«Δεν έχω στηρίξει καθόλου την κόρη μου!»

Εκείνος είναι ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Εκείνη είναι νέα και ανερχόμενη. Ο λόγος για τον Δημήτρη Πιατά και την κόρη του Ιωάννα, που σχετικά πρόσφατα αποφάσισε να ακολουθήσει τα καλλιτεχνικά βήματα του πατέρα της και να ασχοληθεί με την υποκριτική, πρωταγωνιστώντας μάλιστα στην πρώτη της κινηματογραφική απόπειρα, την «Μπιλόμπα», στο πλευρό του.

Για τον Δημήτρη Πιατά, έναν ηθοποιό που κυριαρχεί στον χώρο εδώ και αρκετά χρόνια, η απόφαση να γίνει ηθοποιός ήταν περισσότερο απόφαση ζωής, παρά επαγγελματικής καταξίωσης και καριέρας. Άλλωστε, όπως εξομολογείται ο ίδιος ‘δεν ξύπνησα ένα πρωί και είπα θέλω να γίνω Μάρλον Μπράντο’.

Όσον αφορά την Ιωάννα, αν και έχει τελειώσει το τμήμα Ιστορίας, Μέσων και Πολιτισμού στην Πάντειο, η υποκριτική, που μπήκε τυχαία στη ζωή της, φαίνεται να την έχει κερδίσει πραγματικά. Εκτός από την ταινία, συμμετέχει σε δυο παραστάσεις και έχει μαζί με τους φίλους της χιλιάδες άλλες ιδέες προς υλοποίηση.



Η αγάπη που ενώνει τον Δημήτρη Πιατά με την κόρη του Ιωάννα είναι έκδηλη, και παρότι παραδέχεται πως δεν την έχει στηρίξει καθόλου επαγγελματικά, βρίσκεται δίπλα της σε κάθε νέο βήμα που κάνει, κρατώντας την από το χέρι και δίνοντάς της τη δύναμη να ανέβει ψηλά. Και όπως όλα δείχνουν... θα ανέβει!

-Κύριε Πιατά, θα λέγατε ότι τελικά «το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά;»
Ποιός το 'χει πει αυτό κατ' αρχάς. Γιατί ένας που ξέρω ότι το 'χε πει, ο Νεύτωνας, το έφαγε στο κεφάλι! (γέλια) Άρα μ' αυτήν την προϋπόθεση, αν είναι το μήλο κάτω από την μηλιά, πράγματι έχει πέσει στο κεφάλι μου αυτή τη στιγμή ένα μήλο και με ταλαιπωρεί! (γέλια)

-Πως σας φαίνεται που η κόρη σας ακολουθεί τα βήματά σας;
Κοίταξε, δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα, μη σου πω ψέματα. Μ' αρέσει όμως. Ομολογώ ότι είναι, ένα καινούριο “χαίρω πολύ” στο παιδί μου. Γιατί είναι τελείως διαφορετική η εικόνα που έχω για το παιδί μου, και ξαφνικά βρίσκεται στον ίδιο επαγγελματικό χώρο με εμένα, όπου ξέρει πολύ καλά η κόρη μου ότι είμαι αρκετά σκληρός και απόλυτος. Και να δω πως θα παίξω το ρόλο του αυστηρού, την ίδια ώρα που σαν πατέρας δεν ήμουν καθόλου πατέρας, με την έννοια του αυστηρού μπαμπά.

-Ιωάννα, πως αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός; Σίγουρα θα έπαιξε μεγάλο ρόλο και ο πατέρας σου.
Αναπόφευκτα νομίζω ότι συνέβη, χωρίς να το καταλάβω. Στην πραγματικότητα όμως, ήταν μια επιθυμία που σιγά -σιγά με τα χρόνια έγινε συνειδητή. Δηλαδή έχω τελειώσει στην Πάντειο, Επικοινωνία, Μέσων και Πολιτισμού, και αφού ολοκλήρωσα τον κύκλο σπουδών μου, είπα θα πάω σε μια δραματική σχολή να δοκιμάσω, και αφού πήγα στο «Εμπρός», τότε συνειδητοποίησα περισσότερο πως μ' αρέσει.

