Ειρήνη Κολιδά: «Ποιο σεξ; Έβαλα προσωρινή φραγή»

Ειλικρινής. Αυθόρμητη. Παρορμητική. Ενθουσιώδης. Αμεση. Φουριόζα. Σαρωτική. Ξέχασα κάτι; Μπορεί! Φεύγοντας, ένα πράγμα σκέφτηκα. Αν οι πολιτικοί διέθεταν 10% απ’ όλα αυτά τα πολύτιμα, τα δυσεύρετα, τα σπάνια και τα εντελώς ανθρώπινα χαρίσματα, τότε η Σωρρακώσταινα θα ήταν κούκλα. Και καθόλου πανούκλα. Ειρήνη ημίν και υμίν!

Σκηνή 1: Οι σκαφάτοι, οι λουκουμάδες και το μέλι 

Το ρολόι έγραφε 10.40. Η τοποθεσία ήταν -όπως εκείνη μου ζήτησε- «στο πρώτο καφέ που θα συναντήσεις στη μαρίνα του Φλοίσβου». Τελικά κάθισα στο δεύτερο. Με τον Στελάρα τον φωτογράφο παρέα μου. Που, χωρίς να το θέλει, διαπράττει το «θανάσιμο λάθος» να στήσει το σκηνικό του απέναντι από τη γιαουρτωμένη θαλασσίτσα με φόντο τα δεκάδες αραγμένα σκάφη. Αυτό ήταν. Πριν ο Στελάρας πει κύμινο εμφανίζεται ο πρώτος σεκιουριτάς καβάλα σε τρίτροχη μηχανή. Ρε μπαγάσα, εσύ ο παιδαράς σε τρίτροχη; Τέλος πάντων. «Εχετε άδεια;» ρωτάει. Οχι, δεν είχαμε. «Τότε απαγορεύεται!» μας λέει. Γιατί; Ετσι! Μπα! Εγώ ξέρω. Για να μη φωτογραφηθούν και προδοθούν οι σκαφάτοι. Γι’ αυτό. Τέλος πάντων, δεν πειράζει. Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Η Ειρήνη, μαζί με το διεισδυτικό βλέμμα και την καλογυμνασμένη αιλουροειδή κορμάρα της, μπορεί να απεικονιστεί εντός των πλαισίων του cafe. Δεν αναφέρω το όνομά του. Πριτς! Δεν τους κάνω τη χάρη. Οι αθεόφοβοι, ενώ γνώριζαν περί τίνος επρόκειτο, διαφήμιση καραμπινάτη και τζαμπατζίδικη, πληρώθηκαν και για τα τρία καφεδάκια. «Παιδιά», είπε το γκαρσόνι, «αυτό το πιάτο είναι κερασμένο από εμάς». Τι ήταν το πιάτο; Τέσσερις μικροσκοπικοί λουκουμάδες με ελαχιστότατο μέλι. Αν αυτό το «πράγμα» ήταν μέλι! Υστερόγραφο; Ουδείς τους άγγιξε!

Σκηνή 2: Α, δεν παίζω χωρίς γυμνή φωτογραφία! 

Ξεπρόβαλε παρέα με τη μικροσκοπική φίλη της. Εμοιαζε - δεν έμοιαζε με είκοσι. Η φίλη της η Ναυσικά εννοείται. Με διόρθωσε: «Βάλε ακόμα δέκα και είσαι μέσα». Δεν σου φαίνεται. Κι εσύ; «Τριάντα πέντε». Ούτε στην Ειρήνη φαίνεται. Από πάνω φορούσε ένα γκρι βαμβακερό και αμάνικο φανελάκι. Από τις άκρες σουλατσάριζαν «εσωρουχοεσωτερικές» μαύρες λεπτές τιράντες. Από κάτω άσπρο, μαλακό μπλου τζιν. Σκισμένο επιμελώς στους μηρούς, στα γόνατα και στις γάμπες. Καλογυμνασμένοι οι «διαβήτες». Εναρμονισμένοι με το σώμα!

