Εβίτα Αγαΐτση: Από τον Βορρά στη θεατρική σκηνή της Αθήνας

Συναντιόμαστε μια μέρα της άνοιξης που, αν και ο ήλιος λάμπει ζεστός αναγγέλλοντας το καλοκαίρι, ο ψυχρός αέρας που φυσά όταν είσαι στη σκιά κρατά ακόμα τη μνήμη του χειμώνα που πέρασε. Μου έχει προτείνει να συναντηθούμε στο loft του ξενοδοχείου «Athens Panorama», το οποίο άνοιξε δίπλα στο διαμέρισμα που νοικιάζει στην Κυψέλη. Η ταράτσα του έχει αμφιθεατρική θέα από την Ακρόπολη έως τον Πειραιά.

Μου εξηγεί ότι αυτός είναι ο χώρος που επισκεπτόταν συχνά όταν μάθαινε τον ρόλο της στον «Αυτόχειρα!», την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί στο Εθνικό Θέατρο - Rex. Αναφέρεται στην αναγέννηση του Αλσους και του ιστορικού «Green Park», εξηγεί πως η περιοχή τής ξυπνά αναμνήσεις από την άλλοτε κοσμοπολίτικη συνοικία των Εξοχών στη δική της πόλη, τη Θεσσαλονίκη. Μιλά για τις περιοχές που μπαίνουν ξανά δυναμικά στον χάρτη όπως η Κυψέλη και ο Εύοσμος όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.

«Αγαπώ πολύ τη Θεσσαλονίκη, την αναπολώ καθημερινά. Η υγρασία της είναι το μοναδικό πράγμα που δεν μου λείπει γιατί από τότε που ήρθα στην Αθήνα χόρτασα ύπνο. Τη θεσσαλονικιώτικη προφορά δεν θέλω να την αποβάλω. Είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου, προτιμώ να πω “θα σε πω”, ηχεί τόσο όμορφα στα αφτιά μου. Στην Αθήνα παλιότερα είχα έρθει τρεις φορές στη ζωή μου. Είχα πάει στο Σύνταγμα, στο Μοναστηράκι, στα πιο τουριστικά μέρη. Όταν κάποια στιγμή πριν από χρόνια φίλοι με ξενάγησαν στην Κυψέλη, ενθουσιάστηκα. Την αίγλη που είχε κάποτε την ατμίζει και σήμερα. Από επιλογή ζω εδώ. Η ατμόσφαιρα, η ιστορία της έρχονται να με συναντήσουν καθώς παίρνω τον δρόμο για το θέατρο και στέκομαι στις αρτ ντεκό εισόδους των πολυκατοικιών και τις χαζεύω».

Η γιαγιά της είναι από την Αυστρία: «Όταν επισκέπτομαι τη χώρα, μένω στο σπίτι μας μέσα στο δάσος, όπου ανοίγω την πόρτα της κουζίνας και βλέπω σκιουράκια. Όμως είμαι άνθρωπος της πόλης, δεν το αντέχω τόσο πράσινο, θέλω έντονους ρυθμούς, φασαρία, κόσμο, να νιώθω τον παλμό. Η ηρεμία με τρομάζει. Δουλειά - σπίτι, υποχρεώσεις, μια συνεχής εγρήγορση, δεν με αγχώνουν».

Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση με τις τέχνες για το μοναχοπαίδι που μεγάλωνε στη Βόρεια Ελλάδα;
«Ήμουν ένα παιδί που τραγουδούσε συνέχεια, έπαιζε πιάνο, έβλεπε πολύ θέατρο, ταινίες. Πήγαινα στο ωδείο, έκανα και μπαλέτο χρόνια. Οι γονείς μου δεν είχαν καμία σχέση με την υποκριτική, αλλά αναγνώριζαν την καλλιέργεια που προσφέρουν οι τέχνες και με γαλούχησαν με αυτές. Είχαν μια μεγάλη βιβλιοθήκη και με παρότρυναν, ενώ διάβαζαν, να κάνω το ίδιο. Ως μοναχοπαίδι μιλούσα η ίδια με τον εαυτό μου, έψαχνα τρόπους και δημιουργούσα συνθήκες για να περνάω δημιουργικά τον χρόνο μου. “Κάμερα σε μένα! Εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω η δεύτερη Μαντόνα” πρόσταζα τον μπαμπά μου. Ενιωθα πάντα καλά με την εικόνα μου», μου λέει συμπληρώνοντας ότι ως μοναχοπαίδι έμαθε από νωρίς να δίνει μεγάλη αξία στη φιλία.

