Επεκτείνεται ο θεσμός του εξωδικαστικού συμβιβασμού σε κατασκευές και κόκκινα δάνεια

Εκατό υποθέσεις που επιλύονται με το θεσμό της διαμεσολάβησης, δηλαδή με εξωδικαστικό συμβιβασμό αριθμεί μέχρι στιγμής η χώρας μας, αξιοποιώντας ένα διεθνώς αναγνωρισμένο τρόπο επίλυσης διαφορών.

Από την αγορά των ακινήτων και της κατασκευής μέχρι τα μεγάλα έργα και τα κόκκινα δάνεια, είναι τομείς που προβλέπεται να καλύψει ο εξωδικαστικός συμβιβασμός.

Σύμφωνα με το newmoney.gr , οι διαφορές που επιτρέπεται να υπαχθούν σε διαμεσολάβηση είναι, μεταξύ ιδιωτών και μεταξύ ιδιωτών και κράτους, ενώ δεν υπάγονται οι υποθέσεις δημοσίου δικαίου, ποινικές υποθέσεις με εμπλοκή εργολάβου και ασφαλιστικά μέτρα.

Ήδη σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν 1.600 διαπιστευμένοι διαμεσολαβητές κυρίως δικηγόροι και λίγοι μηχανικοί, ωστόσο μονοψήφιος είναι ο αριθμός όσων απασχολούνται με το αντικείμενο της διαμεσολάβησης αφού ο θεσμός δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη στην Ελλάδα.

Για τον αργό βηματισμό ευθύνεται και ο συντεχνιακός ανταγωνισμός από τον νομικό κόσμο της χώρας, καθώς πολλοί δικηγόροι αντιμετωπίζουν τις υποθέσεις με εισπρακτικά κριτήρια. Όπως εξηγούν νομικοί, άλλο είναι να σέρνεται με δικαστική απόφαση, από την οποία μπορεί ένα δικηγόρος να εισπράξει από 5.000 έως 10.000 ευρώ και άλλο να κλείσει με εξωδικαστικό συμβιβασμό που με το ζόρι το όφελος θα είναι 1.000 ευρώ.

Στην χώρα μας ήδη λειτουργούν 5 κέντρα εκπαίδευσης διαμεσολαβητών και πρόκειται να ανοίξουν σύντομα άλλα δύο.

Σύμφωνα με τον κ. Νικόλα Κανελλόπουλο, Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών (ΟΠΕΜΕΔ) από τις 100 υποθέσεις περίπου 20 έχουν ήδη επιλυθεί στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης. Ωστόσο επειδή στις περιπτώσεις αυτές τηρούνται συμφωνίες εμπιστευτικότητας δεν είναι γνωστό το αντικείμενο των υποθέσεων. Η διαμεσολάβηση στο χώρο των κατασκευών ήταν το θέμα της ημερίδας που διοργάνωσαν χθεςο Οργανισμός Διαιτησίας και Διαμεσολάβησης (ΟΔΔΕΕ) του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, σε συνεργασία με το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, το Ελληνοκαναδικό Επιμελητήριο και τον Οργανισμό Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών (ΟΠΕΜΕΔ).

Ο πρόεδρος του ΤΕΕ κ. Γιώργος Στασινός αφού αναφέρθηκε στην καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης στην χώρα μας, σημειώνοντας ότι είναι τεράστια και πολλές φορές οδηγεί πρακτικά σε αρνησιδικία, στην ασφάλεια δικαίου, ανακοίνωσε την δημιουργία κέντρου διαμεσολάβησης και διαιτησίας από το Τεχνικό Επιμελητήριο. «Δυστυχώς στη χώρα μας, ενώ υπάρχει θεσμικό πλαίσιο, οι περισσότερες διαφορές εξακολουθούν να οδηγούνται στα δικαστήρια. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις διαφορές και τις συγκρούσεις».

Και συμπλήρωσε ότι «κάποια πράγματα γίνονταν στραβά σε αυτή τη χώρα και πριν από την κρίση. Ήρθε η ώρα να κάνουμε γρήγορα όσες αλλαγές καθυστερούσαμε επί δεκαετίες. Και μία από αυτές τις αλλαγές, νοοτροπίας κατά πρώτον, είναι αυτή της καθιέρωσης εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης διαφορών».

Η δικηγόρος-διαμεσολαβήτρια Χριστίνα Χαλανούλη ανέλυσε το θεσμικό πλαίσιο για τα επιχειρηματικά δάνεια και τις προωθούμενες προτάσεις του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Όπως δήλωσε, «τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια εκπροσωπούν το 70% του συνόλου των ληξιπρόθεσμων οφειλών (2 δις. ευρώ)». Σε ο,τι αφορά τα πλεονεκτήματα της διαμεσολάβησης στο φαινόμενο της υπερχρέωσης επεσήμανε την επιτάχυνση της διαδικασίας οριστικής διευθέτησης, τη δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης εξ αρχής της δανειακής σύμβασης χωρίς περιορισμούς αλλά και την επικύρωση της επιτυχούς συμφωνίας από το Πρωτοδικείο, ως μόνιμη λύση.

Η πτώση που έχει υποστεί ο κατασκευαστικός τομέας στην Ελλάδα κάνει ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να διασφαλίζονται τα εμπλεκόμενα μέρη ως προς τον προϋπολογισμό και τις άλλες παραμέτρους υλοποίησης ενός τεχνικού έργου τόνισε ο καθ. Martin Jung, δικηγόρος και εμπορικός διαμεσολαβητής, ειδικευμένος στο Δίκαιο Κατασκευών και Αρχιτεκτόνων, επισκέπτης καθηγητής στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και ιδρυτής της «Ένωσης Διαμεσολαβητών στον Κατασκευαστικό Τομέα».

Μιλώντας κατά τη διάρκεια της ημερίδας, αναφέρθηκε για τον ρόλο του Δικαίου στον κατασκευαστικό τομέα σημειώνοντας ότι μία σύμβαση δεν μπορεί να καλύψει όλες τις πιθανές εξελίξεις σε ένα έργο, πράγμα που όπως είπε έχει γίνει αποδεκτό από την νομολογία και των ανωτάτων δικαστηρίων της Γερμανίας, συμπληρώνοντας ότι η διαμεσολάβηση συμβάλλει σημαντικά ώστε οι συμπληρωματικές απαιτήσεις ενός έργου να ενταχθούν στο πλαίσιο της αρχικής συμφωνίας.