Άννα Γουίντουρ: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος «θανάτου»

Αγάλματα και σύμβολα που θυμίζουν την εποχή της δουλείας στην Αμερική, αλλά και της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας δεν είναι τα μόνα που αποκαθηλώνονται.
Ηθοποιοί του Χόλιγουντ, ανερχόμενοι τηλεοπτικοί αστέρες, ακόμα και προσωπικότητες των ριάλιτι ρίχνονται στην πυρά. Παλαιότερες αναρτήσεις, αποκαλύψεις συναδέλφων τους για ρατσιστική συμπεριφορά και αμαρτωλά πεπραγμένα σκονισμένα στη λήθη, λειτουργούν σαν σπίθα και στο τέλος μένει μονάχα το παρανάλωμα ενός πρότερου κύρους ή έστω τα αποκαΐδια της προσδοκία αυτού.
Η καθυστερημένη πτώση, δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο ατιμωτική.

Στην περίπτωση της Άννα Γουίντουρ, αν τελικά συντελεστεί, θα πρόκειται περί καταβαράθρωσης.

Εδώ και δεκαετίες, αντιμετωπίζεται ως η ιέρεια της μόδας. Αν η Vogue ήταν το Βατικανό της επικερδούς αυτής παγκόσμιας βιομηχανίας, εκείνη είναι ο Πάπας: «παγωμένη βασίλισσα», διευθύντρια της Vogue επί τρείς δεκαετίες, fashion icon και περσόνα που ανεβάζει ή κατεβάζει όποιον σχεδιαστή επιθυμεί.

Οι μαζικές και οργισμένες διαδηλώσεις που φαινομενικά στήριξε μοιάζουν, όμως, να απειλούν τον θρόνο της. Όλα είναι θέμα τάιμινγκ και χωρίς αμφιβολία, η κυκλοφορία του αυτοβιογραφικού βιβλίου του αλλοτινού συνεργάτη της και ενός εκ των ελάχιστων Αφροαμερικανών στελεχών της Vogue, Αντρέ Λεόν Τάλεϊ, λειτούργησε σαν σπίρτο στο εύφλεκτο σκηνικό που σταδιακά διαμορφωνόταν.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

I owe so much to you my dear friend. RECOGNIZE. APPRECIATE. VALUE. @andreltalley ANDRÉ IS FASHION Live on #sandyland at 1pm est #thechiffontrenches #blacklivesmatter #love #loyalty #friendship #voice #howcanIbeofservicetoday #gratefulnothateful

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Marc Jacobs (@themarcjacobs) στις 11 Ιούν, 2020 στις 8:54 πμ PDT

Ο Τάλεϊ δεν υπαινίχθηκε ρατσιστικά κίνητρα πίσω από την απάνθρωπη συμπεριφορά της Γουίντουρ, την οποία κατέγραψε. Όταν άλλωστε έγραφε το βιβλίο, δεν είχαν καν αρχίσει οι ταραχές που μετατράπηκαν σε παγκόσμιο κίνημα κατά του ρατσισμού. Τα συναισθηματικά και ψυχολογικά τραύματα, όμως, που επικαλείται ότι του άφησε η μακρόχρονη φιλία και συνεργασία με την πασίγνωστη συντάκτρια του περιοδικού Vogue, αρκούσαν. Λειτούργησαν ως μία υπενθύμιση της διαχρονικής στάσης της παντοδύναμης γυναίκας σε μία εξίσου παντοδύναμη βιομηχανία.

Τελικά τί είχε πράξει η Γουίντουρ; Πώς ακριβώς αξιοποίησε τη δύναμη και την επιρροή της για να βελτιώσει την καθεστηκυία τάξη; Τα ερωτήματα αυτά εγέρθηκαν, αλλά γιγαντώθηκαν, ειδικά μετά από την ιδιαίτερα εντυπωσιακή τοποθέτηση του δημοφιλούς σχεδιαστή Marc Jacocbs. Την ώρα που διαδηλωτές κατέστρεφαν κάποια από τα μαγαζιά του, εκείνος πραγματοποίησε την εξής ανάρτηση: «Βία δεν είναι ένα σπασμένο τζάμι, αλλά η πείνα κι ο ρατσισμός». Με τον τρόπο αυτόν υπενθύμισε πως οι άνθρωποι της μόδας οφείλουν να μην είναι σιωπηλοί.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

