Θ. Γκλινός: Ο σερβιτόρος που έγινε μάνατζερ της Chiquita

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με την παρουσία τους έρχονται να σου θυμίσουν όχι τόσο τη δική τους -προσωπική 100%- επιτυχία αλλά περισσότερο την ελληνική μιζέρια. Ναι, είναι κάποιες στιγμές που τα λαμπρά παραδείγματα Ελλήνων που είναι επιτυχημένοι δεν φωτίζουν σαν φάρος το εγχώριο επιχειρηματικό πέλαγος, αλλά περισσότερο έρχονται να καταδείξουν την επαρχιώτικη λογική που μας έχει κολλήσει στο χθες, αυτή τη διαρκή αντίδραση που διέπει το ανάδελφο έθνος μας σε ο,τι καλό υπάρχει.

Ο διευθύνων σύμβουλος της «Chiquita Hellas» και υπεύθυνος για την επιχειρηματική ανάπτυξη του γνωστού σήματος στη Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στην Τουρκία και τις άλλες κεντροασιατικές χώρες, κ. Θανάσης Γκλίνος, έχει τη δική του άποψη για το φαινόμενο. «Μα είναι πραγματικά κρίμα να βλέπεις τους Ελληνες να αφιερώνουν τόση ενέργεια όχι για να αναδειχθούν και να προκόψουν οι ίδιοι, αλλά για να δουν να καταστρέφεται ο διπλανός τους».

Γέννημα-θρέμμα Αρκάς, ο διεθνής μάνατζερ έχει νιώσει στο πετσί του τι σημαίνει «ελληναρίστικη» αντιμετώπιση. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος που εδώ και 15 χρόνια διαπρέπει στην ιταλική αγορά και κατόρθωσε να βάλει κάτω από την ομπρέλα της ελληνικής θυγατρικής 17 νέες χώρες και να μετατρέψει τη χώρα μας σε παγκόσμιο κέντρο του εμπορίου φρέσκων φρούτων δεν κατάφερε να εργαστεί στην Ελλάδα παρά μόνο ως σερβιτόρος.

Σερβιτόρος στο Πικέρνι Μαντινείας, pizza-boy στην Αθήνα

Ο 42χρονος κ. Γκλίνος γεννήθηκε κοντά στην Τρίπολη. «Α, όλα κι όλα! Να το γράψετε, γιατί είμαι πολύ υπερήφανος για τον τόπο καταγωγής μου. Γεννήθηκα στο Πικέρνι Μαντινείας. Δεν είμαι από αυτούς που κρύβουν την καταγωγή τους», μας λέει γελώντας. Ως νεαρός είχε μεγάλες δυσκολίες να βρει δουλειά. Μάλιστα αναγκάστηκε να κάνει εσωτερική μετανάστευση, στην Αθήνα. Επειδή δεν είχε χρήματα ούτε καν για να νοικιάσει δικό του σπίτι, φιλοξενήθηκε σε μια συγγενή του και ξεκίνησε να κάνει δουλειές του ποδαριού. «Εκανα τα πάντα. Δούλεψα ως μπάρμαν, μοίραζα πίτσες και κατέληξα σερβιτόρος», θυμάται. Ομως, ένας άνθρωπος με φιλοδοξίες δεν ήταν δυνατό να συμβιβαστεί με την εγχώρια μιζέρια. Πολύ περισσότερο όταν κάποιοι κακός εργοδότης, από αυτούς που αμαυρώνουν την αγορά, στην απαίτηση του κ. Γκλάνη να εξασφαλίσει ασφαλιστική κάλυψη, του έδωσε την απάντηση: «Αν δεν σου αρέσει, φύγε». «Ηταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Το να ζητάς ένα δικαίωμά σου και να απαντάνε με αυτόν τον τρόπο είναι μια πρόκληση που μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει. Αφού λοιπόν γνωρίστηκα με τη νυν Ιταλίδα σύζυγό μου ένα καλοκαίρι στη Ζάκυνθο αποφάσισα να φύγω, έπειτα και από προτροπή της», μας λέει.