-Αλήθεια, κύριε Πιατά, ποιό ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε όταν σας το ανακοίνωσε;
Ιωάννα: Θυμάσαι να στο έχω ανακοινώσει; (γέλια)

Δημήτρης: Δε μου το είχε ανακοινώσει. Βέβαια, το πρόβλημα δεν ήμουνα εγώ, αλλά η μητέρα. Εγώ το είδα ως δεδομένο.



-Θα μπορούσατε ποτέ να πείτε στην κόρη σας να μην ακολουθήσει αυτή την καριέρα;
Κοιτάξτε, η δικιά μου οικογένεια δεν έχει καλλιτεχνικό παρελθόν. Εγώ είμαι ο πρώτος άνθρωπος και ξεκίνησα, με τις χειρότερες συνθήκες, μια καριέρα που δεν μπορούσα ποτέ να προβλέψω. Έγινε ερήμην μου, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Σκοπός ήταν η περιπέτεια της εκπαίδευσης, η περιπέτεια της ίδιας της τέχνης. Δεν ξύπνησα ένα πρωί και είπα ‘θέλω να γίνω Μάρλον Μπράντο’. Κάτι τέτοιο θα ήταν οξύμωρο και κουτό. Δεν είχα ψευδαισθήσεις. Ήξερα ότι δεν υπήρχε καμία καριέρα και απλώς διεκδικούσα άλλο τρόπο ζωής. Διεκδικώντας όλα αυτά, πέτυχα και επαγγελματικά, και οικονομικά, αλλά και μια προσωπική καταξίωση στον χώρο. Άρα, δεν θα μπορούσα ποτέ να πω στο παιδί μου ‘που πας’, όταν εγώ πήγα για να καταστραφώ, κατά την γνώμη των τρίτων που μ' αγαπούσανε και πιθανόν να είχαν δίκιο. Τότε όμως ήταν τελείως διαφορετικές οι συνθήκες από ότι σήμερα.

-Πως αισθάνεστε τώρα που την βλέπετε και κάνει μόνη της τα πρώτα βήματα στο χώρο;
Της εύχομαι «καλή τύχη» τίποτα άλλο. Μη νομίζεις όμως... Δεν έχω στηρίξει καθόλου την κόρη μου. Μόνο ως πατέρας. Μάλιστα θεωρώ ότι το όνομα Πιατάς, μάλλον προβλήματα θα της δημιουργήσει, παρά θα της λύσει.

-Πες μου Ιωάννα, μέχρι τώρα το επώνυμό σου, σου άνοιξε κάποιες πόρτες ή αντιθέτως αποτέλεσε εμπόδιο για σένα;
Τι να σου πω, δε ξέρω ακόμα. Μόλις τελείωσα τη σχολή και τώρα δουλεύω με μια ομάδα που έχουμε φτιάξει από φίλους, και σε μια άλλη παράσταση μακριά από τον μπαμπά μου.

-Ποιός θα έλεγες ότι αποτελεί περισσότερο πρότυπο για σένα, ο πατέρας ή η μητέρα σου;
Δε ξέρω, και οι δυο σε επηρεάζουν ανάλογα με τον χαρακτήρα που έχουν, και βλέπεις πράγματα μέσα σου που συνειδητοποιείς ότι έχουν οι γονείς σου. Είναι διαφορετικός ο ένας από τον άλλον, τελείως άλλο στήριγμα.



-Η ταινία «Μπιλόμπα» είναι η πρώτη σας κοινή δουλειά;
Ιωάννα: Ναι, και είναι η πρώτη φορά που παίζω στον κινηματογράφο.

-Πως είναι στην πρώτη σου κινηματογραφική προσπάθεια να έχεις στο πλευρό σου τον πατέρα σου;
Στην αρχή είχα άγχος, αλλά μετά ένιωσα πολύ καλά, κυρίως όταν έκανα γύρισμα με τον μπαμπά μου, γιατί έχει μια απίστευτη ενέργεια την ώρα του γυρίσματος, και συν του ότι είναι μπαμπάς μου, και αυτό με έκανε να αισθάνομαι πολύ πιο δυνατή. Από 'κει και πέρα, όταν βγήκε η ταινία είχα το άγχος για το πως θα είναι.