- Ο αριστερός «διαβήτης» τοποθετημένος στην πολυθρόνα. Από αμηχανία; «Ποια αμηχανία; Δεν τη γνωρίζω την κυρία. Είμαι αυτή που είμαι».
- Για να πω την αλήθεια, σε περίμενα στημένη. «Ούτε αυτή την κυρία τη γνωρίζω». (λέει γελώντας)
- Στημένη επειδή θα περίμενες να συναντήσεις κάποιον μακάκα κουλτουριάρη. Θα ρώτησες και θα έψαξες φαντάζομαι. «Μη φαντάζεσαι. Τίποτα από τα δύο. Ούτε έψαξα, ούτε φαντάστηκα. Απλώς το όνομά σου είναι γνωστό».
- Είσαι ζαβολιάρα. «Γιατί το λες αυτό;»
- Επειδή φωτογραφήθηκες με μαύρα εσώρουχα στο εξώφυλλο του «Dοwn Town». «Πρώτον δεν είναι εσώρουχα, μαγιό είναι, και, δεύτερον, αισθάνθηκα άβολα».
- Αν στο περιοδικό φωτογραφήθηκες με τέτοια μικροσκοπική περιβολή, τότε για το πρώτο σε κυκλοφορία «Πρώτο Θέμα» πρέπει να εμφανιστείς γυμνή! «Ναυσικά (γυρίζει και φωνάζει προς τη φίλη της) αυτός είναι εντελώς τρελός Δεν τον αντέχω».
- Εννοείς τρελός για δέσιμο; «Οχι ακριβώς. Από τους τρελούς που δεν τους βαριέσαι». (εξακολουθεί να γελάει) Συνεχίζω απτόητος.
- Πρέπει να επανορθώσεις. «Πώς;»
- Να κολυμπήσεις εδώ από κάτω όπως σε γέννησε η μητέρα σου! «Ναυσικά, σώσε με!»(φυσικά γελώντας)
- Εκτός από ζαβολιάρα είσαι και αχάριστη. «Ποτέ των ποτών. Μα τι λες τώρα;».
- Το λέω επειδή διάβασα για την γκρίνια σου. Οτι δεν είχατε νερό, κρεβάτι, φαγητό, οδοντόκρεμα, οδοντόβουρτσα και άλλα τέτοια απαραίτητα! «Αλήθεια είναι όλα αυτά. Αλλά δεν έχω γκρινιάξει. Και πώς να γκρινιάξω; Υπήρχαν στο συμβόλαιο που έχω υπογράψει».
- Τότε; «Τι τότε; Καταρχάς εγώ δεν έχω μιλήσει από δω κι από κει. Είσαι ο πρώτος».
- Εννοείς ο πρώτος από εφημερίδα. «Ακριβώς. Από τα περιοδικά, στο “Down Town”. Μέχρι στιγμής και σύμφωνα με το συμβόλαιο έχω μιλήσει μόνο στον ΣΚΑΪ. Στη συνέχεια στη Μενεγάκη και στο "Ολα ξεκόλλα" με τον Θέμο».
- Και όλα αυτά που έχω διαβάσει; «Ρώτα τους»!
- Τότε γιατί πήγες με τη θέλησή σου; «Για να δοκιμάσω τις αντοχές μου. Ξέρεις, εγώ δεν είμαι το τυπικό θηλυκό που όλη τη μέρα φτιάχνει τα φρύδια και τις βλεφαρίδες του».
- Μια χαρά περιποιημένη μου φαίνεσαι. Με καλογραμμένα φρύδια και «ζωγραφισμένες» βλεφαρίδες. «Για να μην ξεχνάω ότι είμαι γυναίκα. Ομως στο βάθος είμαι αγοροκόριτσο. Ρώτα τη μάνα μου. Ξέρει αυτή. Θα σου πει».
- Πότε είσαι αγόρι και πότε κορίτσι; Τώρα ας πούμε, ποιο από τα δύο είσαι; «Πάντα και τα δύο».
- Σε φοβάμαι... «Χα χα χα χα!»

