Kατσέλης vs Κατσέλης

Οσοι έχουν κάποια ηλικία και πολύ περισσότερο όσοι είναι λάτρεις του κοινωνικού σινεμά θα θυμούνται την αίσθηση που προκάλεσε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 η ταινία με τον Ντάστιν Χόφμαν και τη Μέριλ Στριπ «Κράμερ εναντίον Κράμερ». Να που τώρα, το σίκουελ του σκληρού αυτού διαζυγίου έρχεται όχι από το Χόλιγουντ, αλλά από την ελληνική αγορά. Ο λόγος για την εταιρεία «Υιοί Χ. Κατσέλη ΑΒΕΕ».

Εναν όμιλο που μόλις σε λίγα χρόνια πρόλαβε να αλλάξει εντελώς χαρακτήρα, καθώς ο φυσικός του ηγέτης κ. Νίκος Κατσέλης αποχώρησε και σήμερα δικαστικά στρέφεται εναντίον της ίδιας της πρώην εταιρείας του διεκδικώντας αποζημίωση 7,5 εκατ. ευρώ. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, σε εξέλιξη βρίσκεται για πρώτη φορά στην 30χρονη ιστορία του ομίλου πρόγραμμα απολύσεων, το οποίο προκαλεί από εντάσεις έως και την παρέμβαση του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Το φλερτ και ο γάμος με τον όμιλο Δαυίδ

Είναι αλήθεια ότι η επόμενη (μετά τον Νίκο Κατσέλη) μέρα της εταιρείας είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς. Το χρόνιο «φλερτ» με τον όμιλο Δαυίδ είχε καταλήξει σε γάμο, επιβεβαιώνοντας μια άριστη συνεργασία ετών. Ας μην ξεχνάμε πως η σχέση των δύο επιχειρηματικών σχημάτων είχε εγκαινιαστεί το 2000, όταν ο όμιλος Δαυίδ Λεβέντη στράφηκε προς τον γνωστό επιχειρηματία των τροφίμων για τη δημιουργία κοινής παραγωγικής μονάδας άρτου και αρτοσκευασμάτων στη Νιγηρία.

Τότε ο όμιλος Δαυίδ συμμετείχε στο μετοχικό κεφάλαιο της κοινής προσπάθειας μέσω της θυγατρικής του «Εταιρείας Δημητριακών Βορείου Ελλάδος».

Ανθρωπος δημιουργικός και με πίστη στις συνεργασίες, ο κ. Κατσέλης βέβαια δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες της συνεργασίας του με την οικογένεια Δαυίδ. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 είχε δημιουργήσει κι άλλα επιχειρηματικά love affairs, όπως αυτό με τον όμιλο Λούλη στη Ρουμανία. Ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο ότι η σχέση με την «Εταιρεία Δημητριακών Βορείου Ελλάδος» ήταν αυτή που θα εξελισσόταν πιο σοβαρά.

Υστερα λοιπόν από μια επιτυχημένη συνεργασία, τα διοικητικά συμβούλια των δύο ομίλων αποφάσισαν ότι είχε έρθει η ώρα της κοινής δράσης. Κάτι οι οικονομίες κλίμακος, κάτι η διαπίστωση πως η μπόρα δεν θα αργούσε να έρθει, κάτι τα σχέδια της οικογένειας Δαυίδ για ανάπτυξη κατηγοριών διπλανών προς την «Coca-Cola», όπως είναι αυτή των αρτοσκευασμάτων και των σνακ, και το πλήρωμα του χρόνου έφερε και τον επίσημο αρραβώνα των δύο σχημάτων.

Ο κ. Κατσέλης όλη αυτήν την περίοδο βρισκόταν σε μια δημιουργική ενασχόληση και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το αύριο. Δεν θα έπαιρνε βεβαίως και λίγα χρήματα από μια τέτοια συναλλαγή, ενώ παράλληλα θα είχε και την αμέριστη βοήθεια του μεγαλύτερου ελληνικού-πολυεθνικού ομίλου, ο οποίος με τη διεθνή του παρουσία θα εγκαινίαζε νέα εποχή για την «Υιοί Κατσέλης ΑΒΕΕ».

