Δανάη Λουκάκη: «Στις Άγριες Μέλισσες ήμουν τρίτος ρόλος, αλλά έμεινα για τρία χρόνια»

Βρισκόμαστε με τη Δανάη στο Κολωνάκι ένα ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι. Εχει μόλις επιστρέψει από διακοπές και ετοιμάζεται να ξεκινήσει τα γυρίσματα της «Ηλέκτρας», που συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της στους τηλεοπτικούς δέκτες. Δεν θα εμφανιστεί στο θέατρο, όχι τουλάχιστον μέχρι το τέλος του έτους· θα πάρει μια ανάσα, αφού έρχεται από μια πολύ δυνατή σεζόν που, μεταξύ άλλων, περιλάμβανε την εξαιρετική μετάφρασή της στο έργο «Vanya», στο οποίο θριάμβευσε ο Γιώργος Καραμίχος και θα επαναληφθεί από το φθινόπωρο, αλλά και τη σπουδαία συνεργασία της με τη Νία Βαρντάλος στο «Μικρά Ομορφα Πράγματα» στη σκηνή του «Παλλάς».

 
Ο περισσότερος κόσμος σε ανακάλυψε λόγω της τηλεόρασης, αλλά υπάρχει μια πορεία που προηγείται των τηλεοπτικών εκπομπών και δεν είναι ευρέως γνωστή.
Έχω τελειώσει Αγγλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό. Το 2011 έδωσα εξετάσεις και κατάφερα να πάρω την υποτροφία «Αντώνης Παπαδάκης» χάρη στην οποία έφυγα έξω – συγκεκριμένα πήγα στο Λονδίνο.

Πώς ήταν τα χρόνια της Αγγλίας;
Δημιουργικά και δύσκολα, γιατί έφυγα το 2011 από την Ελλάδα, δηλαδή μέσα στην κρίση, αλλά και πολύ όμορφα. Πήγα στο Λονδίνο για να σπουδάσω στο Goldsmiths κάνοντας μεταπτυχιακό στη σκηνοθεσία, το οποίο τελείωσα με άριστα. Εκεί, στο ίδιο μεταπτυχιακό, υπήρχε άλλη μια Ελληνίδα, η Βίκυ Κυριακουλάκου. Ήμασταν το «ελληνικό ντουέτο» του τμήματος. Μέναμε κοντά και πηγαίναμε μαζί στα μαθήματα – φτάναμε σχεδόν πάντα με καθυστέρηση στην τάξη. Γνωριστήκαμε και με άλλους Έλληνες φοιτητές, μαγειρεύαμε πολύ, γελάγαμε πολύ, κλαίγαμε πολύ. Συναντήσαμε επίσης πολλούς καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες, καλλιτέχνες με διαφορετικά υπόβαθρα, και σχηματίσαμε μια ομάδα, τους Ferrando Bridges. Τότε υπήρχε ένα πρόγραμμα στην Αγγλία, που πιθανόν υπάρχει ακόμη, στο πλαίσιο του οποίου ένα εγκαταλειμμένο κτίριο, προκειμένου να μην ερημώσει και καταρρεύσει, παραχωρείται σε μια καλλιτεχνική ομάδα για να στεγάσει τη δουλειά της. Εμάς μας δόθηκε ένα πανέμορφο κτίριο, κάτι παλιά δικαστήρια, στο Blackfriars. Είχαμε την έδρα μας, τα γραφεία μας, παρουσιάζαμε περφόρμανς και εικαστικές εκθέσεις. Ερχόντουσαν φοιτητές και από άλλα πανεπιστήμια, ήταν κάτι απίστευτα δημιουργικό όλο αυτό.

Διαβάστε περισσότερα στο marieclaire.gr