Απολύσεις χωρίς πλαφόν και αποζημιώσεις

Η σκληρή συνταγή της Κομισιόν και του ΔΝΤ που προβλέπει  κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αύξηση του ορίου των απολύσεων, κατάργηση αποζημιώσεων και  εφαρμογή ελαστικού ωραρίου επανέρχεται με το τρίτο πακέτο  μέτρων που θα συνοδεύσει το Πρόγραμμα Σταθερότητας.

Δεν είναιτυχαίο άλλωστε που ο κοινοτικός επίτροπος κ. Ολι Ρεν το πρώτο θέμα που έβαλε στο τραπέζι 

κατά τη συνάντησή του με τον κ.Ανδρέα Λοβέρδο ήταν η περαιτέρω ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας στο όνομα 

της βελτίωσης του επιπέδου ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Τι ισχύει στην υπόλοιπη Ευρώπη

Η ελληνική πλευρά προσπάθησε να αποκρούσει τον νέο «τυφώνα» με το επιχείρημα ότι «η αγορά μας

τελεί υπό καθεστώς απόλυτης αναρχίας και το ποσοστό της μαύρης και

ανασφάλιστης εργασίας ξεπερνά το 25%». Το αμέσως χαμηλότερο ποσοστό ανήκει στην Ιταλία και

δεν υπερβαίνει το 3%. Το τελευταίο διάστημα ο ΣΕΒ επανέρχεται στο αίτημα 

για απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων, ενώ οι έμποροι και οι μικρές επιχειρήσεις ενδιαφέρονται περισσότερο για την καθιέρωση του ελαστικού ωραρίου, το οποίο ήδη εφαρμόζουν προτού φτάσουν στις απολύσεις.

Το ζητούμενο είναι τι περιθώριο απομένει στην αγορά που ήδη έχει κατακλυστεί από 4ωρα, 4ήμερα, αναγκαστικές άδειες και  διαθεσιμότητες να γίνει περισσότερο «λάστιχο» χωρίς μηχανισμούς

ελέγχου, με καταστρατηγήσεις της νομοθεσίας κυρίως 

για τις υπερωρίες και τις αμοιβές. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι απολύσεις δεν

υπόκεινται σε πλαφόν, απαιτείται όμως αιτιολόγηση (Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Δανία). Στην Ελλάδα,

σε επιχειρήσεις όπου εργάζονται έως 20 άτομα (το 97% των επιχειρήσεων) δεν ισχύει πλαφόν στις

απολύσεις, από 21 έως 199 άτομα επιτρέπονται 4 τον μήνα, ενώ στις

επιχειρήσεις με πάνω από 200 άτομα μπαίνει ο φραγμός του 2% τον μήνα. Η εμμονή των κομισάριων

επικεντρώνεται στις «αγκυλώσεις» που ισχύουν στη χώρα μας καθώς

μαζί με την Ισπανία είμαστε τα μόνα κράτη-μέλη στα οποία

απαιτείται έγκριση του υπουργού Εργασίας για να προχωρήσει

μια επιχείρηση σε ομαδικές απολύσεις.

Η αλήθεια είναι ότι η απελευθέρωση προϋποθέτει υψηλά επιδόματα ανεργίας, στο 80% του μισθού, όπως ισχύει στις σκανδιναβικές χώρες. Οι αυστηροί έλεγχοι των επιθεωρήσεων εργασίας και

η προστασία των εργαζομένων με μπλοκάκι που αναμένεται να τεθούν σε εφαρμογή θα «ταρακουνήσουν» ελάχιστα την εργασιακή ζούγκλα με τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους και τη μαύρη εργασία που έχει θεριέψει τα τελευταία χρόνια. 

Στον κλάδο των κατασκευών, εδώ και έναν χρόνο 100.000 εργαζόμενοι δεν έχουν καταφέρει να κάνουν ούτε ένα μεροκάματο, ενώ ένας στους δύο στον τουριστικό κλάδο υπογράφει σύμβαση μερικής 

απασχόλησης με μειωμένες αποδοχές.

Σύμφωνα με την πρόεδρο του ΕΚΑ κυρία Σταυρούλα Σουλουφάκου, «οι μισοί νέοι που εργάζονται σε καφετέριες», τονίζει ,«ανεξάρτητα από τις ώρες που πραγματικά απασχολούνται, δηλώνονται στο ΙΚΑ για 4ωρη εργασία, ενώ θραύση κάνει και η διαλείπουσα εργασία, δηλαδή η απασχόληση δύο ημέρες την εβδομάδα.