Σκηνή 3: Το χρυσόψαρο, ο καρχαρίας και ο Αρης

Και το γυρνάω στ’ άστρα.
- Τι ζώδιο είσαι; «Τώρα ασχολείσαι και μ’  αυτά;».
- Γιατί όχι; Απαγορεύεται επειδή είμαι... κουλτουριάρης; «Α, να σου πω, σημασία δεν έχουν η ιδιότητα, το επάγγελμα και η κοινωνική θέση. Σημασία έχουν η αυθεντικότητα, η γνησιότητα, ο αυθορμητισμός».
- Συμφωνώ και προσυπογράφω. Αλλά δεν μου είπες... «Είμαι Ιχθύς με ωροσκόπο στον Σκορπιό».
- Ωρα να φεύγω. Σκορπιός σημαίνει ότι προκειμένου να εκδικηθείς είσαι ικανή να φτάσεις μέχρι τον Αρη. «Και Ιχθύς;»
- Κοίτα να δεις, φίλε μου. Εσύ ρωτάς εμένα για τα ζώδια. Θα με τρελάνεις! Συνεχίζω απτόητος. Το κορίτσι σκέτη έμπνευση.
- Ιχθύς σημαίνει μια μέρα χρυσόψαρο και την επομένη καρχαρίας. Τώρα τι από τα δύο είσαι; «Βρές το!».
Επιστρέφω ακάθεκτος στο «Survivor».
- Το ’κανες μόνο για να δοκιμάσεις τις αντοχές σου; Για τίποτε άλλο; Για τη δημοσιότητα λόγου χάρη; «Μόνο για τη δοκιμασία. Ειλικρινά τώρα. Ας πούμε για τον ύπνο. Οπου κοιμόμουνα σε ξύλινο πάτωμα. Πιάστηκα!».
- Σιγά τα δύσκολα. Και οι Γιαπωνέζοι κοιμούνται πάνω σε ξύλο. «Δεν είμαι Γιαπωνέζα!».
- Είσαι γυμνάστρια. Ξέρεις από τέτοια. «Εσύ ξέρεις τι πα’ να πει να ψάχνεις κάθε μέρα για την τροφή σου;».
- Δηλαδή κυνηγούσατε άγρια θηρία; Ας πούμε λιοντάρια και φίδια; «Καλά, γέλα εσύ. Να σε ’βλεπα να ψάχνεις κάθε μέρα για καρύδα».
- Μία καρύδα; Χωρίς καρύδια; Πώς άντεξες; «Οχι μία. Μερικές φορές και δέκα».
Και από νερό; «Ας είναι καλά η θάλασσα».
- Περίφημα. Γουστάρω. Σκέτη κατασκήνωση - φυσικά σε ειδυλλιακό περιβάλλον. Ρίχνω μια ματιά στο αριστερό σημείο του σκισμένου μπλου τζιν, ακριβώς στη μέση του μηρού, και ρωτάω, έτσι για να την εκνευρίσω:
- Να υπογράψω πάνω στο παντελόνι σου;

Σκηνή 4: Ενα σκισμένο τζιν με τη δική μου υπογραφή

Απτόητη εκείνη. Τίποτα δεν χαμπαριάζει. Μασάει η κατσίκα ταραμά; Δεν μασάει. Τι κατσίκα; Σκέτο τούρμπο θηλυκό με τα όλα του!
«Να υπογράψεις».(Υπογράφω με το Bic). «Θα κρατήσω αναλλοίωτο το μπλου τζιν με τη δική σου υπογραφή».
- Θα έχεις πολλά τέτοια ενθύμια. «Κανένα!»
- Τι εννοείς; Πόσοι ξεροσταλιάζουν στην ουρά; «Κανένας. Ποτέ δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο».
- Δηλαδή όλοι οι Ελληνες αρσενικοί κατέληξαν γκέι; (γελάει) «Πίστεψέ με,  ποτέ ουρά. Αγνοώ την παρουσία της».
- Πλάκα μου κάνεις. Ούτε τώρα; «Ούτε. Αλλωστε απέχω από το σπορ».
- Ναυσικά (γυρίζω κι εγώ), πάρε τη φίλη σου από δω. Θα μας τρελάνει!

