Σίγουρα! Είναι πολυτέλεια να μπορείς να συνεργάζεσαι με φίλους σου γιατί τα παιδιά (σ.σ.: οι συμπρωταγωνιστές της στην ταινία) τα θεωρώ φίλους μου. Σε κάποια φάση, σε ένα από τα ταξίδια μας, συναντήσαμε τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και πέσαμε όλοι πάνω του, σαν ομάδα. Είχε πολλή πλάκα. Θα έρθει να παίξει στο επόμενο σίκουελ. Θα πρέπει βέβαια να του το πούμε πρώτα. (γέλια)
- Πώς είναι να είστε η μοναδική γυναίκα στην ανδροπαρέα του συγκεκριμένου καστ, ιδιαίτερα όταν πηγαίνετε για συνεντεύξεις; Προσπαθώ να απολαμβάνω τον χρόνο μου μαζί τους στις συνεντεύξεις Τύπου, αν και αυτός δεν είναι πολύς. Συνήθως με αφήνουν να κάνω κατ’ ιδίαν τις συνεντεύξεις με τους ρεπόρτερ, ενώ οι υπόλοιποι τρεις τις κάνουν παρέα. Περνάμε καλά πάντως, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είμαι «ένα από τα παιδιά». Παραμένω κυρία. (γέλια)
«Αν τώρα είμαι μια άλλη Τζένιφερ, πιο ήρεμη και έτοιμη, το οφείλω σε
αυτή την ταινία. Το “Cake” με ωρίμασε! I love cake (ως ταινία και ως
φαγητό!)»
- Χαρήκατε που επιστρέψατε στον ρόλο ενός «αφεντικού για σκότωμα»; Είμαι κατενθουσιασμένη. Στην πρώτη ταινία τα αφεντικά ήταν λίγο απομονωμένα και δεν είχαμε αρκετό χρόνο να το χαρούμε. Σε αυτήν πέρασα πολύ καλά και ήθελα να κρατήσουν κι άλλο τα γυρίσματα. Αυτή την ηρωίδα απλώς την αγαπώ. Είναι τσαχπίνα. Μου αρέσει η γκαρνταρόμπα της, η περούκα της, τα αξεσουάρ της. Και μου άρεσε να φοράω εκείνο το κολιέ που μόνο ο Τζέισον (Σουντέικις) ήξερε τι είναι στην πραγματικότητα (σ.σ.: ήταν sex toy).
Aν και έμεινε για χρόνια «αιχμάλωτη» στα «Φιλαράκια», η Τζένιφερ Ανιστον έχει πλέον εκτοξευθεί όχι μόνο ως sex maniac για τις ανάγκες του σίκουελ «Αφεντικά για σκότωμα Νο 2», αλλά και ως ηθοποιός για Οσκαρ
- Επειδή σας έχουν συνηθίσει ξανθιά, νιώσατε ότι τα ανδρικά βλέμματα αδιαφορούσαν όταν φορούσατε τη μαύρη περούκα; Μπα όχι. Πιστεύω ότι όλοι το συνήθισαν μετά την πρώτη μέρα γυρισμάτων.
- Σε αυτή την ταινία η ηρωίδα σας προσπαθεί να αποτοξινωθεί από το σεξ. Το πετυχαίνει; Ξεκινάει με καλές προθέσεις, αλλά στην πορεία βρίσκει αθώα ομοιοπαθή θύματα τα οποία εκμεταλλεύεται. Το βρίσκω πολύ αστείο. Η ίδια δεν θεωρεί ότι έχει κάποιο πρόβλημα, το προσεγγίζει ως άθλημα.
- Το βλέπει ως άθλημα στο οποίο πρέπει να σπάσει το προσωπικό της ρεκόρ; Ακριβώς. (γέλια)
- Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να βρείτε την αλήθεια του χαρακτήρα σας, μιας σεξομανούς οδοντιάτρου; Χρησιμοποιήσατε τη μέθοδο Στανισλάφσκι; Χρησιμοποιώ πολλές μεθόδους. (γέλια) Προσπαθούσα να φανταστώ την πιο όμορφη και εντυπωσιακή γυναίκα που μπορώ και μετά να τη συνδυάσω με το πιο σκοτεινό και βρώμικο κομμάτι του μυαλού μου.