Όταν το 2019 τελείωσε το Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, η Εβίτα Αγαΐτση άρχισε να πηγαίνει σε κάστινγκ όπου συχνά συναντούσε την απόρριψη. Ήξερε όμως ότι κάποια στιγμή αυτό θα αλλάξει. «Είμαι άτομο αισιόδοξο, διαβάζω, δουλεύω, προσπαθώ με επιμονή και πείσμα. Με τη συμμετοχή μου στον “Αυτόχειρα!” του Νικολάι Ερντμαν -πρώτη μου δουλειά τέτοιου βεληνεκούς, δίπλα σε εξαιρετικούς συνεργάτες- νιώθω δικαίωση για τους μιας δεκαετίας κόπους μου. Πολλοί από τους συμφοιτητές μου έχουν κατέβει στην Αθήνα και είμαστε όλοι στην προσπάθεια. Η ακρόαση είχε μεγάλο ανταγωνισμό και, ενώ είμαι πολύ αυστηρή κριτής του εαυτού μου, στο Εθνικό πήγα με τη νοοτροπία ότι θα τα καταφέρω γιατί είχα μείνει πολύ καιρό μετέωρη και ήθελα να δουλέψω. Εκλαψα από χαρά όταν με πήρε ο σκηνοθέτης μας, ο Γιώργος Παπαγεωργίου, να μου το αναγγείλει. Ρίχτηκα με ειλικρινή αφοσίωση στη δουλειά».

Το 2008 συμμετείχε στο «The Voice»: «Ημουν μόλις 18, είχα κάνει κάποια μαθήματα φωνητικής, είχα τελειώσει το Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης και ήμουν χρόνια σε μπάντα, αλλά ακόμα ήμουν άγουρη. Το δοκίμασα, με αποτέλεσμα να δω τη Δέσποινα Βανδή να αμφιταλαντεύεται πολύ, παρότι δεν μου έκανε τη χάρη. Τότε είπα μέσα μου: “Εβίτα, τώρα ξεκινάμε”».
Τη ρωτώ την άποψή της για το κίνημα #MeToo που διαμορφώθηκε στη χώρα μας.
«Χαίρομαι για την ευαισθητοποίηση ανθρώπων που εκφράζουν τις απόψεις τους δυνατά, μου δίνει τη δύναμη να παίρνω θέση κι εγώ όταν βλέπω γύρω μου την αδικία. Δεν επικρατεί η αποσιώπηση που κυριαρχούσε κάποτε. Τα πολύ άσχημα πράγματα που έχουν συμβεί μιλώντας τα ξορκίζουμε, η σύγκρουση θέλει δύναμη. Υποστηρίζω την ενσυναίσθηση, βάζω συνέχεια τον εαυτό μου στη θέση του άλλου».

Όσο για τον «Αυτόχειρα!» όπου την απολαμβάνουμε αυτή την εποχή: «Από το έργο πηγάζουν πολλά μηνύματα δοσμένα με χιούμορ, όπως ότι η ζωή δεν είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε, αλλά μια κατάσταση που πρέπει να βιώσουμε. Οι πολύτιμες εμπειρίες δύσκολων καταστάσεων μας κάνουν πιο δυνατούς και τα σημάδια που μας αφήνουν γοητευτικότερους. Η γενιά μου πορεύεται με κυρίαρχη αυτή τη σοφία, αφού οι κρίσεις είναι απανωτές. Στην πλειονότητα διακρίνω προβληματισμένα, επαναστατικά, ταλαντούχα μυαλά που δεν επαναπαύονται αλλά συνεχώς προσπαθούν να βελτιώνονται. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μελετήσουν ενδελεχώς την εποχή μας, τις μεγάλες αλλαγές που φέρνει», σχολιάζει ενημερώνοντας ταυτόχρονα το Instagram της για τη φωτογράφηση μπροστά στη Σχολή Ευελπίδων. Καθόλου τυχαία η επιλογή του φόντου, αφού και η ανατέλλουσα γενιά της Εβίτας είναι η ελπίδα του εγγύτερου μέλλοντος ◆


Styling: Μαριανίτα Γεωργούλα, Βοηθός φωτογράφου: Αντρέας Μόργκαν. Eυχαριστούμε το ξενοδοχείο «Athens Panorama Project»
(Ευελπίδων 77, Αθήνα, τηλ.: 210 8840005, athenspanoramaproject.com) για την ευγενική φιλοξενία της φωτογράφησης.