25 hours Bikini Berlin: Μια αστική ζούγκλα στο Βερολίνο

Μία αιώρα μπροστά σ’ ένα παράθυρο με θέα στο δάσος και την πόλη είναι η γωνίτσα του πλανήτη που ονειρευόμαστε για να ξεκουραστούμε. Αυτό είναι το μυστικό που κάνει το «urban jungle» ξενοδοχείο έναν προορισμό από μόνο του. Συνδυάζοντας την αισθητική και την ατμόσφαιρα της ζούγκλας με τη θέση του στη μοδάτη γειτονιά Ku’damm, το «25hours Hotel Bikini Berlin» προσφέρει εξωτικές εμπειρίες. Με αυτόν τον στόχο το σχεδίασε ο Βερολινέζος Βέρνερ Αϊσλινγκερ, ένας πολυβραβευμένος αρχιτέκτονας με έργα του να εκτίθενται στο MoMA της Νέας Υόρκης, ο οποίος έχει ειδικότητα να διηγείται ιστορίες μέσα από τη δουλειά του.



Η «ζούγκλα» κάτω από το παράθυρο είναι το Tiergarten, το πάρκο των 5 τετραγωνικών χιλιομέτρων με τον ιστορικό ζωολογικό κήπο που δεσπόζει στην καρδιά του Βερολίνου. Το πρότζεκτ για το ξενοδοχείο προέβλεπε την αξιοποίηση του πολυώροφου κτιρίου Bikini Haus με σχήμα που μοιάζει χωρισμένο στα δύο σαν μαγιό μπικίνι. Χτισμένο τη δεκαετία του '50, ως μέρος των έργων ανασυγκρότησης του Δυτικού Βερολίνου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έφτασε εξήντα χρόνια μετά να μετατραπεί σε εμπορικό κέντρο και ξενοδοχείο. Οπως κάθε μονάδα της αλυσίδας 25hours, το «Bikini Berlin» έχει μοναδικό και αιρετικό ντιζάιν: αποτελείται από ανεξάρτητους ορόφους, καθένας από τους οποίους είναι ένας ξεχωριστός κόσμος.


Από το ισόγειο μπαίνουμε σε ένα σκοτεινό ασανσέρ μέσα στο οποίο το μόνο που βλέπουμε είναι μπλε ψηφιακά κινούμενα σχέδια στους τοίχους, σαν να ανεβαίνουμε με σκάφανδρο από τον πάτο του βυθού στην επιφάνεια της θάλασσας. Στον τρίτο όροφο είναι η ρεσεψιόν και ένα lounge που μοιάζει με υποστατικό στον Αμαζόνιο. Στους επόμενους ορόφους βρίσκονται τα δωμάτια με το βιομηχανικό ντιζάιν, την αιώρα της ραστώνης στα παράθυρα που φτάνουν μέχρι την οροφή και τα μπάνια που είναι en suite. Στον δέκατο όροφο, το «Monkey Bar» είναι ένα από τα επιβεβλημένα αξιοθέατα του Βερολίνου, ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος με κοκτέιλ από βότανα. Τον όροφο μοιράζεται με το εστιατόριο «NENI Berlin», όπου σερβίρεται το πρωινό με φυσικό φόντο το δάσος από ψηλά.


Το όνομα «NENI» προέρχεται από τα αρχικά των τεσσάρων γιων της Ισραηλινής σεφ Χάγια Μόλτσο: Νούριελ, Ελίας, Ναντίβ, Ιλιάν. Σερβίρει μεσανατολική και μεσογειακή κουζίνα με επιρροές από το Ισραήλ, τον Λίβανο, το Μαρόκο, την Τουρκία και την Περσία. Είναι γνωστό για τα φαλάφελ, το χούμους, τις πικάντικες μελιτζάνες, το σαμπίχ (σαλάτα με ταχίνι) και το σακσούκα (αυγό με φέτα). Το στυλ φαγητού είναι «Balagan», εβραϊκή λέξη που σημαίνει «ευχάριστο χάος», όπου τα πιάτα μοιράζονται στο τραπέζι. Πιστό στη σύλληψη του «urban jungle», το εστιατόριο είναι κλεισμένο σε ένα εντυπωσιακό θερμοκήπιο το οποίο έχει συναρμολογηθεί από μέρη παλαιών θερμοκηπίων.

