να τον εκβιάσει.

Σε όλες τις περιπτώσεις απαλλάχθηκε και οι εις βάρος του κατηγορίες απορρίφθηκαν στα δικαστήρια. Του έμελλε φέτος, αρχές Φεβρουαρίου, να του αποδοθούν σύνθετες κατηγορίες σε μια πολύπλοκη επιχειρηματική υπόθεση που αφορούσε τον επιχειρηματία Αρνό Λαγκαρντέρ, του ομώνυμου ομίλου αεροναυπηγικής και μέσων ενημέρωσης της Γαλλίας, στη μετοχική σύνθεση του οποίου συμμετέχει το Επενδυτικό Ταμείο του Κατάρ. Η έρευνα των γαλλικών αρχών για τον επικεφαλής της δεν φάνηκε να επηρεάζει την παριζιάνικη ομάδα που είχε κιόλας πάρει φόρα απογείωσης.

Λίγες ημέρες πριν, μια βροχερή βραδιά Τετάρτης στα τέλη Ιανουαρίου, στο Παρκ ντε Πρενς η Παρί είχε καταθέσει εντυπωσιακά τα πρωταγωνιστικά της διαπιστευτήρια. Μετά από ένα άγονο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο η φιλοξενούμενη Μάντσεστερ Σίτι προηγήθηκε νωρίς με δύο γκολ. Ακολούθησε μια μαγευτική παράσταση ανάκαμψης και ανατροπής. Μέσα σε 30 λεπτά καθηλωτικής κυριαρχίας η γαλλική ομάδα σκόραρε τέσσερις φορές με τέσσερις διαφορετικούς παίκτες. Πήρε μια αξιοθαύμαστη όσο και πειστική νίκη. Και αφού απέφυγε οριακά τον πρόωρο αποκλεισμό της από το Τσάμπιονς Λιγκ, έβαλε ορμητικά το νερό στο μέχρι πρότινος κατάξερο αυλάκι.

Το χτίσιμο της Παρί

Το 2011 πριν από την εξαγορά της αντί 100 εκατ. ευρώ από το QSI, τον οργανισμό επενδύσεων στον αθλητισμό του Κατάρ, η Παρί Σεν Ζερμέν είχε κερδίσει μόνο δύο τίτλους πρωταθλήτριας της Γαλλίας. Είχε κατακτήσει και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων το 1995-96, που την τοποθετούσε στο ίδιο σκαλί με άλλες κατόχους του τίτλου όπως η Ντιναμό Τιφλίδας, η Μέχελεν, η Αμπερντίν και το Μαγδεμβούργο. Κοινώς, η ομάδα βολόδερνε σε εθνικό και διεθνές ποδοσφαιρικό επίπεδο. Με το ταμείο της άδειο και χρέος 37 εκατ. ευρώ. Και τότε ήρθαν οι εμίρηδες να αναζωογονήσουν τον σύλλογο. Να εξελίξουν τον σύλλογο σε παγκόσμιο ποδοσφαιρικό brand υψηλού κύρους ξοδεύοντας δισεκατομμύρια σε μεταγραφές, εγκαταστάσεις, προωθητικές ενέργειες, χορηγικές συμφωνίες. Πενταπλασίασαν τον προϋπολογισμό του μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Το μεγάλο αφεντικό του συλλόγου, ο Νασέρ Αλ Κελαϊφί, πτυχιούχος Οικονομικών από το Πανεπιστήμιο του Κατάρ με μεταπτυχιακό δίπλωμα στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, το γνωστό ΠΑΠΕΙ, κράτησε το θησαυροφυλάκιο. Ανέθεσε την οικονομική διαχείριση στον Γάλλο Ζαν-Κλοντ Μπλαν, κάτοχο ΜΒΑ από τη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ στη Βοστόνη.

