Μύκονος στα 80s: Sex, drinks & rock ’n’ roll

Τον Αύγουστο του 1974 ο Αντώνης Μακραντώνης βουτάει για πρώτη φορά στον ηδονισμό μιας Μυκόνου που δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή. Η βουτιά τού αρέσει τόσο πολύ που για τα επόμενα χρόνια είναι συνέχεια στο νησί δουλεύοντας ως DJ σε μυθικά μαγαζιά.

Οι αναμνήσεις του από αλλοτινές εποχές σε μια Μύκονο πολύ διαφορετική από τη σημερινή αποτυπώθηκαν στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη. Με γραφή που παραπέμπει ελαφρά στο «Μεθυσμένο ημερολόγιο» του Χάντερ Τόμπσον, το «Μύκονος, μια μυθολογία» είναι ένα χρονικό γι’ αυτό τον ξερόβραχο που τον δέρνουν αλύπητα οι αέρηδες. Ενα χρονικό που τα έχει όλα. Αυτοσχέδια πάρτυ σε παραλίες, ιδρωμένες νύχτες στις «Εννέα Μούσες», ερωτικές συνευρέσεις της μιας βραδιάς, ατέλειωτα φλερτ και παρέες που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία.

Γυμνοί στον ήλιο

Ο Μακραντώνης πατάει στο παλιό λιμάνι του νησιού μαζί με τη Λιζ, μια Αγγλίδα που τον γουστάρει και θέλει να τον παντρευτεί, μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα. Ο ίδιος δεν θέλει καθόλου να βάλει την κουλούρα και θα χρειαστεί μόνο λίγες ώρες για να κάνει σεξ με μια άγνωστη γυναίκα που πέφτει πάνω του στις «Εννέα Μούσες». Εχει προηγηθεί η γνωριμία του με τον Χουάν, έναν Ισπανό από τη Φορμεντέρα, την εποχή που η Ιμπιζα δεν υπάρχει στον χάρτη όπως την ξέρουμε από τη δεκαετία του ’80 και μετά.

Το πρώτο του βράδυ θα πιει ούζα με τον Ισπανό και θα φλερτάρει με μια Γερμανίδα, προτού κάνει έρωτα με μια άγνωστη έξω από μια εκκλησία γδέρνοντας τα γόνατά του. Το νησί βιώνει την απόλυτη ελευθερία. Σε μια εποχή όπου οι gay σχεδόν σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζονται ρατσιστικά, στη Μύκονο οι ντόπιοι τούς αγαπάνε, τους βάζουν στα σπίτια τους και τους συμπεριφέρονται απόλυτα φυσιολογικά. Το πρώτο του one night stand θα φέρει το δεύτερο και όταν η Λιζ -την οποία έστησε δύο φορές σε ραντεβού- θα τον δει να φιλιέται με μια Γαλλιδούλα, του λέει οργισμένη να μην της ξαναμιλήσει ποτέ.

Ο Αντώνης Μακραντώνης είναι πλέον ελεύθερος να απολαύσει τις ηδονές του νησιού που παραμονεύουν σε κάθε δρομάκι, εστιατόριο και μπαράκι.

Για τα επόμενα 20 χρόνια απολαμβάνει τη Μύκονο που λάτρεψαν όλοι, αυτή που σήμερα έχει καταντήσει ένα εμιράτο με ναργιλέδες, όπου όλοι κυνηγάνε το χρήμα.

DJ σε μια βραδιά!

Τη δεύτερη βραδιά του στη Μύκονο ο Μακραντώνης είναι σχεδόν άφραγκος όταν κερνάει μια εντυπωσιακή γυναίκα, η οποία ανταποκρίνεται μερικώς στο φλερτ του, λέγοντάς του ξεκάθαρα ότι είναι λεσβία, αλλά ενίοτε πηγαίνει και με άντρες. Μαζί της καταλήγει στο μπαρ «Windmill», όπου διαπιστώνει ότι οι αλλαγές των τραγουδιών είναι χάλια και αργούν. Το ξέρει γιατί παίζει μουσική σε μαγαζιά της Αθήνας και όταν το λέει σε έναν σερβιτόρο, ο τελευταίος τον πηγαίνει κατευθείαν στο αφεντικό.Εκεί θα κλείσει την πρώτη του δουλειά με αμοιβή 450 δραχμές το βράδυ, θα πάρει προκαταβολή και θα ξεχυθεί μαζί με τη Μονίκ στα μπαρ του νησιού για ένα διονυσιακό μεθύσι.