«Χωρίς την Ιταλίδα γυναίκα μου δεν θα είχα καταφέρει τίποτα»

Τελικά έκανε πολύ καλά. Κι αυτό διότι σύντομα η ενασχόλησή του με την αγορά οπωροκηπευτικών τον έφερε στην ευρωπαϊκή κορυφή. Δηλώνει μάλιστα ότι χωρίς τη γυναίκα του δεν θα είχε καταφέρει τίποτα. «Αυτή με πήγε την Ιταλία, αυτή με στήριξε, σε αυτήν τελικά οφείλω την καριέρα μου», τονίζει.

Η πρώτη του δουλειά στη γειτονική χώρα ήταν οι εισαγωγές ακτινιδίων και ροδάκινων. Κατόπιν συνεργάστηκε με την ιταλική εταιρεία «Baki», έναν κολοσσό στον κλάδο των φρούτων. «Οταν πήρα τηλέφωνο, νόμισα πως θα κανονίσω ραντεβού με τον γενικό διευθυντή της εταιρείας. Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα με τον πρόεδρό της, ο οποίος είναι μία από τις πιο σεβάσμιες φυσιογνωμίες της παγκόσμιας αγοράς. Ηταν τόσο ολιγόλογος που, για να καλύψω τα χάσματα και μέσα στην αγωνία μου, μιλούσα επί μιάμιση ώρα μόνος μου! Φεύγοντας θεώρησα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάρω τη δουλειά. Ελεγα μάλιστα ότι θα με πέρασε ο άνθρωπος και για κανέναν... παρλαπίπα. Τελικά με ξανακάλεσε για να μου προτείνει να αναλάβω υπεύθυνος για όλα τα Βαλκάνια και την Ελλάδα. Οταν του εξέφρασα τις φοβίες μου για το αν τελικά θα τα καταφέρω, μου απάντησε: “Ναι, γιατί μιλάς πολύ”».

Από τα ακτινίδια και τα ροδάκινα στις μπανάνες

Ιδιαίτερα αγχωμένος μέχρι να μάθει τη δουλειά, έφτασε να κοιμάται ελάχιστες ώρες - κι αυτές με τα ρούχα. Μάλιστα το γραφείο του βρισκόταν περίπου δύο ώρες μακριά από το σπίτι του, με αποτέλεσμα να διανύει 250 χιλιόμετρα καθημερινά. Η πρόκληση όμως ήταν μεγάλη. Σύντομα οι πωλήσεις της εταιρείας στον τομέα ευθύνης του φτάνουν τα 2,5 εκατ. ευρώ, από 650.000 ευρώ. Οταν θα κλείσει 4,5 χρόνια στην εταιρεία για, αποφασίζει να κάνει τη δική του δουλειά, με την οποία απασχολήθηκε επί δύο έτη: εισαγωγές φρούτων. Ακολουθεί η «Chiquita». Εκεί ο ίδιος θα θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του να τοποθετήσει την Ελλάδα στην πρωτοπορία της διεθνούς εμπορίου φρούτων. Και τα κατάφερε, αφού προτίμησε τη χώρα μας για διοικητικό κέντρο του ομίλου στην ευρύτερη περιοχή και όχι κάποιον φορολογικό παράδεισο όπως η Τουρκία ή η Βουλγαρία.

Οι Ελληνες τρώνε Chiquita

Αυτή τη στιγμή οι Ελληνες δείχνουν σαφή προτίμηση στις μπανάνες Chiquita, παρότι η «Chiquita Hellas Α.Ε.» ιδρύθηκε πρόσφατα (μόλις το 2006). Ως θυγατρική της «Chiquita Brands Ιnternational», έχει κατακτήσει ηγετική θέση στην ελληνική αγορά εμπορίου μπανάνας και είναι η πλέον κερδοφόρα περιοχή της εταιρείας σε όλο τον κόσμο. Το 2007 το μερίδιο αγοράς της εταιρείας στη χώρα μας ανήλθε στο 48% και ο κύκλος εργασιών της στα 113 εκατ. ευρώ.

Στον δεύτερο χρόνο λειτουργίας της η «Chiquita Hellas» κατάφερε να τετραπλασιάσει τον κύκλο εργασιών της, καθώς ανέλαβε την ευθύνη ανάπτυξης ολόκληρης της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου με σημαντικές και συνεπείς επενδύσεις στον τομέα εμπορίας, προβολής και προώθησης των προϊόντων Chiquita. Αναλυτικά οι χώρες στις οποίες δραστηριοποιείται είναι η Κύπρος, η Αλβανία, τα Σκόπια, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, η Κροατία, η Τουρκία, η Μολδαβία, η Ουκρανία, η Γεωργία, η Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν, η Τυνησία, η Συρία και η Λιβύη.