Ασφαιροι αστέρες

Το έργο είχε αλλάξει δραματικά. Οπως και το θέαμα. Οι παίκτες με τα ηγεμονικά συμβόλαια έμοιαζαν να μην τρέχουν ιδρωμένοι προς τα δοξασμένα έπαθλα, αλλά να μεταφέρονται σαν ποσά σε πίνακα ισολογισμών. Η μπάλα δεν φάνταζε να κυλάει στο χορτάρι, αλλά να επιπλέει στον αφρό των αμύθητων χρημάτων του βαθύπλουτου εμιράτου. Το Παρκ ντε Πρενς δεν έφερνε πια σε γήπεδο, αλλά σε φαντασμαγορικό θέατρο μεγαλείου, αίγλης και ματαιοδοξίας. Σαν μια σκηνή που παρέδιδε επικές παραστάσεις χωρίς ήρωες, αλλά με αστέρες. Σωστό γαλαξία. Στον πάγκο και το χορτάρι. Με ξακουστούς προπονητές όπως οι Κάρλο Αντσελότι, Λοράν Μπλαν, Ουνάι Εμερι, Τόμας Τούχελ, Μαουρίσιο Ποτσετίνο. Με μια σειρά από περιλάλητους ποδοσφαιριστές όπως οι Τιάγκο Σίλβα, Νταβίντ Λουίζ, Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, Σέρχιο Ράμος, Εντινσον Καβάνι, Τζανλουίτζι Ντοναρούμα, Μάουρο Ικάρντι, Ανχελ Ντι Μαρία, Μάρκο Βεράτι κ.ά.

Α, ναι, ένα φεγγάρι στρατολόγησε, προφανώς με το αζημίωτο, και τον Ντέιβιντ Μπέκαμ για ένα guest πέρασμα στο σόου. Χώρια τη θρυλική τριάδα Κιλιάν Εμπαπέ, Νεϊμάρ, Λιονέλ Μέσι, που για χάρη τους οι Καταριανοί ιδιοκτήτες ξόδεψαν περίπου τον μισό προϋπολογισμό μιας μικρής φτωχής αφρικανικής χώρας. Παρ’ όλη, όμως, τη σπατάλη, αντί για τον τρύγο κορυφαίων ευρωπαϊκών τίτλων, οι επενδυτές συνάντησαν αναβροχιά, ξηρασία, περονόσπορο στο περίφημο γαλλικό αμπέλι. Αν υπήρχε ένα ηθικό δίδαγμα κατά τη διάρκεια αυτής της ξέφρενα χουβαρντάδικης 14ετίας, αυτό ήταν ότι το άφθονο χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία. Ούτε αγοράζει ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Πόσο μάλλον μπορεί να αποτινάξει την αλαζονική, νεόπλουτη ετικέτα που είχε κολλήσει στον παριζιάνικο σύλλογο.

Αλλαγή πλεύσης

Ωσπου κάποτε έφτασε η ώρα τα μεγάλα αφεντικά από την Ντόχα να το πάρουν αλλιώς. Να ξεπεράσουν τις μεγαλεπήβολες αυταπάτες τους ότι με τον παρά και το φουσκωμένο πορτοφόλι τους μπορούν να κάνουν κουμάντο στις μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις με καλοπληρωμένους παίκτες-ντίβες. Να υιοθετήσουν σεμνοταπεινά ότι «κανένας παίκτης δεν είναι μεγαλύτερος από το κλαμπ». Να αποδεχτούν ότι «σούπερ σταρ είναι μόνο η ομάδα». Αγνωστο αν η αλλαγή πλεύσης ήταν μέρος μιας στρατηγικής ή αποτέλεσμα της ανάγκης.

Εξάλλου, μετά τη συμφωνία διακανονισμού του 2022 με την UEFA για παραβίαση των κανόνων του Financial Fair Play, ή αλλιώς των Κανονισμών Χρηματοοικονομικού Ευ Αγωνίζεσθαι, η Παρί Σεν Ζερμέν βρέθηκε σε δίλημμα: είτε θα αναγκαζόταν να περιορίσει τις αλόγιστες δαπάνες της, είτε θα αντιμετώπιζε βαριές τιμωρίες. Η αλήθεια είναι ότι τις περασμένες πέντε σεζόν οι συνολικές οικονομικές απώλειες της ομάδας άγγιζαν το υπέρογκο ποσό σχεδόν του 1 δισ. ευρώ.