- Ο χαρακτήρας σας είναι εθισμένος στο σεξ. Εσάς ποιος είναι ο εθισμός σας; Δεν ξέρω. Μάλλον η γυμναστική, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι είναι εθισμός. Μάλλον είναι ανάγκη. Αγαπάω πάντως τις ελιές...
- Τις ελληνικές; Αποκλειστικά τις ελληνικές ελιές. Δώσε μου ελιές και λαχανικά. Ελιές βάζω πάντα στη χωριάτικη σαλάτα.
- Υπήρξαν ατάκες του χαρακτήρα σας που σας έκαναν να ανατριχιάσετε με το πόσο μακριά είναι από την προσωπικότητά σας; Ναι. Οσον αφορά στο λεξιλόγιο, αυτός ο χαρακτήρας είναι διαμετρικά αντίθετος με εμένα. Το «ρούφα το σαν γλειφιτζούρι μέχρι να γίνει μπλε» δεν είναι κάτι που μου βγαίνει φυσικά.
Με τον αγαπημένο της και μέλλοντα σύζυγό της Τζάστιν Θερό
- Είστε γνωστή για την κλάση σας. Σας δυσκόλεψε το γεγονός ότι έπρεπε να πείτε με φυσικότητα «είμαι συλλέκτρια ψωλών»; Ε, δεν ήταν και κάτι πολύ «σκληρό». Το κατάφερα!
- Ως γυναίκα σε μια ανδροκρατούμενη βιομηχανία, τι αλλαγές -θετικές ή αρνητικές- έχετε παρατηρήσει στη διάρκεια της καριέρας σας; Ενα από τα θετικά είναι σίγουρα ότι βλέπουμε πολύ περισσότερες ταινίες με γυναίκες πρωταγωνίστριες και ότι αυτές οι ταινίες τυγχάνουν θερμής υποδοχής. Για μένα προσωπικά είναι θετικό ότι η δρ Τζούλια είναι ένας χαρακτήρας που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αρσενικός. Εξακολουθεί, πάντως, να υπάρχει σεξισμός.
- Ποια ήταν η χειρότερη δουλειά που είχατε πριν ασχοληθείτε με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση; Τηλεφωνικές πωλήσεις. Προωθούσα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ποτέ δεν κατάφερα να κάνω έστω μία πώληση.
Η σεξομανής οδοντίατρος στην πραγματικότητα δηλώνει εθισμένη στη γυμναστική και τις ελιές Καλαμών!
- Μιλήσαμε για χειρότερες δουλειές. Είχατε ποτέ εσείς ένα κακό αφεντικό - για παράδειγμα, έναν σκηνοθέτη ή έναν παραγωγό; Ναι! Δεν μπορώ να πω ονόματα όμως. Υπήρξαν σκηνοθέτες οι οποίοι έρχονταν στο γύρισμα απροετοίμαστοι, κάτι που με τσαντίζει πολύ. Βρίσκω άδικο να κάνει ο ηθοποιός όλη τη βρώμικη δουλειά και κάποιος άλλος να παίρνει τα εύσημα στην περίπτωση που πετύχει. Με ενοχλούν οι τεμπέληδες και οι αδιάβαστοι στον χώρο μας και αγαπώ αντίστοιχα τους δουλευταράδες και όσους προσπαθούν.