-Πως σας φάνηκε η κόρη σας στην πρώτη της κινηματογραφική δουλειά;
Θα σου πω το εξής και θέλω να είμαι όσο περισσότερο αντικειμενικός. Θέλω να σταθώ στην ερμηνεία της κόρης μου, η οποία είχε την ευτυχία να βρεθεί δίπλα σε έναν εξαιρετικό ηθοποιό, τον Δανό πρωταγωνιστή Lars Brygmann, που είναι και πρωταγωνιστής του «Τρίερ». Σεναριακά, λόγω του ρόλου, τις περισσότερες σκηνές τις είχε με την κόρη μου και την στήριξε και την βοήθησε πολύ. Ο Lars έρχεται από μια άλλη σχολή υποκριτικής, την αγγλοσαξονική και είναι δάσκαλος. Θεωρώ ότι η ερμηνεία της κόρης μου, παρότι είναι η πρώτη της εμφάνιση, κατάφερε να πετύχει κάποια κινηματογραφικά ημιτόνια, τα οποία είναι εξαιρετικά. Νομίζω ότι είναι μια από τις καλές ερμηνείες της ταινίας.

-Τι ακριβώς είναι η «Μπιλόμπα» και ποιοί είναι οι χαρακτήρες που υποδύεστε;
Ιωάννα: Η «Μπιλόμπα» δεν μπορούμε να σας πούμε τι είναι (γέλια), γιατί είναι ένα μυστήριο. Φαίνεται να είναι ένα παιχνίδι, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Από την «Μπιλόμπα» ζει όλο αυτό το νησί, δίνει κίνητρο στους κατοίκους. Εγώ υποδύομαι την Πελαγία, που είμαι η κόρη του δημάρχου του νησιού, τον οποίο υποδύεται ο πατέρας μου, και κατά κάποιο τρόπο η θεία μου στην ταινία έχει το μυστικό της «Μπιλόμπας» και μπορεί να κινεί όλο αυτό το παιχνίδι. Υποτίθεται ότι εγώ με την θεία μου έχουμε μια πιο ιδιαίτερη σχέση, ενώ με τον πατέρα μου δεν μιλιούνται. Εγώ σπουδάζω στην Αθήνα, γι' αυτό ξέρω να μιλάω αγγλικά και είμαι ο συνδετικός κρίκος με τον ξένο που έχει έρθει στο νησί και αυτή που κάνει τις μεταφράσεις. Επίσης φέρνω κάτι το καινούριο στο νησί, γιατί είμαι η μοναδική που έχει φύγει.

-Και στην ταινία λοιπόν έχετε τον ρόλο πατέρα-κόρης. Ο τύπος σχέσης σας μοιάζει με αυτόν που έχουν οι χαρακτήρες της ταινίας;
Ιωάννα: Όχι. Στην ταινία υπάρχει μια κόντρα μεταξύ της Πελαγίας και του μπαμπά της, εξαιτίας της θείας με την οποία δεν μιλιούνται. Γενικά ο μπαμπάς μου στην ταινία υποτίθεται ότι είναι λίγο ξεροκέφαλος, αυστηρός και με φοβερές αρχές που ποτέ δεν καταπατά, ενώ στην πραγματικότητα είναι πιο τρυφερός και συναισθηματικός. Να φανταστείς ότι στην ταινία μαλώνω με τον μπαμπά μου, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε μαλώσει ποτέ.



-Η «Μπιλόμπα» είναι μια κωμωδία με οικολογικό περιεχόμενο, είναι αρκετά επίκαιρο στους καιρούς που διανύουμε;
Ιωάννα: Ναι σαφώς. Περνάει ένα μήνυμα που δεν έχει να κάνει καθόλου με την επένδυση και το χρήμα, αλλά με το ότι πρέπει να προστατέψουμε αυτή την απίστευτη ομορφιά που έχει το νησί μας και να μην αφήσουμε κανένα τοξικό απόβλητο να την καταστρέψει, αν και πλέον είναι πάρα πολύ μολυσμένα όλα. Βέβαια πιστεύω ότι η οικολογική συνείδηση έχει αρχίσει να είναι πολύ πιο δυνατή στους νέους ανθρώπους. Έχει γίνει λίγο μόδα, αλλά καλή μόδα.