Περίπου 40 παίκτες, μεταξύ των οποίων οι ακριβοπληρωμένες φίρμες Εμπαπέ, Νεϊμάρ και Μέσι, έφυγαν από τον σύλλογο την τελευταία τριετία. Ηρθαν βέβαια, χωρίς τσιγκουνιές, ο Ουσμάν Ντεμπελέ και ο Κβίτσα Κβαρατσκέλια, αλλά η φαντεζί προσέγγιση του σκαναρίσματος της αγοράς για την απόκτηση όποιου πιο πολύτιμου μπαλαδόρου υπήρχε και γυάλιζε άλλαξε. Κυρίως επανήλθε στην ομάδα η ποδοσφαιρική λογική.

Με αυτή παρατήρησε εσωτερικά και ξεκλείδωσε τον προηγούμενο βολεμένο εαυτό της. Με την ίδια ικανότητα κρίσης που χαρίζει ο ορθολογισμός, επένδυσε στη δεξαμενή της ορμητικής τόλμης και του ενθουσιασμού των χαρισματικών πιτσιρικάδων. Η διοίκηση προσέλαβε τον Πορτογάλο με τα κοκάλινα γυαλιά Λουίς Κάμπος. Τον 60χρονο ποδοσφαιρικό μάνατζερ που είχε καταφέρει να στέψει τη Μονακό και τη Λιλ πρωταθλήτριες Γαλλίας -τις μόνες που στέρησαν από την Παρί τον τίτλο την τελευταία δεκαετία-, προκειμένου να επιμεληθεί του ποδοσφαιρικού παιδομαζώματος.

Η πρόσληψη του Ενρίκε

Η μεγαλύτερη, ωστόσο, κίνηση των Καταριανών ιδιοκτητών ήταν η πρόσληψη του προπονητή Λουίς Ενρίκε το 2023. Δεν τον επέλεξαν τυχαία για να του εμπιστευτούν την ομάδα. Ηταν ο ιδανικά ψύχραιμος άνθρωπος για να καθίσει στη διαχρονική ηλεκτρική καρέκλα τους πάγκου της. Ο 55χρονος Αστουριανός από τη Χιχόν που έγραψε ιστορία ως παίκτης και προπονητής στη Βαρκελώνη ανήκει στο κλαμπ των κορυφαίων αρχιτεκτόνων του ποδοσφαίρου.

Είχε κατακτήσει ως προπονητής της Μπαρτσελόνα το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ το 2015 νικώντας με 3-1 τη Γιουβέντους στο Βερολίνο. Παραδόξως, δεν εισέπραξε την αναγνώριση που του άξιζε για τον μεγαλειώδη θρίαμβό του. Οι περισσότεροι έβλεπαν εκείνη την Μπλαουγκράνα ως συνέχεια της τρομερής ομάδας που είχε δημιουργήσει ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Πίστωναν την επιτυχία της στους τρεις τότε καταπληκτικούς επιθετικούς της, Μέσι, Νεϊμάρ και Λουίς Σουάρες. Θεωρούσαν ότι ο Ισπανός τεχνικός δεν ήταν παρά ένας καλός διαχειριστής των σούπερ σταρ .Μέγα λάθος.