Μια αγκαλιά κι ένα φιλί στο φινάλε της συνέντευξης με τον συντάκτη του «thema peοple» Aλέξανδρο Ρωμανό Λιζάρδο
- Τα μαλλιά σας είναι το σήμα κατατεθέν σας. Πρόσφατα γίνατε συνιδιοκτήτρια και επικοινωνιακή πρέσβειρα της εταιρείας Living Proof, η οποία κάνει έρευνες για την υγεία των μαλλιών και παράγει σχετικά προϊόντα. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;
Ηταν μια πολύ ειδική περίπτωση η οποία μου άρεσε πολύ. Με προσέγγισε μια καινούρια εταιρεία με πολύ εξειδικευμένο προσωπικό και επιστήμονες από το MIT με στόχο την έρευνα και την κατανόηση όλων των προβλημάτων που έχουν οι γυναίκες με τα μαλλιά τους. Με έχουν προσεγγίσει και άλλες εταιρείες στο παρελθόν, αλλά στη συγκεκριμένη με τράβηξε το γεγονός ότι είναι στο ξεκίνημά της και ότι οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτό το project έχουν τρομερή θέληση -όπως άλλωστε συμβαίνει σε καθετί καινούριο- σε συνδυασμό με τις δυνατότητες που έχει το ίδιο το προϊόν. Ετσι λοιπόν δέχτηκα να πάρω μέρος τόσο στο δημιουργικό όσο και στο παραγωγικό κομμάτι της έρευνας και το χάρηκα πολύ.
- Δίνετε σημασία στις αντιδράσεις του κοινού; Βεβαίως. Γι’ αυτό και γίνονται δοκιμαστικές προβολές. Στην κωμωδία, πάντως, δεν υπάρχει μεγάλος χώρος για ελιγμούς, καθώς η τελική ατάκα είναι μία και οι τρόποι με τους οποίους μπορείς να την πεις λίγοι. Εχει πλάκα, πάντως, να βλέπεις την τελική κόπια και να ανακαλύπτεις ποια από τις εκδοχές της ατάκας χρησιμοποιήθηκε τελικά. Σπάνια είναι αυτή που λες στην πρώτη λήψη. Συνήθως είναι η 5η ή η 6η, όταν πια το αστείο δεν σε κάνει να γελάς και είσαι έτοιμη να το ξεφουρνίσεις με άνεση και σοβαρότητα.
«Κάποιες ατάκες με έκαναν να ανατριχιάζω... Αυτός ο χαρακτήρας είναι
διαμετρικά αντίθετος με μένα. Το “ρούφα το σαν γλειφιτζούρι μέχρι να
γίνει μπλε” δεν είναι κάτι που μου βγαίνει φυσικά!»
- Στην ταινία παίζετε μια γυναίκα που θέλει ό,τι δεν μπορεί να έχει. Ως ηθοποιός αντιμετωπίζετε ποτέ παρόμοιες καταστάσεις; Για παράδειγμα, ένα επικείμενο Οσκαρ για την υπέροχη ερμηνεία σας στο «Cake»; Ως ηθοποιός θέλεις συνέχεια να σου δίνεται η ευκαιρία να ερμηνεύεις χαρακτήρες και ήταν τιμή μου που μπόρεσα να αναλάβω αυτόν τον ρόλο για τον οποίο συναντώ τόσο θετική ανταπόκριση από τον κόσμο.
- Πώς αισθάνεστε για το Oscar Βuzz που δημιούργησε από την πρώτη στιγμή η ταινία «Cake»; Δεν ξέρω τι να πω. Χαίρομαι που ακούγονται τόσο θερμά λόγια για την ταινία, γιατί μου άλλαξε τη ζωή μου. Αν τώρα είμαι μια άλλη Τζένιφερ, πιο ήρεμη και έτοιμη, το οφείλω σε αυτή την ταινία. Το «Cake» με ωρίμασε! I love cake (έχει διπλή σημασία: αγαπώ το «κέικ» ως ταινία και ως φαγητό).
Αγνώριστη και αμακιγιάριστη στην ταινία «Cake», διακρίνεται για πρώτη φορά στον φακό η ουλή στο μάγουλό της
- Οσον αφορά στο φιλανθρωπικό σας έργο, είστε υποστηρίκτρια του νοσοκομείου παίδων St. Jude. Τι είναι αυτό που το κάνει τόσο σημαντικό για σας; Το νοσοκομείο το έμαθα από τη Μαρλό Τόμας που υποδυόταν τη μητέρα μου στα «Φιλαράκια» και της οποίας οι γονείς το ίδρυσαν. Βλέποντας αυτά τα παιδικά ματάκια τα οποία υποφέρουν από φρικτές ασθένειες αλλά παραμένουν γεμάτα ελπίδα δεν μπορείς παρά να θέλεις να βοηθήσεις. Αγαπάω αυτά τα παιδιά και το έργο του νοσοκομείου που φροντίζει τα παιδιά αφιλοκερδώς.