#BLACKLIVESMATTER @surjnyc

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Marc Jacobs (@themarcjacobs) στις 31 Μάι, 2020 στις 9:38 πμ PDT

Η σιωπή της Γουίντουρ ξαφνικά έμοιαζε πιο εκκωφαντική. Η προσπάθειά της να ακολουθήσει το ρεύμα των ημερών, το οποίο απαιτούσε από τις εταιρείες και τους επικεφαλής αυτών να πάρουν θέση, την οδήγησε να υπογράψει ένα συναισθηματικά φορτισμένο σημείωμα που απέστειλε προς το προσωπικό. «Θέλω να ξεκινήσω αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά σας και εκφράζοντας την ενσυναίσθησή μου σε αυτό που περνούν πολλοί από εσάς: θλίψη, πόνος και θυμός. Θέλω να απευθυνθώ ειδικά στα μαύρα μέλη της ομάδας μας – μπορώ μόνο να φανταστώ πώς ήταν αυτές οι ημέρες για εσάς. Αλλά ξέρω επίσης, ότι ο πόνος, η βία και η αδικία που βλέπουμε, υπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Η αναγνώριση έχει έρθει καθυστερημένα».


Τα πράγματα δεν πήγαν όπως ακριβώς τα φανταζόταν. Πρώην συνάδελφοι, υφιστάμενοι και κάθε λογής συνεργάτες μοιράστηκαν στα social media διόλου κολακευτικά περιστατικά που την ενέπλεκαν. Βιώματα που αποτύπωναν την υποβάθμισή τους σε σχέση με λευκούς συναδέλφους τους, αλλά και ένα καθεστώς συνεχούς bullying. Αυτά συγκεντρώθηκαν σε ιστοσελίδες και αποτέλεσαν αυτό που η New York Times περιγράφει ως το πιθανό τέλος μίας μυθικής καριέρας.
Η βικτωριανή προσέγγισή της θεωρείται παρωχημένη.
Το αυτοκρατορικό δάχτυλο της, το οποίο έκρινε ζωές και καριέρες, αναλόγως με το πού έδειχνε, μοιάζει εξίσου παλαιολιθικό.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

In the #VogueChallenge taking over your social media feeds, creatives are claiming their moment. While this isn’t the first time people have taken it upon themselves to create their versions of existing magazines, it is fitting that this specific version of the challenge began with a tribute to the Black Lives Matter movement. At the link in our bio, Vogue interviewed four photographers who took part in the challenge, including Oslo-based student Salma Noor (@itssalmanoor), pictured above, who first posted a black-and-white shot of herself by photographer Angèlique @Culvin with the Vogue logo and a headline reading, “being Black is not a crime.” “I am a Black, young Muslim woman who wanted to create something new while speaking on something that is very important,” said Noor. “I chose Vogue because it’s the standard one strives to reach, and it is one of my favorite magazines.” Though she never imagined that the idea would become a worldwide trending topic, Noor is pleased to see a diverse set of creatives in the spotlight. Tap the link in our bio to read and see more. Above: 1) @itssalmanoor photographed by @Culvin 2) @siphokaziveti photographed by @everydaypeoplestories 3) @m.u.hudi photographed by @tuvawolf 4) @bloodyazeez photographed by @lawrenceagyei 5) @jazz.janaee photographed by @beacasso 6) @na0__ 7) @nifahrm photographed by @la_xre 8) @bloodyazeez & @leidominique photographed by @lawrenceagyei 9) @abihailmyrie photographed by @waderhoden

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Vogue (@voguemagazine) στις 12 Ιούν, 2020 στις 1:51 μμ PDT

Δύο ημέρες νωρίτερα, ανώτατο στέλεχος του Condé Nast, του εκδοτικού ομίλου στον οποίο ανήκει και η Vogue, συγκάλεσε μια έκτακτη συνάντηση, ώστε να ξεκαθαρίσει ότι η Γουίντουρ δεν θα παραιτηθεί. Δεν είναι λίγοι, όμως, εκείνοι που προεξοφλούν το τέλος της. Η θέση της ενδέχεται να υπονομευθεί περαιτέρω από τον διορισμό της Σαμίνα Ναστρ, της πρώτης Αφροαμερικανής επικεφαλής του αντίπαλου δέους της Vogue, του Harper’s Bazaar.

Τελικά, η επανάσταση αποκαθηλώνει κάθε λογής βασιλιάδες… ακόμα και αυτούς της μόδας.