-Άκρως επίκαιρη όμως είναι και η παράσταση που πρωταγωνιστείτε εσείς κύριε Πιατά στο Εθνικό Θέατρο. Πιστεύεται ότι σε εποχές ΔΝΤ, οι καταστάσεις που περιγράφει ο Γκολντόνι μέσα από την κωμωδία του «Η Τριλογία του Παραθερισμού», είναι πιο διαχρονικές από ποτέ;
Κοίτα, στην πραγματικότητα η ζωή δεν αλλάζει, αλλάζει μόνο τα ρούχα της, λένε. Βεβαίως η παρουσία του ΔΝΤ δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, καθώς και τότε υπήρχανε δυνάστες οι οποίοι δανείζανε χρήματα, οι τοκογλύφοι, είχανε όμως άλλο όνομα και άλλου είδους λογική. Η ουσία όμως είναι η ίδια, και πιστεύω ότι η σκηνοθεσία του Μαστοράκη εστίασε πάρα πολύ όμορφα στο να καταφέρουμε να κάνουμε μια παράσταση η οποία χωρίς να κουβαλάει τη λογική του “να, τα ίδια γίνονται”, ο θεατής από μόνος του κάνει τη σύγκριση και γελάει ή κλαίει ανάλογα.



-Ποιά είναι η γνώμη σας για την οικονομική κρίση;
Η χειρότερη! Νομίζω ότι δεν μεταφέρω κάποια διαφορετική γνώμη από το σύνολο των ανθρώπων. Τα μέσα έχουν ρίξει το βάρος στην ατομική ευθύνη, ότι φταίει ο Κώστας, η Μαρία και ο Γιάννης που υποκύψανε σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Αυτό βολεύει πάρα πολύ το σύστημα και το καλλιεργούν για να δημιουργήσουν ενοχικά συμπλέγματα ώστε να μην αντιδράει ο κόσμος. Η μόνη λύση είναι να βγεις στον δρόμο, δεν υπάρχει περιθώριο. Αν υποκύψεις σ' αυτού του είδους την ιστορία, είσαι χαμένος. Μόνο με αντίσταση μπορείς να απαντήσεις, για να σε φοβηθούν. Δεν φταίνε όλοι, αλλά συγκεκριμένα άτομα, εξουσία, ηγεσία ή σύστημα δουλειάς, ΜΜΕ.

-Εσένα Ιωάννα, σου δημιουργεί ανασφάλεια το μέλλον που έρχεται;
Ναι, κατ' αρχάς οικονομική ανασφάλεια. Εγώ ας πούμε, από τις δουλειές που κάνω φέτος δεν πληρώνομαι. Αν ήθελα να ζω τελείως ανεξάρτητα από τους γονείς μου θα έπρεπε να δουλεύω σε ένα μπαρ ή κάπου αλλού. Κανένας από τη γενιά μου δε νομίζω πως αναζητάει ή φαντάζεται ότι θα μπορούσε ποτέ να γίνει πλούσιος. Αυτό που θέλουν όλοι είναι κάποιες λύσεις που θα τους δώσουν τουλάχιστον τα προς το ζην.



-Εκτός από την ταινία Ιωάννα, παίζεις και στο θέατρο Χυτήριο στην παράσταση του Μαριβώ “Ο Θρίαμβος του Έρωτα”. Ποιός ακριβώς είναι ο ρόλος σου εκεί;
Ο ρόλος μου εκεί είναι ο Αρλεκίνος. Είναι ένα πλάσμα στον κήπο που μεταμορφώνεται και βοηθάει τον εισβολέα που έχει μπει να κάνει το παιχνίδι του, και καταφέρνω να ελίσσομαι στον κήπο όπως θέλω. Παίζουμε κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 6.30.

-Είσαι και σε μια ακόμα παράσταση, μίλησέ μας γι' αυτή.
Συμμετέχω και στην παράσταση του σκηνοθέτη Θοδωρή Οικονομίδη που λέγεται “Καταλόγια” και πρόκειται για τρία δημοτικά ποιήματα που είναι δραματοποιημένα με κούκλα και μάσκα.. Παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο μπαρ στο Ίδρυμα Κακογιάννη.



