Προαιρετική φορολόγηση

Κάντε το μαύρο χρήμα σύμμαχο του κράτους.

Αντί οι κυβερνήσεις να χάνουν χρόνο, παίζοντας κρυφτό με το «μαύρο χρήμα» χωρίς να το κερδίζουν ποτέ, θα μπορούσαν να συνεργαστούν μαζί του. Ετσι κι αλλιώς, στις μεξικανικού τύπου κοινωνίες σαν τη δική μας, τα όρια μεταξύ υπόκοσμου και δημόσιας ζωής, είναι θολά. Δεκάδες τύποι που μετά βίας κρατάνε τα προσχήματα, γίνονται πρόεδροι ομάδων, παρίστανται στις δεξιώσεις για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, φωτογραφίζονται σε κοσμικά event και αλωνίζουν με τα Cayenne τους τους δρόμους. Γιατί το μόνο αδύνατο σημείο κάθε κάθε νεόπλουτου είναι πάντα το ίδιο: Η φιγούρα.  

Εκεί ακριβώς, στην ανάγκη για επίδειξη, μπορεί να στηριχτεί ένα νέο φορολογικό σύστημα. Οπου η φορολόγηση θα ήταν προαιρετική. Οπου ο καθένας θα έδινε σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Και το κράτος θα φρόντιζε η συνεισφορά του να γίνεται γνωστή σε όλους. Αντί να στέλνει επιστολές στους «Αρτέμηδες Μάτσες» που καρφώνουν τους φοροφυγάδες, θα έστελνε «αποδείξεις κιμπαριάς». Εκμεταλλευόμενο το κράτος  την έμφυτη ανάγκη του για φιγούρα, όλων αυτών των διακινητών μαύρου χρήματος που συνήθως διαγωνίζονται για το ποιός θα κάνει μεγαλύτερο λογαριασμό στο N’ammos, ποιός θα πάρει το πιο φανταχτερό κόσμημα στη γκόμενά του και ποιός θα πάρει την πιο μπροστά ξαπλώστρα στην Ψαρού, θα μπορούσε να ανάγει και την «απόδειξη φορολογικής κιμπαριάς» σε ένα ακόμα μέσο επίδειξης. Και επειδή η συνεισφορά στα δημόσια οικονομικά θα ήταν προαιρετική, κανείς δεν θα ένοιωθε ότι τον πιάνει κορόϊδο το κράτος. Οπως δε νιώθει ότι τον πιάνει κορόϊδο η λουλουδού στα μπουζούκια.

Ασε που όταν γύρω σου είναι όλοι χρεωκοπημένοι και δεν έχουν καμμία όρεξη να σε θαυμάσουν ή να σε ζηλέψουν, το να είσαι «φορτωμένος» χάνει τη μισή απόλαυση.