Το αδιαφιλονίκητο προτέρημα του Ενρίκε ήταν ότι ποτέ δεν εκχώρησε την πειθαρχία στην τακτική του σε ξεχωριστούς παίκτες-φίρμες και ποτέ δεν παρέδωσε το αγωνιστικό του σχέδιο στην πρωτοβουλία επιρροής που είχε καθένας από αυτούς στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Ο Αλ Κελαϊφί και οι συνεργάτες του στο διοικητικό πηδάλιο της ομάδας διέγνωσαν εγκαίρως τις αρετές των προσόντων του. Δεν αμφέβαλαν, ευτυχώς, στιγμή για τις εφαρμοσμένες πρακτικές του. Δεν δυσανασχέτησαν ακόμη κι όταν εκείνη τη βροχερή φθινοπωρινή νύχτα στο Λονδίνο άφησε εκτός ενδεκάδας τον ατομιστή σταρ Ουσμάν Ντεμπελέ. Η ομάδα έχασε με 2-0 από την Αρσεναλ ύστερα από μια πολύ μέτρια εμφάνιση. Αλλά κέρδισε εν συνεχεία έναν ποδοσφαιριστή που με θιγμένο εγωισμό συμμορφώθηκε στο πνεύμα που εμφυσούσε στην ομάδα ο προπονητής της.

Στο κάτω-κάτω, ο χαροκαμένος Ενρίκε, που έχασε την 9χρονη κόρη του Ζάνα πριν από έξι χρόνια από ανίατη ασθένεια, ήταν μοναδικά αντιπροσωπευτικός ως ζωντανό παράδειγμα για να μεταδώσει νηφάλια αφοσίωση, σθένος, ψυχική αντοχή και συνεκτικούς οικογενειακούς δεσμούς μεταξύ των παικτών εντός και εκτός γηπέδου. Τους ξεκαθάρισε νωρίς ότι αναζητούσε δέσμευση στην ομάδα, και αυτό ήταν αδιαπραγμάτευτο. Τους απέβαλε το άγχος ή την ενοχή τονίζοντας ότι μια λάθος απόφαση εν δράσει δεν σημαίνει και ασυγχώρητη αποτυχία στην εκτέλεση. Εκεί όπου απέτυχαν πολλοί από τους προκατόχους του αυτός θριάμβευσε. Σταδιακά στο αγωνιστικό πλάνο του εμπέδωσε ασταμάτητες πάσες, αδιάκοπη κίνηση, εκρηκτική ενέργεια, αδιάλειπτο πρέσινγκ, ταχύτατες εναλλαγές θέσεων και ρυθμού. Oλα ικανά να εξουθενώσουν κάθε αντίπαλο.

Η ομάδα πρότυπο

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η πιο νεανική ομάδα στη διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ. Με τέτοια ηλικιακή σύνθεση κατέκτησε βροντερά το ζηλευτό τρόπαιό του οδηγώντας σε πανωλεθρία την Ιντερ. Δίχως καν τη συμμετοχή του 26χρονου σταρ Κιλιάν Εμπαπέ, που αποχώρησε την περσινή χρονιά πραγματώνοντας το όνειρό του να συνεχίσει την καριέρα του στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Σημαδιακό της καινούριας νοοτροπίας που ενστερνίζεται πια η ομάδα ήταν ένα περιστατικό της περασμένης σεζόν που προδίκαζε τη φετινή στάση απέναντι στον Ντεμπελέ. Τότε ο διορατικός Ενρίκε έκανε αυστηρές παρατηρήσεις στον σπουδαίο Εμπαπέ μετά από ένα ματς όπου εκείνος δεν γύριζε να μαρκάρει, παρότι είχε σκοράρει τρία υπέροχα γκολ. Δημοσίως τόνισε ότι «είναι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, αλλά αν νικούσε πάντοτε η ομάδα που έχει τον καλύτερο παίκτη του πλανήτη, η Παρί θα μετρούσε ήδη οκτώ τρόπαια Τσάμπιονς Λιγκ. Και δεν έχει ούτε ένα».

Σήμερα η ομάδα κατέχει πια το πρώτο της, 55 χρόνια μετά την ίδρυσή της. Εχοντας στη θέση του πολύ Εμπαπέ τον 20χρονο Ντεζιρέ Ντουέ, ο οποίος έδωσε ασίστ στο πρώτο γκολ και σκόραρε άλλα δύο στον τελικό με την Ιντερ. Επιπλέον, χρίστηκε σκόρερ στην ίδια αναμέτρηση ο 19χρονος Σένι Μαγιούλου, ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός παίκτης που μεγάλωσε στα βορειοανατολικά μπανλιέ, τα προάστια των μεταναστών του Παρισιού.