-Από την εμπειρία σας, ο κόσμος πηγαίνει θέατρο ή η οικονομική κατάσταση δεν του το επιτρέπει;
Δημήτρης: Νομίζω πάρα πολύ. Να φανταστείς ότι τα “Καταλόγια” ξεκίνησαν σε έναν διαφορετικό και καινούριο χώρο που ψάχναμε με τον χάρτη να τον βρούμε και η παράσταση, που ήταν πολύ καλή, ήταν sold out. Ο κόσμος καθόταν μέχρι και στο πάτωμα, και έτσι υποχρεώθηκαν να τη συνεχίσουν στο Ίδρυμα Κακογιάννη. Υπάρχει ένα κοινό το οποίο με κάθε τρόπο θα πάει, και κυρίως νέος κόσμος.

Ιωάννα: Δεν πάνε πια μόνο γιαγιάδες και παππούδες θέατρο, χωρίς καμία παρεξήγηση. Εννοώ ότι πλέον δεν αντιμετωπίζεται ως ένα βαρετό θέαμα, από πολύ μεγάλο νεανικό κοινό. Και αν είναι καλή μια παράσταση, λειτουργεί πάρα πολύ το “στόμα με στόμα”.



-Το ίδιο συμβαίνει και στο Εθνικό Θέατρο;
Δημήτρης: Με τα δεδομένα τα σημερινά έχει πληρότητα 90% και είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις εισιτήριο, σε ένα εναλλασσόμενο ρεπερτόριο. Μάλιστα, με τα λεγόμενα του κυρίου Χατζάκη που είναι διευθυντής στο ΚΘΒΕ, αλλά και του κυρίου Χουβαρδά, η προσέλευση των θεατών αυτή τη στιγμή, καλύπτει το μισθολόγιο των ανθρώπων που δουλεύουν στο Εθνικό. Πράγμα που σημαίνει ότι, επειδή οι επιχορηγήσεις αργούν να φτάσουν, αν κάνεις καλό κουμάντο και έχεις να πεις καλά πράγματα, αμείβεσαι.

-Τι πιστεύεται για τους νέους ανθρώπους που μπαίνουν στον χώρο της -υποκριτικής;
Το μεγάλο πρόβλημα των νέων συναδέλφων μου, και περιλαμβάνω και την κόρη μου μέσα σ' αυτό, είναι ότι πλέον είναι πολύ εύκολο να πετύχεις στην Ελλάδα του σήμερα, και κάποιο πρόσωπο μπορεί να αποκτήσει ταυτότητα και επωνυμία, αλλά όχι γνώση, με αποτέλεσμα όταν βρεθεί από τα σαλόνια στα αλώνια του θεάτρου να κατακρεουργηθεί και να καταστραφεί. Γιατί εκεί ο χώρος είναι αμείλικτος και αντικειμενικός, ή τα λες ή δε τα λες.

-Εκτός από τις παραστάσεις και την ταινία, ετοιμάζεται κάτι άλλο;
Ιωάννα: Εμείς με τους φίλους μου έχουμε πολλές ιδέες, αλλά για πράξεις... (γέλια) Γενικά όμως κάνουμε πολύ συχνά brainstorming.

Δημήτρης: Κοίτα, υπάρχουν διάφορες προτάσεις για τη θερινή περίοδο, σε σχέση με διάφορες φεστιβαλικές παραστάσεις, απλώς δεν υπάρχει κάτι σίγουρο ακόμα.



-Τέλος, κύριε Πιατά, ποιά ευχή και ποιά συμβουλή δίνετε στην κόρη σας;
Καλή τύχη! Επειδή δεν υπάρχει συνταγή της επιτυχίας, βάζεις όλα τα υλικά στο μίξερ και ό,τι βγει. Στην πραγματικότητα η μη συνταγή είναι η καλύτερη συνταγή!

•   Η ταινία «Μπιλόμπα» της Σοφίας Παπαχρήστου θα προβάλλεται από 23/2 έως 02/3 στον κινηματογράφο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ, που βρίσκεται στην Λ. Συγγρού 106 (τηλ. 2109215305).

•   Η παράσταση «Η Τριλογία του Παραθερισμού» σε σκηνοθεσία Ν. Μαστοράκη ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο (τηλ. 210-5288170-1), ενώ η παράσταση «Ο Θρίαμβος του Έρωτα» ανεβαίνει στο θέατρο Χυτήριο (τηλ. 211-0124401) και τα «Καταλόγια» του Γ. Οικονομίδη στο μπαρ του Ιδρύματος Κακογιάννη (τηλ. 210-3418579).