«Γιατί δηλαδή η Ελλάδα να μη γίνει ένα τοπικό κέντρο και άλλες χώρες με μικρότερες υποδομές να εξελίσσονται; Μπορεί η Ελλάδα να μη μου φέρθηκε καλά σε προσωπικό επίπεδο, μπορεί να τρώει τα παιδιά της σαν τον Κρόνο και να μας αναγκάζει να δουλεύουμε στο εξωτερικό, όμως εμείς την αγαπάμε και την πονάμε», λέει. Και πραγματικά δίνει μαθήματα αγάπης για την πατρίδα, αν και πλέον είναι μόνιμος κάτοικος Ιταλίας. Μιας αγάπης που δυστυχώς λείπει από πολλούς Ελληνες, οι οποίοι σπάνια κοιτάζουν το κοινό συμφέρον, «βιάζοντας» καθημερινά τη χώρα τους.

 «Η κρίση θα βάλει μυαλό σε όσους έπαιζαν με τα χρήματα και τον μόχθο των υπολοίπων»

Ο κ. Γκλίνος μας μίλησε και για την κρίση. «Η χώρα μας δεν έχει βιομηχανία. Είναι προσανατολισμένη προς τις υπηρεσίες όπως η ναυτιλία ή ο τουρισμός. Επομένως, πιστεύω ότι ο κίνδυνος δεν θα είναι τόσο μεγάλος. Από την άλλη μεριά, θα πρέπει κι εμείς, οι επιχειρήσεις, να αφουγκραστούμε τους καταναλωτές και τον προβληματισμό τους. Θα πρέπει να μην κάνουμε αλόγιστες αυξήσεις. Πάντως εγώ πρόβλεψη για την κρίση δεν θέλω να κάνω κι αυτό επειδή δεν μου αρέσει να λέω “μπαρούφες”. Ολη αυτή η φούσκα, που δημιουργήθηκε επί δεκαετίες σε όλο τον πλανήτη, έσκασε, όμως θα έχει και θετικά αποτελέσματα. Θα βάλει μυαλό σε όσους έπαιζαν με τα χρήματα, άρα με τον μόχθο των υπολοίπων. Αλλο πράγμα λοιπόν η πραγματική κι άλλο η εικονική οικονομία». Ομως για την κρίση έχει να κάνει και το δικό του, ελληνικό σχόλιο. «Οταν άρχισε να στέλνει η κρίση τα μηνύματά της και στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στις αρχές του Σεπτέμβρη, είδα τους Ευρωπαίους πολιτικούς να μαζεύονται και να συζητάνε το σχέδιο εξόδου μαζί με τους βιομηχάνους και τους εμπόρους. Εγινε άραγε αυτός ο σχεδιασμός συντονισμένα και στην Ελλάδα;» διερωτάται και συμπληρώνει: «Εγώ πιστεύω τους πολιτικούς όταν μου ζητάνε να κάνω το καλύτερο για την πατρίδα μου. Γι’ αυτό έφερα την έδρα της εταιρείας στην Ελλάδα. Δίνουμε δουλειά σε περισσότερες από 100 οικογένειες, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε αγροτικές περιοχές όπως το Αίγιο. Ωστόσο, και το κράτος θα πρέπει να δει τι θα κάνει προκειμένου να έρθουν κι άλλες επενδύσεις εδώ.

Ενας «διεθνοποιημένος» Ιταλός που αγαπά την Ελλάδα που τον πληγώνει

Ο κ. Γκλίνος εξακολουθεί να αγαπά με φανατισμό τη χώρα του. Η σύζυγός του είναι η μοναδική γυναίκα νομική σύμβουλος στο Βατικανό. Εχει τρία παιδιά που ζουν και σπουδάζουν στην Ιταλία και η βάση του είναι η γειτονική χώρα, η οποία του φέρθηκε πολύ καλά, σε αντίθεση με την Ελλάδα. Όμως ο ίδιος δεν ξεχνά τη μητέρα πατρίδα.