Το κλίμα είχε ολοφάνερα μεταβληθεί. Η ομίχλη των αλλεπάλληλων απογοητεύσεων εξατμίστηκε. Αλλοι πιο φρέσκοι και πιο απελευθερωτικοί άνεμοι έπνεαν στην Πόλη του Φωτός συμπαρασύροντας ανακουφιστικά τη σκόνη της αφόρητης πίεσης και τη βαριά σκιά του διεθνώς ατελέσφορου παρελθόντος της εμβληματικής ομάδας της γαλλικής πρωτεύουσας. Κι αν το σουξέ της Παρί μετριέται σε χρήματα, τα έσοδά της την περσινή σεζόν ξεπέρασαν τα 800 εκατ. ευρώ. Χωρίς σε αυτό το οικονομικό αποτέλεσμα να συμβάλουν οι προνομιακές συμφωνίες με τις εταιρείες ιδιοκτησίας του Κατάρ. Αγνωστο πού θα εκτοξευτεί φέτος ο κύκλος εργασιών της μετά τη θριαμβευτική κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ολα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η Παρί έσκισε το ασφυκτικό σελοφάν της ομάδας «δίχως ευρωπαϊκή εμπειρία με τις λιγότερο βαριές φανέλες στη διοργάνωση». Το υπέροχο φετινό μοντέλο της σχεδόν αναδιαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο οι άλλες ανταγωνιστικές ευρωπαϊκές ομάδες θα σκηνοθετήσουν τη λειτουργία τους για τα επόμενα χρόνια. Αδιευκρίνιστο ακόμη είναι αν οι Καταριανοί ιδιοκτήτες της θα ρίξουν ένα κάρο λεφτά σχεδιάζοντας διαδοχικές σεζόν δόξας στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν θα μπουν στο ίδιο υπεροπτικό λούκι της Μάντσεστερ Σίτι που ανήκει στην Αυτού Μεγαλειότητα σεΐχη Μανσούρ μπιν Ζαγέντ αλ Ναχιάν, μέλος της βασιλικής δυναστείας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, με την οποία η μοναρχία του Κατάρ έχει βαθιά κόντρα.

Ή αν, τελικά, θα επιχειρήσουν μετρημένα τη διατήρηση των κεκτημένων της. Το σημαντικό είναι ότι η επιτυχία της Παρί μετατρέπει το Παρίσι σε μια πραγματική ποδοσφαιρική πόλη. Ηδη ο πλουσιότερος άνθρωπος της Γαλλίας, ο μεγιστάνας των ειδών πολυτελείας Μπερνάρ Αρνό, και ο αυστριακός όμιλος ενεργειακών ποτών Red Bull συνεργάστηκαν επενδύοντας σε έναν άλλον παριζιάνικο σύλλογο, την Παρί Φουτμπόλ Κλαμπ. Η οποία ανέβηκε στην κορυφαία εθνική κατηγορία φέτος. Αναμένονται με ενδιαφέρον η εμπορική αναμέτρηση και η οικονομική διαπάλη μεταξύ αραβικών και ευρωπαϊκών κεφαλαίων στο ποδοσφαιρικό πεδίο και των συναρτώμενων μπίζνες. Αβέβαιο επίσης είναι αν ο τοπικός ανταγωνισμός θα αποβεί ωφέλιμος ή μοιραίος. Δεδομένου ότι η απόσταση του σταδίου Σεμπαστιάν Σαρλετί όπου παίζει η Παρί ΦΚ και του Παρκ ντε Πρενς όπου αγωνίζεται η Παρί Σεν Ζερμέν απέχουν λιγότερο από 5 χιλιόμετρα.

Φωτογραφίες: Getty images/Ideal image