Όταν η Ελένη Βλάχου έγραφε για τους Ολυμπιακούς του 1936 στο Βερολίνο και τον Τζέσσε Όουενς

4 Αυγούστου 1936... Ο Αδόλφος Χίτλερ θέλει να κάνει επίδειξη δύναμης, διοργανώνοντας Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο. Μία Ελληνίδα δημοσιογράφος, η μετέπειτα Μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Τύπου, Ελένη Βλάχου, καλύπτει την τελετή έναρξης, μεταφέροντας με την υπέροχη πένα της τις εικόνες που αντίκριζε. Η ανταπόκρισή της ξεκινά με την κούρσα των 100 μέτρων, το παραδοσιακό και εντυπωσιακό άθλημα ταχύτητας, στο οποίο δέσποζε η παρουσία του τεράστιος έγχρωμου Αμερικανού αθλητή Τζέσσε Όουενς.

Η Ελένη Βλάχου, η οποία τότε υπέγραφε ως Ελένη Ι. Αρβανιτίδου, καθώς έφερε το όνομα του τότε συζύγου της, γράφει: «Οι Ολυμπιακοί αγώνες άρχισαν σήμερα το πρωί με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά αγωνίσματα, με τον δρόμο των 100 μέτρων...
Το είδωλον όμως της γαλαρίας στα 100 μέτρα είναι ο περίφημος Τζέσσε Όουενς, ο θαυμάσιος μαύρος Αμερικανός αθλητής, ο ταχύτερος άνθρωπος του κόσμου... Εις τους προκριματικούς το πρωί, ο Όουενς, τρέχοντας ελαφρά και ελεύθερα, ισοφάρισε την παγκόσμια επίδοσι, τερματίζοντας με 10 και 3/10 και το απόγευμα κατέρριψε, κάμνοντας 10 και 2/10. Δεύτερος νικητής θεωρείται ότι θα έλθη ο άλλος Αμερικανός μαύρος Μετκάλφ. Όλη η σημερινή ημέρα ήταν ημέρα θριάμβου διά την μαύρην φυλή και αμφιβάλλω αν αυτό πρέπει να ευχαριστή και πολύ τους μανιώδεις για την αγνήν (sic) φυλήν Γερμανούς...».

Και συνεχίζει: «Γι' αυτήν την έναρξιν των Ολυμπιακών Αγώνων, ποτέ δεν φαντάσθηκα ότι μπορούσε να είναι τόσο θαυμάσια, τόσο μεγαλοπρεπής, τόσο συγκινητική... Η τελετή άρχισε στις 4 ακριβώς με την είσοδο του Χίτλερ... Το Στάδιο ολόκληρο για τρία ολόκληρα λεπτά, ήταν μία παμμέγιστη φωνή, μία εκκωφαντική βοή, ένα ατελείωτο «Χάιλ Χίτλερ»...  Ήταν στιγμές αληθινής, βαθειάς συγκινήσεως, ομαδικού ενθουσιασμού. Όλοι μαζύ τραγουδούσαμε τον Εθνικό Γερμανικό Ύμνο...».

Και προσθέτει στο άρθρο που «αλιεύσαμε» από τη στήλη «Ο ΦΙΛΙΣΤΩΡ» της «Καθημερινής»: «Οι Γάλλοι χαιρετούν χιτλερικά. Εξαιρετικός ενθουσιασμός υπεδέχθη την γαλλική ομάδα, ιδίως όταν είδαν τους Γάλλους αθλητές να χαιρετούν τον Φύρερ Χιτλερικά, πράγμα που δεν κάνουν όλες οι ομάδες... Οι Αμερικανοί χαιρέτησαν τον Φύρερ βγάζοντας τα ψαθάκια τους και κρατώντας την καρδιά τους».