«Είμαι και αισθάνομαι Ελληνας. Αν αύριο σταματούσα τη δουλειά, στην Ελλάδα θα ήθελα να μείνω. Οχι στην Ιταλία. Δεν μου αρέσει η Αθήνα έτσι όπως κατάντησε. Θα ήθελα να μείνω στο χωριό μου. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι προτού πάρω οποιαδήποτε μεγάλη απόφαση πηγαίνω εκεί για να σκεφτώ».

Τον χρόνο του τον περνάει μεταξύ των 17 κρατών που επιβλέπει και κυρίως της Ιταλίας και της Ελλάδας. Στην Αθήνα δεν έχει δικό του σπίτι, όμως συχνά επισκέπτεται ακόμα και για λίγες ώρες το αγαπημένο του Πικέρνι. Τι κι αν είναι ένας διεθνοποιημένος μάνατζερ με έναν κοσμοπολίτικο τρόπο ζωής; Η Ελλάδα όπου και αν πηγαίνει τον πληγώνει, όμως ο ίδιος εξακολουθεί να την αγαπά.

300 εκατομμύρια καταναλωτές

Οι μπανάνες Chiquita έχουν παρουσία στην ελληνική αγορά από τη δεκαετία του ’70, όταν εισάγονταν από ιδιωτικές επιχειρήσεις. Από το 1990 και μέχρι την ίδρυση της ελληνικής θυγατρικής η εισαγωγή των προϊόντων γινόταν από την «Chiquita International», μέσω της εταιρείας παροχής υπηρεσιών «Alpha Fruit Hellas S.A.». Στη χώρα μας η εταιρεία αποφάσισε να χαμηλώσει τις τιμές το 2009 συγκριτικά με το 2007 κατά περίπου 15%. Στις εκτός Ελλάδος αγορές ο στόχος της ανάπτυξης που έχει τεθεί είναι το +10% ενώ αυτή τη στιγμή ο κ. Γκλίνος ελέγχει μια περιοχή με 300 εκατομμύρια καταναλωτές.

Οταν ο λοχαγός Μπέικερ πούλησε τα τσαμπιά με τις μπανάνες της Τζαμάικα στο Νιου Τζέρσεϊ

Ο λοχαγός Λορέντσο Ντάου Μπέικερ το 1870 βρίσκεται στην Τζαμάικα. Αγοράζει 160 τσαμπιά μπανάνες και τις πουλά επικερδώς μόλις 11 ημέρες μετά στο Νιου Τζέρσεϊ. Κατόπιν δημιουργείται η πρώτη γραμμή μεταφοράς με τρένο από την Κόστα Ρίκα. Ο λοχαγός με έναν φίλο του δημιουργούν την εταιρεία «Boston Fruit Co.», η οποία αργότερα συγχωνεύεται με την εταιρεία σιδηροδρόμων της Κόστα Ρίκα υπό την τίτλο «United Fruit Co.».

H πρώτη διαφήμιση και η εισαγωγή το 1903 στη Wall Street

Η εταιρεία είναι εισηγμένη στο αμερικάνικο Χρηματιστήριο από το 1903, ενώ το 1926 έκανε την πρώτη της διαφήμιση. Το 1944 λανσάρεται για πρώτη φορά η εμπορική επωνυμία «Chiquita» και δημιουργείται ο χαρακτήρας της μικρής Miss Chiquita. Το 1967 η εταιρεία έρχεται στην Ευρώπη. Η εταιρεία διακρίνεται για την εταιρική της κοινωνική ευθύνη, καθώς δίνει δουλειά σε χώρες με μεγάλα οικονομικά προβλήματα όπως η Κόστα Ρίκα, ο Παναμάς ή η Κολομβία.

Ολες οι φυτείες της είναι πιστοποιημένες και αποτελούν υπόδειγμα χώρων εργασίας. Το 2007 οι πωλήσεις της εταιρείας έφτασαν τα 140 εκατομμύρια κιβώτια, ενώ ο κύκλος εργασιών τα 4,7 δισ. δολάρια. Η εταιρεία, εκτός από μπανάνες, διαθέτει χυμούς, σαλάτες, συσκευασμένα κομμένα φρούτα, παγωτά φρούτων κ.ά.