- Σας συναρπάζουν τα όσα κάνετε πέρα από την υποκριτική, όπως η φιλανθρωπία ή η δουλειά πίσω από τις κάμερες, όπως αυτή του παραγωγού; Εννοείται. Είναι πάντα συναρπαστικό το να κάνεις και να δοκιμάζεις νέα πράγματα. Ανοίγουν οι ορίζοντές σου. Είναι μεγάλο πράγμα να στήνεις ένα project από την αρχή. Να βρίσκεις εξοπλισμό, συντελεστές, συνεργείο. Ολα αυτά κάνουν το τελικό προϊόν πιο συναρπαστικό για τον δημιουργό.
«Αποκλείεται να υπάρχει Ελληνας που να είναι απαίσιος. Ο μπαμπάς μου
είναι Ελληνας, άρα όλοι οι Ελληνες είναι υπέροχοι», λέει. Στην ερώτηση
δε αν θα έκανε ταινία στην Ελλάδα, απαντά χωρίς να το σκεφτεί: «Και
αύριο! Πότε φεύγουμε;»
- Για εσάς το «Αφεντικά για σκότωμα Νο 2» είναι η πρώτη ταινία στην οποία επανέρχεστε κινηματογραφικά με τον ίδιο ρόλο. Θα μπορούσαμε κάποια στιγμή στο μέλλον να σας δούμε να κάνετε κάτι ανάλογο και με τα «Φιλαράκια»; Αν γίνει κάτι τέτοιο, μάλλον θα αργήσει αρκετά. Να γίνουμε όλοι πολύ γέροι. Και μετά να γίνουμε τα «Χρυσά φιλαράκια» όπως παλιότερα ήταν τα «Χρυσά κορίτσια». (γέλια)
- Γιατί πιστεύετε ότι υπάρχουν τόσα πολλά απαίσια αφεντικά στον κόσμο; Είναι πραγματικά πολλά. Δεν ξέρω. Ισως να τους φέρθηκε κάποιος άσχημα όταν ήταν μικροί.
- Είχατε ποτέ κάποιον Ελληνα για αφεντικό που να τον θεωρείτε απαίσιο; Αποκλείεται να υπάρχει Ελληνας που να είναι απαίσιος. Ο μπαμπάς μου είναι Ελληνας, άρα όλοι οι Ελληνες είναι υπέροχοι.
Με τον συμπρωταγωνιστή της στην ταινία «Αφεντικά για σκότωμα Νο 2» Τζέισον Σουντέικις
- Θα κάνατε ποτέ ταινία στην Ελλάδα; Και αύριο! Πότε φεύγουμε;
- Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σας από την Ελλάδα; Η Κρήτη, η εκκλησία τις Κυριακές, τα αρχαία, οι κατσίκες και το γάλα τους. Πολύ ωραίες αναμνήσεις.
- Πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκεφτήκατε την Ελλάδα; Εχει περάσει πάρα πολύς καιρός. Εχω να έρθω από το 1998. Πρέπει να επιστρέψω σύντομα.
- Πώς αντιδρά ο πατέρας σας στο γεγονός ότι δεν μάθατε ποτέ ελληνικά; Μα μιλούσα ελληνικά όταν έζησα για έναν χρόνο στην Ελλάδα, αλλά μου μίλαγε μόνο η γιαγιά μου. Μετά, επιστρέφοντας στην Αμερική, με έβαλαν σε ελληνικό σχολείο αλλά κανείς δεν μου μιλούσε. Δεν ήταν δύσκολο στην πορεία να τα ξεχάσω.
- Με ποια λέξη θα περιγράφατε τον εαυτό σας; Αυτό είναι δύσκολο. Κανονικά είναι δουλειά των άλλων να σε περιγράφουν (σ.σ.: ρωτάει τον συνεργάτη της πώς θα τη χαρακτήριζε). Δεν ξέρω. Μάλλον «ευχαριστημένη»... Ευχαριστημένη και πλήρης.
