Tα ίδια...

Να γράψω, λέει, για τα όσα έγιναν -και- στην Τούμπα. Να γράψω, εντάξει. Αλλά να γράψω τι; Να κάνω κόπι+πέιστ, αλλάζοντας απλώς τα ονόματα;

Αν δεν έχετε βαρεθεί εσείς να διαβάζετε τα ίδια και τα ίδια, σας διαβεβαιώνω ότι εγώ έχω σκυλοβαρεθεί του κερατά να τα γράφω. Και δεν πρόκειται να ξαναγράψω τις ίδιες μπούρδες για νιοστή φορά.

Ποιο είναι το νόημα; Αλήθεια, υπάρχει κανείς αφελής που να πιστεύει ότι έτσι και (ξανα)γράψω εγώ, έτσι και (ξανα)γράψουν άπαντες οι ανά την επικράτεια κοντυλοφόροι τις ίδιες και τις ίδιες μπαρούφες, πρόκειται να βάλουν ξαφνικά μυαλό οι άμυαλοι; Και να χτυπήσουν τον πισινό τους χάμω για να βρουν την -πανεύκολη- λύση οι υπεύθυνοι;

Φυσικά και δεν πρόκειται. Γι’ αυτό κι εγώ δεν πρόκειται να γράψω λέξη για τα της Τούμπας (ή όπως κι αν λέγεται το γήπεδο).

(Εδώ που τα λέμε, βέβαια, έχω αυτοδιαψευστεί οικτρά, μια και, όπως μου αποκαλύπτει ο αδιάψευστος Word Counter του Microsoft Word, έχω γράψει ήδη 160 λέξεις. 161... 162...).