Σιωπηλή επιδημία οι εγκεφαλικές βλάβες

Διαστάσεις σιωπηλής επιδημίας θεωρούν οι ειδικοί ότι λαμβάνουν τα περιστατικά εγκεφαλικής βλάβης πλήττοντας μάλιστα κυρίως άτομα ηλικίας 15 έως 25 χρόνων.   Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Λοιμώξεων (CDC), το 5% του συνόλου των θανάτων σε προηγμένες κοινωνίες οφείλεται σε τραυματισμό του εγκεφάλου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμάται ότι κάθε 21 δευτερόλεπτα καταγράφεται μια κρανιο-εγκεφαλική κάκωση.

Στην Ελλάδα έξι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους καθημερινά, κατά μέσο όρο, από τροχαία δυστυχήματα, με το 75% των θανάτων αυτών να οφείλεται σε βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Οι εγκεφαλικές κακώσεις αφορούν κυρίως σε νεαρά άτομα ηλικίας 15- 25 χρόνων και δη σε άνδρες ενώ η θνησιμότητα φτάνει  στο 40%.

Αλλά και για τα άτομα που επιβιώνουν –όπως και για τις οικογένειές τους-, η εγκεφαλική βλάβη επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη ζωή τους.

Υπολογίζονται ότι κάθε χρόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν 35.000 κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και 25.000 αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια που χρήζουν νοσοκομειακή φροντίδα.

Τα παραπάνω τονίσθηκαν σε συνέντευξη τύπου, με αφορμή τη διεξαγωγή του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου Εγκεφαλικών Βλαβών που ξεκινά την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου και ολοκληρώνεται την Κυριακή  15 Νοεμβρίου, από την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκατάστασεως Αναπήρων Παίδων (ΕΛΕΠΑΠ), σε συνεργασία με το Rusk Institute of Rehabilitation Medicine του New York University Medical School.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η αντιμετώπιση των εγκεφαλικών βλαβών πρέπει να γίνεται σε τρία συνεχόμενα στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι η άμεση και εντατική φροντίδα μέχρι τη σταθεροποίηση. Το δεύτερο, συμπεριλαμβάνει τις απαιτούμενες ιατρικές επεμβάσεις και παρακολούθηση –φαρμακευτική αγωγή και θεραπείες-, για την επαναφορά της κινητικής λειτουργικότητας και της ομιλίας. Το τρίτο στάδιο αφορά σε συστηματικά και ολιστικά προγράμματα νευροψυχολογικής αποκατάστασης και προετοιμασίας για την επαγγελματική και κοινωνική επανένταξη.

Στη χώρα μας, το τελευταίο στάδιο δεν είναι ανεπτυγμένο αφήνοντας έτσι τα άτομα και τις οικογένειες αβοήθητα στο περιθώριο της ζωής, χωρίς τη στήριξη την οποία χρειάζονται, ώστε να μπορέσουν «να λειτουργήσουν» στους ατομικούς, οικογενειακούς, κοινωνικούς και εργασιακούς τους ρόλους.

Η ΕΛΕΠΑΠ, έχοντας αναγνωρίσει και θέλοντας να καλύψει το υπάρχον κενό σε συνεργασία με το Rusk Institute of Rehabilitation Medicine του New York University Medical School, και με τη χορηγία της Eurobank, ξεκίνησε το 2007 την οργάνωση ενός πιλοτικού Ερευνητικού προγράμματος Νευροψυχολογικής Αποκατάστασης Ατόμων με Εγκεφαλικές Βλάβες. Από τους συμμετάσχοντες στο πρόγραμμα, το 90% παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση σε όλες τις γνωστικές λειτουργίες (προσοχή-συγκέντρωση, μνήμη, κατανόηση, την κρίση, επίλυση προβλημάτων κλπ όπως πιστοποιείται από ειδικές νευροψυχολογικές εκτιμήσεις), το 85% επανήλθαν σε μια δημιουργική απασχόληση (50% με μισθό,  35% εθελοντικά) και το 80% πέτυχαν καλύτερες διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις, καλύτερη επικοινωνία, ενεργοποίηση, ανεξαρτητοποίηση σε καθημερινές δραστηριότητες, ψυχοκοινωνική προσαρμογή.