Σκηνή 5: Ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στον Αλέξανδρο

Εκείνη συνεχίζει:
«Προς το παρόν έχω κάνει φραγή στο σπορ. Είμαι ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στον Αλέξανδρο, το αγόρι μου».
- Μοναχοπαίδι; «Μοναχοπαίδι».
- Πόσο είναι; «Τρία και κάτι. Κούκλος!».
- Αφαντος ο μπαμπάς; «Α, δεν μιλάω για τα προσωπικά μου».
- Και όλα αυτά τι είναι; Προσωπικά είναι. «Εγώ τσιμουδιά».
- Μα έχω διαβάσει ότι είσαι χωρισμένη. Και μάλιστα ότι του έχεις δώσει τα παπούτσια στο χέρι. «Δεν λέω τίποτα. Αυτά είναι δικά σου».
- Επομένως έχεις ξεχάσει το σεξ. «Το είπαμε αυτό. Από το κεφάλι μου έχω αφαιρέσει το αντίστοιχο τσιπάκι. Είμαι εντελώς κατειλημμένη από τον Αλέξανδρο. Και σε βεβαιώ ότι αισθάνομαι ισορροπημένη. Μοναδικό μου πρόβλημα τα πονάκια στη δεξιά πλευρά από το αυτοκινητικό ατύχημα που είχα».
- Ετσι τα ’σπασες με τη Δεξιά! «Καλό! Κανείς δεν βαριέται με σένα. Ετσι είσαι 24 ώρες το 24ωρο;».
- Μόνο τις δεκαοκτώ. Τις υπόλοιπες στον ύπνο. Και για πες, πόσα πήρες ως αποζημίωση; «Φράγκο τσακιστό!».
- Και από αμοιβή; «Εσύ τι νομίζεις;».
-Εγώ λέω ένα δεκαχίλιαρο! «Για πες».
- Προς τα κάτω ή προς τα πάνω; «Προς τα κάτω».
- Πέντε; «Για πες».
- Τώρα την κολοκυθιά θα παίξουμε; Πόσα ακριβώς; «Οπως ένας κανονικός μισθός».
- Δηλαδή τρία χιλιάρικα και για τους δύο μήνες; «Και λιγότερα! Τα οποία έστελνα για το παιδί μου και τη μητέρα μου»!
- Το διάβασα κι αυτό. Κέρδισες όμως σε δημοσιότητα. Φαντάζομαι και σε πελατεία. «Κανένα όφελος από τη δημοσιότητα».
- Θα κολακεύει τη ματαιοδοξία σου. Οπως θα συνέβαινε με τον καθένα. «Οχι με μένα».
- Οπως τα λες μοιάζεις με αγία. «Είμαι αυτή που είμαι. Λατρεύω τη Φύση. Είμαι φυσικό “προϊόν”. Ανόθευτο. Γι’ αυτό μένω στα νότια. Απέναντί μου η θάλασσα. Από πίσω το βουνό, ο Υμηττός. Τι άλλο να θέλω;»
- Και οι πελάτες στο γυμναστήριο; «Οχι, σε φυσικό περιβάλλον. Στις παραλίες, στα πάρκα και στα βουνά.».
- Και κατ’ οίκον; Αν το ζητήσω, θα έρθεις να μου κάνεις γυμναστική; «Στο πάρκο ναι. Και αποκλειστικά!».
- Είχα κι εγώ μια ελπίδα και τώρα μου την πήρες!