Τον Ιανουάριο του 2008 τα διοικητικά συμβούλια της «Υιοί Κατσέλης», της «Αλλατίνη» και λίγο αργότερα η ΕΛΒΙΠΕΤ ξεκινούν τη διαδικασία συγχώνευσης. Η στρατηγική του νέου σχήματος προέβλεπε την τόνωση της παρουσίας στη χώρα μας μέσα από την προώθηση νέων προϊόντων, στη διείσδυση σε καινούργιες αγορές στο εξωτερικό και στην τελική «αναθεώρηση του υπάρχοντος μοντέλου ανάπτυξης».

Αυτή ακριβώς όμως υπήρξε και η μαγική φράση στο σχετικό ενημερωτικό σημείωμα, η οποία φαίνεται πως άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τις θέσεις εργασίας σε μια εταιρεία που ουδέποτε είχε προχωρήσει σε απολύσεις. Και αυτό διότι, σύμφωνα με τους εργαζόμενους, εκτός των πέντε ατόμων που ήδη οδεύουν προς την έξοδο, είναι βέβαιο πως στις σκέψεις της νυν διοίκησης της εταιρείας βρίσκονται σχέδια και άλλων απομακρύνσεων.

Δραστηριότητες σε χώρες με φθηνά εργατικά χέρια

Σύμφωνα με πηγές του «business stories», η εταιρεία στοχεύοντας στην πλήρη εξυγίανσή της μελετά την εκ βάθρων αναθεώρηση των πλάνων της, και ενδεχομένως τη μεταφορά κάποιων δραστηριοτήτων σε χώρες με χαμηλότερο κόστος λειτουργίας. Ας μην ξεχνάμε πως αυτή είναι η φιλοσοφία του ομίλου Δαυίδ, ο οποίος δίνει μεγάλο αγώνα το τελευταίο διάστημα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Μάλιστα η τοποθέτηση του κ. Μιχάλη Οικονομάκη, ενός ανθρώπου με σχέση «ζωής» με τον πολυεθνικό όμιλο, στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας αποδεικνύει και τη στροφή που θα ακολουθηθεί. Ο κ. Οικονομάκης ήδη από το 1979 ξεκίνησε τη διαδρομή του από την «Coca-Cola Τρία Εψιλον» στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας. Το 2004 ανέλαβε διευθύνων σύμβουλος στην εξαγορασθείσα επίσης «Τσακίρης ΑΒΕΕ» και στη συνέχεια στη θυγατρική της «Coca-Cola Τρία Εψιλον ΕΛΧΥΜ». Ενα γνήσιο «τέκνο» λοιπόν της σχολής Δαυίδ παίρνει τα ηνία σε μια εταιρεία που ψάχνει να βρει τρόπους να ξεπεράσει την κρίση που μαστίζει πλέον ολόκληρη την κοινωνία.

Το «ηπειρώτικο κεφάλι» και η νομική εμπλοκή

Παρά ταύτα η τοποθέτησή του κ. Οικονομάκη δεν πραγματοποιήθηκε με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Η πρώτη «παγίδα» που διαταράσσει τον επαγγελματικό βίο του ονομάζεται Νίκος Κατσέλης. Ο τελευταίος, θεωρώντας εαυτόν θιγμένο από τον τρόπο με τον οποίο ασκήθηκε η δημόσια πρόταση το 2007 για την τύχη της εταιρείας του, κινήθηκε πριν από λίγες ημέρες κατά της ίδιας της εταιρείας που δημιούργησε το 1978 μαζί με τον αδελφό του Γιώργο.

Οπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές, ο κ. Κατσέλης βλέποντας ότι συγκεκριμένες συμφωνίες είχαν ανατραπεί και ότι ο έλεγχος της εταιρείας από τη νέα διεύθυνση δεν επέφερε τα κατάλληλα αποτελέσματα, αποφάσισε να δράσει και να στείλει τα δικά του μηνύματα. Δεν είναι μάλιστα καθόλου τυχαίο ότι η νομική του παρέμβαση στρέφεται και κατά συγκεκριμένων προσώπων από τα οποία ο επιχειρηματίας ζητάει ευθύνες. Κύκλοι πάντως της διοίκησης μιλούν για ένα «αγύριστο, ηπειρωτικό κεφάλι», ο οποίος δεν μπορεί να παραδεχτεί το νέο επιχειρηματικό του status και θέλει διαρκώς να μπλέκεται στα επιχειρησιακά πλάνα.

