Ο πραγματικός λόγος ύπαρξης Offshore- Διαφορές φοροδιαφυγής και κατάχρησης

                Ο φοροφυγάς είναι πολύ ένοχος για την πράξη του. όμως στη φάση της παραγωγής τα χρήματα είναι κατ’ αρχήν δικά του. Κλέφτης γίνεται στη δεύτερη φάση όπου παρακρατεί περισσότερα από όσα πρέπει μη δηλώνοντας και μη αποδίδοντας τα νόμιμα στο Δημόσιο. Και πάλι το 60% έως 67% εξακολουθεί να είναι νόμιμη ιδιοκτησία του. Κλέβει το μεγαλύτερο μέρος από το 40% ή το 33% ανάλογα με τη φορολογική νομοθεσία.Ο καταχραστής είναι κλέφτης του 100% των κλοπιμαίων και της παραγωγής εργαζόμενων ή παραγωγών πλούτου. Κλέβει τα έτοιμα χρήματα των άλλων!

             Και οι δύο κατάπτυστοι! Ποιος όμως είναι χειρότερος; Κατά την άποψη των πολιτικών ο φοροφυγάς γιατί κατά τεκμήριο προέρχεται από τον επιχειρηματικό κόσμο στον οποίο δεν ανήκουν. Γι’ αυτό και η φοροδιαφυγή δυσφημίζεται (και δικαίως), αλλά πολύ περισσότερο από την κατάχρηση.

              Ο ρόλος των offshore εταιρειών κατά 90% δεν εξυπηρετεί κάποια φανταστική φοροδιαφυγή. Τι είδους φοροδιαφυγή να κάνει μια ανενεργή εταιρεία offshore που η μόνη της δραστηριότητα είναι ένας τραπεζικός λογαριασμός; Η offshore εταιρεία εξυπηρετεί κυρίως την ανωνυμία, την εχεμύθεια, το να μην γνωρίζει κανείς τους πραγματικούς μετόχους. Άρα κυρίως δεν είναι καταφύγιο φοροφυγάδων αλλά καταφύγιο καταχραστών δημόσιου χρήματος ή άλλων αξιόποινων πράξεων.

               Γιατί όμως λέγονται «φορολογικοί παράδεισοι»; Θέμα σερβιρίσματος και μόνο! Πως θα έπρεπε να διαφημίσει μια χώρα π.χ. την υπηρεσία της αυτή; Αντί λοιπόν να πει «εδώ το καλό καταφύγιο καταχραστών» και να προσβάλλει τους πελάτες της, αυτοαποκαλείται «φορολογικός παράδεισος» αν και αυτό είναι ο δεύτερος λόγος ύπαρξης της. Η αποφυγή της φορολογίας ως πιο κομψή συσκευασία.

Η μελέτη και μόνο του καταλόγου με τις χώρες που χαρακτηρίζονται «συνεργάσιμες» είναι αρκετή για να μην μπερδευτεί η κοινή γνώμη.

Δείτε εδώ τις σχετικές αποφάσεις:





















Οι πρώτες 39 χώρες είναι ...νόμιμες. Στις δεύτερες 32 χώρες είναι πιθανό να τους βρουν (αν και δεν τις χρειάζονται  αφού υπάρχουν οι πρώτες 39). Ουσιαστικά οι διατάξεις αποτελούν ένα φορολογικό οδηγό για βουλευτές και δημόσιους λειτουργούς... πάσης ηθικής και πλήρους αδιαφάνειας. Η προστασία των προϊόντων κατάχρησης του δημοσίου είναι πλήρης και το μόνο που απομένει στους 153 σοφούς νομοθέτες είναι να παραδίδουν μαθήματα ηθικής στους μικροεπαγγελματίες