«Επιγραφή: “Pierros Bar”. Πίτα από κόσμο. Ενας άλλος πολύχρωμος κόσμος. Gay bar. Στο μπαρ ο Σάκης Αχτύπης και ο Γιώργος Σουρλάγκας, δύο straight γνωστοί και μη εξαιρετέοι από τη Φωκίωνος Νέγρη. Χορός με ερωτισμό. Μπαλαμούτια, γλώσσες. Man to man και woman to woman. Πολύ ωραίες γυναίκες. Οχι απαραίτητα gay. Η Μονίκ ζωντανεύει. Πλακώνεται να χορεύει και γρήγορα βρίσκει μια μικρή Αμερικάνα, που την πιάνει στο ψηστήρι. Τη φέρνει και μου τη συστήνει, αλλά δεν καταφέρνει να την πείσει να έρθει μαζί μας. Εχουμε μεθύσει. Την κάνουμε γι’ αλλού». Η βραδιά τελειώνει στο δωμάτιό του με τη Μονίκ να γίνεται δική του και από την επόμενη μέρα ξεκινάει τη διαδρομή του στα μπαρ και τα κλαμπ του νησιού για τα επόμενα χρόνια. Στο «Windmill» εκτός από ξένους συχνάζουν και πολλοί Μυκονιάτες, οι οποίοι τον μαθαίνουν και τον χαιρετούν κάθε μέρα.Ο Αντώνης είναι ευτυχισμένος.

Κάθε βράδυ πάρτυ και Μικ Τζάγκερ

Το μπαρ που δουλεύει κλείνει λίγο μετά τις 3 και αυτός ξεχύνεται σε άλλα μαγαζιά για να πιει και να φλερτάρει, όπως το «Seven Sins» που λειτουργεί στο ισόγειο του σπιτιού του Γιάννη Γαλάτη.«Στην ταμπέλα του μαγαζιού γραμμένα τα διάσημα ονόματα των πελατών του: Αγά Χαν, Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, Ρίτσαρντ Μπάρτον, Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Φρανκ Σινάτρα, Μάρλον Μπράντο, Γκρέις Κέλι, Πίτερ Ο’Τουλ και άλλοι». Ο Μακραντώνης μπαίνει και βγαίνει από το ένα μαγαζί στο άλλο στα Ματογιάννια και καταλήγει συνήθως στο «Lotus» ανάμεσα στην «Αγκυρα» και τη «Βεγγέρα» όπου σήμερα στεγάζεται το κοσμηματοπωλείο του Κώστα Καίσαρη.

Σχεδόν κάθε βράδυ όλοι όσοι γλεντάνε απενοχοποιημένα καταλήγουν στην ταβέρνα «Του Τζίμη» για να φάνε μαζί με τις κατακτήσεις της νύχτας.

Πάνω από αυτή μένει ο δήμαρχος του νησιού που ξυπνάει από τις φωνές και τα γέλια. Ο Τζίμης παρακαλάει τους πελάτες να κάνουν ησυχία, αλλά δεν γίνεται τίποτα και ένα βράδυ ο δήμαρχος ρίχνει έναν κουβά νερό στους πελάτες που ήταν από κάτω. Το επεισόδιο μαθαίνεται στο νησί και όλοι γελάνε με την εξιστόρηση, ενώ τις επόμενες νύχτες όλο και κάποιος πετάγεται στην ταβέρνα και φωνάζει: «Ο δήμαρχος, ο δήμαρχος!». Την άνοιξη του 1975 ο Μακραντώνης ετοιμάζεται να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και αποφασίζει να περάσει το Πάσχα στη Μύκονο.

Μπλέκει με μια αεροσυνοδό της Ολυμπιακής και το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής ξυπνάνε και πάνε για πρωινό στο λιμάνι. Εκεί που κάθονται στην καφετέρια «Διεθνές», αντιλαμβάνονται ότι διαγώνια και σε ενάμιση μέτρο απόσταση κάθεται ο Μικ Τζάγκερ των Rolling Stones με την τότε σύζυγό του Μπιάνκα και ένα ζευγάρι Ελληνες φίλους τους. «Μερικά μέτρα παραπέρα, ο κόσμος πάει κι έρχεται. Ελληνες ντόπιοι αλλά και επισκέπτες, τουρίστες από όλα τα μέρη του κόσμου επίσης. Σίγουρα τον αναγνωρίζουν. Ομως οι περαστικοί, ακόμη κι αυτοί που περνάνε από τον διάδρομο, τον αγνοούν».

Τότε ο Μακραντώνης διαπιστώνει ότι η Μύκονος είναι τόπος απροσδόκητος, παράδοξος, όπως γράφει στο βιβλίο του, και ίσως γι’ αυτό ένα τόπος ελευθερίας για όλους.