Σκηνή 6: Ο κίνδυνος, ακαταμάχητο αφροδισιακό 

Γελάει φυσικά. Καθόλου, ούτε ίχνος, χαζά. Γελάει και λάμπει. Το πρόσωπο πεντακάθαρο. Το βλέμμα καρφωμένο και ταυτόχρονα ανήσυχο. Σαν να διάβασε τη σκέψη μου.
«Μ’ αρέσουν η ανησυχία και η ταραχή σου».
- Σου μεταδίδω άγχος; «Καθόλου. Μεταδίδεις δημιουργική ταραχή».
- Να εξομολογηθώ την αμαρτία μου; «Τι σε εμποδίζει να το κάνεις; Εδώ ήρθαμε να τα πούμε όλα. Αλλωστε είμαστε ειλικρινείς».
- Αυτό λέω κι εγώ. Λοιπόν, λοιπόν. Καλά, αυτούς τους δύο μήνες σ’ αυτό το φυσικό περιβάλλον τίποτα, μα τίποτα; «Τι εννοείς;».
- Αυτό που σκέφτεσαι. Από σεξ τίποτα; «Τίποτα»!
- Και η θάλασσα, το κυματάκι, η παραλία, ο κίνδυνος; «Κίνδυνος;».
- Μα δεν έχεις ακούσει ότι ο κίνδυνος είναι αφροδισιακός; «Ε, δεν παίζεσαι!».
- Ξέρω κάποιον που τον ερεθίζουν οι κηδείες. «Ημαρτον, Θεούλη μου! Και εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερος;».
- Ούτε έτσι για δείγμα; «Τίποτα. Ούτε για δείγμα. Οχι μόνο εγώ. Ολοι έτσι είναι. Μόνο ο Κινέζος ο Τσανγκ στην αρχή είχε εκφράσει τέτοια επιθυμία. Μετά προσαρμόστηκε κι αυτός».
- Κι αυτά που έγραψαν; «Ποιο πράγμα εννοείς; Με τον μισθοφόρο;  Από το κεφάλι τους τα έβγαλαν. Οπως μπήκα, έτσι βγήκα. Με ταλαιπωρημένα τα πλευρά».
- Ασε τα σάπια. Κέρδισες πολλά. «Οπως;».
- Σου είπα, δημοσιότητα. Ας πούμε στο Instagram έχεις 80.000 ακόλουθους. «Ογδόντα εφτά χιλιάδες».
- Μετά τη συνέντευξη μπορεί να φτάσουν τις 200.000. «Δεν δίνω τόση μεγάλη σημασία».

Σκηνή 7: «Καλά, ας ήσουν στρουμπουλή»