Από το υπερυψωμένο επίπεδο του θερμοκηπίου, εξοπλισμένου με καρέκλες σχεδιασμένες από τον Βέρνερ Αϊσλινγκερ για τον ιταλικό οίκο Moroso, απολαμβάνει κανείς τη θέα, όμως η εξωτερική βεράντα του δεκάτου ορόφου συνδυάζει επιπλέον τον αέρα και τους ήχους του πάρκου Tiergarten. Τα συρόμενα στοιχεία πρόσοψης επιτρέπουν τη δημιουργία ενός ενιαίου ανοιχτού χώρου που ενώνει το εσωτερικό με το εξωτερικό τμήμα.

Ο Αϊσλινγκερ ήταν ο πλέον κατάλληλος για ένα τέτοιο πρότζεκτ καθώς διαθέτει διεθνώς αναγνωρισμένη καινοτόμο προσέγγιση στον βιομηχανικό σχεδιασμό, την αρχιτεκτονική και την εσωτερική διακόσμηση. Η δουλειά του καλύπτει ένα ευρύ φάσμα: από πειραματικές και καλλιτεχνικές προσεγγίσεις έως εμπορικά προϊόντα και αρχιτεκτονικά έργα. Εχει συνεργαστεί με κορυφαίες εταιρείες, όπως Vitra, Moroso, Nomos, Cappellini, Dedon, Accor, Magis, Kaldewei, Foscarini. Σύμφωνα με τον ίδιο, το μέλλον του σχεδιασμού έγκειται στη δημιουργία χώρων που συνδυάζουν vintage και μοντέρνα στοιχεία, δημιουργώντας αφηγηματικούς κόσμους που είναι ζεστοί και φιλόξενοι.


«Οι σύγχρονοι σχεδιαστές πρέπει να λειτουργούν σαν παραμυθάδες, δημιουργώντας προϊόντα και χώρους που προσφέρουν εμπειρίες και συναισθηματική σύνδεση με τους χρήστες. Σήμερα, κανένα αντικείμενο ή έργο αρχιτεκτονικής δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Η καθαρή λειτουργικότητα, η οποία για δεκαετίες χρησίμευε ως η μόνη κατευθυντήρια γραμμή των σχεδιαστών, δεν είναι πλέον αρκετή. Εχουμε την απαίτηση να ενημερωνόμαστε για την προέλευση του προϊόντος, τις συνθήκες εργασίας υπό τις οποίες παράγεται, το αποτύπωμα άνθρακα ή το ισοζύγιο ενέργειας ολόκληρου του κτιρίου.


Αλλά ακόμη και πέρα από αυτές τις μάλλον τεχνικές πληροφορίες, οι συναισθηματικοί δεσμοί με το υλικό στοιχείο μπαίνουν όλο και περισσότερο στο επίκεντρο της προσοχής. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάνουν τους χρήστες τους να αναζητούν μια ευφάνταστη προσωπική επαφή με το χειροπιαστό αντικείμενο ή χώρο, μια προσωπική επαφή που λείπει στην ψηφιοποιημένη καθημερινή τους ζωή. Η αφήγηση ιστοριών μπορεί να μετατρέψει το στείρο προϊόν σε ένα αντικείμενο με ιστορία, σε ένα αυθεντικό με αυτοπεποίθηση κομμάτι, κατασκευασμένο από βιώσιμο υλικό σε μία τοπική παραγωγή».

Μία ακόμη πρωτοπορία του Βέρνερ Αϊσλινγκερ είναι το Loftcube, το κόμπακτ σπίτι σε μορφή κύβου που τοποθετείται στις ταράτσες των κτιρίων για να αξιοποιήσει τον άχρηστο χώρο, ενώ μπορεί και να μεταφερθεί. Εχει έκταση 36 τ.μ., κάθε λειτουργία του είναι ηλεκτρονικά ελεγχόμενη και διαθέτει έξυπνες λύσεις, όπως τα θερμαινόμενα διπλά τζάμια αντί για καλοριφέρ.