Μπάνιο, έρωτας και LSD

Στη Μύκονο του συγγραφέα όλα επιτρέπονταν, ειδικά ο γυμνισμός σε όλες σχεδόν τις πανέμορφες παραλίες του νησιού, όπως στην Παράγκα, στον Πάνορμο, στον Πλατύ Γιαλό, στον Αγιο Σώστη και το «Paradise». Ο Μακραντώνης τριγυρίζει με ένα σαρόνγκ, κολυμπάει γυμνός και έχει μάθει να μην ερεθίζεται στη θέα εντυπωσιακών γυναικών που ξαπλώνουν σε απόσταση αναπνοής χωρίς να φοράνε τίποτα. Με μία από αυτές μια πανέμορφη Γαλλοβιετναμέζα, θα κολλήσει για λίγο, όταν του ζητάει να διαβάσει στην παραλία το βιβλίο του Κάρλος Καστανιέντα. Μαζί της θα μοιραστεί στιγμές πάθους και ένα τριπάκι LSD που το παίρνουν μισό-μισό και ταξιδεύουν μέχρι να έρθει η ώρα του αποχαιρετισμού.

Η καλή του, που δουλεύει ως στριπτιζέζ, φεύγει για τη Βηρυτό και ο ίδιος συνεχίζει αυτό το ερεθιστικό ταξίδι αλλάζοντας μαγαζιά, ερωμένες και εμπειρίες - πάντα στο Νησί των Ανέμων. Εκεί όπου οι βραδιές όταν έπαιζε ως DJ στις «Εννέα Μούσες» αργούσαν να ξημερώσουν, εκεί όπου η Γκρέις Τζόουνς απολάμβανε τις μουσικές του και εκεί όπου φλέρταρες ασυναίσθητα, πολλές φορές ακόμη και όταν συνοδευόσουν. Το κλίμα ευφορίας ήταν διάχυτο στο νησί, όπου οι διάσημοι κυκλοφορούσαν χωρίς μπράβους και διασκέδαζαν στριμωγμένοι στην πίστα ενός κλαμπ.

Ηταν τα χρόνια που το νησί ήταν σαν να σου μίλαγε και να σου έλεγε «ζήσε όπως γουστάρεις και άσε και τους άλλους να ζήσουν όπως γουστάρουν».

Κανείς δεν κριτίκαρε τον άλλον για το ντύσιμο ή το περπάτημά του, πολλές φορές όλοι γίνονταν μια μεγάλη παρέα και κανείς δεν ήταν υποχρεωμένος να κάνει τίποτα. Φίλοι του από την Αθήνα τον συναντούν πίσω από τα decks του «Pierros» και μένουν άφωνοι που τον βλέπουν να βάζει μουσική στο πιο εμβληματικό gay bar του νησιού. Ειδικά ένα παντρεμένο ζευγάρι, που παθαίνει σοκ όταν δύο άνδρες αρχίζουν να φιλιούνται περιπαθώς και η γυναίκα τον ρωτάει αν του την πέφτουν. Ο Αντώνης της απαντάει «όχι» και όταν αυτή επιμένει να μάθει τον λόγο, ο κυρ Γιώργος, σερβιτόρος του μαγαζιού, της απαντάει ότι οι gay παρατηρούν τα πάντα πριν κάνουν την κίνησή τους, επειδή δεν θέλουν να εκτεθούν.

Σε μια Ελλάδα όπου το σεξ επιτρεπόταν μόνο με τον αρραβώνα, στη Μύκονο το απολάμβανες χωρίς πολλές δεσμεύσεις και ερωτήσεις, ακριβώς όπως όλοι λάτρευαν τις μουσικές που έφερναν από τη Νέα Υόρκη εκείνοι που έρχονταν κάθε καλοκαίρι στο νησί. Ολα αυτά λάτρεψε στη Μύκονο ο συγγραφέας και όλα αυτά είναι που χάθηκαν οριστικά όταν το νησί άρχισε να αλλάζει, για να μεταλλαχθεί σήμερα σε ένα εμιράτο όπου οι ναργιλέδες και τα ανατολίτικα σουξέ δίνουν τον ρυθμό.

Εναν ρυθμό που δεν έχει καμία σχέση με την παλιά Μύκονο, αυτή που έμοιαζε με ένα πολύχρωμο boho γαϊτανάκι στο οποίο συμμετείχαν μεγιστάνες, σταρ του σινεμά και της ροκ, jet setters και μυθικά κλαμπ, όπου χωρούσαν όλοι, έστω και αν κάποιοι κάθονταν στα παράθυρα...