- Πού δίνεις; «Στην ηρεμία μου. Στην ισορροπία μου. Στον εσωτερικό μου κόσμο».
- Να ήσουν στρουμπουλή με σώμα-«αχλάδι» και θα σου ’λεγα εγώ ηρεμία, ισορροπία και άλλα τέτοια. «Ο καθένας οφείλει να τα βρίσκει με τον εαυτό του. Με τον εσωτερικό του κόσμο».
- Αυτό κι αν είναι έκπληξη. Εγώ ήρθα να βρω θηριώδες ένστικτο και έπεσα πάνω σε ζεν. «Καλό θα σου κάνει. Πάντα έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Γι’ αυτό μη σχεδιάζεις για το μέλλον. Ζήσε τη στιγμή».
- Γι’ αυτό έχω τις ενστάσεις μου για το « Survivor». «Να τις ακούσω».
- Survivor πάει να πει επιβίωση. Δηλαδή σε φουντάρουν σε κάποια ζούγκλα χωρίς τίποτα. Επομένως φεύγει το περιτύλιγμα των καλών τρόπων και έρχεται το ένστικτο, πράγμα που σημαίνει ο ένας εναντίον του άλλου. Σπαραγμός. Και επομένως το πήδημα πάει σύννεφο! «Ε, όχι κι έτσι!».
- Ετσι και χειρότερα. Αυτό που βλέπω είναι κάτι μεταξύ κέντρου εκπαιδεύσεως νεοσυλλέκτων και κατασκήνωσης εφήβων. «Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Και επιβίωση και κατασκήνωση!».
- Αν δεν είχες πάρει μέρος, θα ξεροστάλιαζες να το βλέπεις κάθε βράδυ; «Οχι κάθε βράδυ. Εχουμε κι άλλα πράγματα να κάνουμε στην καθημερινότητά μας».
- Ποια τα προσόντα του ριάλιτι που έχει «σφραγίσει» στα σπίτια του τον μισό και πλέον πληθυσμό της χώρας; «Η θάλασσα, το καλοκαιράκι, η παραλία, ο ανταγωνισμός».
- Δεν είναι και το κουτσομπολιό; «Είναι κι αυτό. Τι τρώμε, πώς κοιμόμαστε, τι λέμε...»
Και ποιος κοιμάται με ποια... «Εκεί εσύ, στοχοπροσηλωμένος στο ίδιο τροπάρι.»
- Οχι εγώ, αλλά το ασυγκράτητο πλήθος των θεατών. Φαντασιώνονται μ’ αυτό. «Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται».
- Και ο Σπαλιάρας; «Δεν τον πρόλαβα».
-Κρίμα! Η φήμη του έχει ξεπεράσει τα σύνορα. «Ποια φήμη;».
Ελα, κάνεις πως δεν ξέρεις. Φήμη για το μήκος και φήμη για τις 14.000 που έχουν ξεχαρμανιάσει μαζί του. Κοινωνικό λειτούργημα κάνει ο άνθρωπος. (γελώντας) «Δεν θα το πιστέψεις, αλλά εμένα με ιντριγκάρει το μυαλό. Το ανατρεπτικό μυαλό. Το ανάποδο. Ο αιφνιδιασμός από τη σκέψη του άλλου».
- Το λέει και ένας σοφός: «Ο Αντρας ερωτεύεται με το βλέμμα, η Γυναίκα με το αυτί». «Ετσι ακριβώς. Θα γκουγκλάρω να το βρω».
Και από κιλά πώς πάμε; «Δεν έχω ζυγιστεί, Πάντως όταν μπήκα στο παιχνίδι ήμουν 62 και μετά το χτύπημα κατέβηκα στα 53. Εχασα 9 κιλά»!
- Φαντάζομαι θα προσέχεις τη διατροφή σου. Για πες, μια συμβουλή στα κορίτσια. «Θα σου πω την καθημερινή μου διατροφή. Δημητριακά το πρωί, ξηρούς καρπούς ενδιαμέσως. Και γεύματα με όσπρια, ψάρι και σαλάτες. Πολλές σαλάτες. Αποφεύγω το κρέας».
Ατελείωτη η κουβεντούλα. Θα αντέχαμε ο ένας τον άλλον και για πέντε ώρες. Και λίγες λέω. Οι απαντήσεις της σταράτες. Καθαρές. Διαθέσιμη για κάθε ερώτηση. Χωρίς σοβαροφάνεια και χωρίς τυπικότητες. Απίστευτη περίπτωση αυθορμητισμού, αυθεντικότητας και θετικής ενέργειας. Από κάθε σημείο του σώματός της και του βλέμματός της έφευγαν και σε έλουζαν ηλεκτρισμένες αχτίδες θετικής ενέργειας. Μια τέτοια Ειρήνη τη μέρα κάνει το άγχος, τη μελαγχολία και την κατάθλιψη πέρα!
- Και από κουλτούρα; (έτσι για να την εκτροχιάσω) «Το ζηλεύω. Να σου πω την αλήθεια, θα ήθελα να γράψω ποιήματα, αλλά δεν έχω το κατάλληλο φορτίο. Θα ήθελα να γράψω βιβλίο».
-Θέατρο, σινεμά, μουσική; «Θέατρο ναι - και κυρίως ελληνική έντεχνη μουσική. Οπως Χαρούλη και Μίλτο Πασχαλίδη. Μ’ αρέσουν πολύ».

Υστερόγραφο: Το ριάλιτι ξεχνιέται, η Ειρήνη ποτέ! 

Σηκώθηκα επειδή βιαζόμουνα. Και βιαζόμουνα γιατί έπρεπε να γράψω το κείμενο. Σηκώθηκε κι εκείνη. Σταθήκαμε κόντρα στον τοίχο. Απέναντι από τη φωτογραφική μηχανή του Στέλιου. Αυτό ήταν. Χωρίς προσποίηση παραμικρή. Η Ειρήνη είναι αυθεντική. Ας είναι ευλογημένοι όσοι τη διάλεξαν για το «Surviror». Το ριάλιτι κάποια στιγμή θα «πεθάνει» και θα ξεχαστεί. Η εικόνα αυτού του πλάσματος ποτέ. Γι’ αυτό σας λέω. Μην κρίνετε από τα ονόματα και από τα «είδη». Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Και όπως λέει και ο Ευαγγελιστής: «Οι έσχατοι έσονται πρώτοι»!