Το ΠΑΜΕ και οι «αγωνιστικές» ημέρες που έρχονται

Ο δεύτερος σκόπελος για τον κ. Οικονομάκη αφορά στην εμπλοκή του συνδικαλιστικού σκέλους του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, στα πόδια του. Επισήμως η εταιρεία αναφερόμενη στις απομακρύνσεις εργαζομένων κάνει λόγο μόλις για πέντε συμβασιούχους, των οποίων το έργο έληξε. Πηγές όμως από το ΚΚΕ αναφέρουν ότι η εργοδοσία ήδη έχει εκπονήσει σχέδιο εθελουσίας εξόδου, στο πρότυπο μιας άλλης εταιρείας του ομίλου Δαυίδ, της «Frigoglass», ή παλαιότερα της «Coca-Cola Τρία Εψιλον». «Μην ξεχνάτε ότι συνολικά ο όμιλος βρίσκεται σε διαδικασία «συμμαζέματος». Γιατί η “Υιοί Κατσέλης” να αποτελέσει εξαίρεση;» μας αναφέρουν εκπρόσωποι των εργαζομένων. Από τη μεριά της πάντως η διοίκηση αναφέρει ότι οι αποχωρήσεις θα παραμείνουν στον συγκεκριμένο αριθμό, αν και δεν παραγνωρίζεται το φαινόμενο της κρίσης.

Κι έτσι, πουλήθηκε η θυγατρική «Fytro»

Ακριβώς στο περιθώριο αυτής της κατάστασης, η εταιρεία μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ανακοίνωσε και την πώληση μιας θυγατρικής της, της εταιρείας «Fytro». Το εν λόγω επιχειρηματικό σχήμα αποτελούσε το όραμα επένδυσης σε μια αναδυόμενη κατηγορία τροφίμων, αυτής των βιολογικών προϊόντων.

Να όμως που οι δύσκολες συγκυρίες και η αναδιοργάνωση οδήγησαν στην πώληση προς τον όμιλο Γιώτη αντί συνολικού τιμήματος 3,1 εκατ. ευρώ. Είχε βέβαια προηγηθεί η πώληση του δικτύου καταστημάτων της εταιρείας στην «Everest», με παράλληλη συμφωνία συνεργασίας με τη γερμανική αλυσίδα discount «Aldi». Επίσης αποκτήθηκαν δύο οικόπεδα όπου θα ανεγερθούν κτίρια και αποθηκευτικοί χώροι - μια επένδυση 1,5 εκατ. ευρώ. Τέλος, δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε και τη συμφωνία της εταιρείας με την ΕΛΓΕΚΑ σε ό,τι αφορά τη διανομή των προϊόντων μακράς διαρκείας που διαθέτει στα σούπερ μάρκετ, μια συμφωνία που αναμένεται να βοηθήσει στις περαιτέρω περικοπές που η διοίκηση του ομίλου επιχειρεί.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΑΦΟΙ ΚΑΤΣΕΛΗΣ ΑΒΕΕ»

Τα αδέλφια από την Ηπειρο, τα ΚΡΙΣ ΚΡΙΣ, το δίκτυο της ΒΡ και τα ψωμιά του «McDonald’s»

Με καταγωγή από την παραδοσιακή μήτρα της εγχώριας αγοράς άρτου, την Ηπειρο, τα αδέλφια Νίκος και Γιώργος Κατσέλης δημιούργησαν το 1978 την κοινή τους εταιρεία. Ο κ. Νίκος Κατσέλης είχε σπουδάσει και εργαστεί επί μακρόν στη Γερμανία. Αντικείμενο των σπουδών του, η μηχανολογία και στη συνέχεια τα χρηματοοικονομικά (υπήρξε σύμβουλος γερμανικών επιχειρήσεων).

Με βάση αυτή την προίκα λοιπόν, στη συνέχεια δημιούργησε μια ολόκληρη βιομηχανία. Αρχικά, τα δύο αδέλφια είχαν ενοικιάσει από την ΕΤΒΑ τη μονάδα της εταιρείας ΚΡΙΣ ΚΡΙΣ την οποία το 1967 είχε εγκαινιάσει ο Στυλιανός Παττακός.

Με προσωπικό μόλις 70 άτομα και με πολλές δυσκολίες, η εταιρεία καταφέρνει να αναπτυχθεί. Η μάχη όμως που τα δύο αδέλφια είχαν να δώσουν κυρίως εξαιτίας του πολέμου που δέχτηκαν από την κλειστή συντεχνία των αρτοποιών ήταν μεγάλη. Στα τέλη του ’80 η εταιρεία μεταφέρεται σε νέες ιδιόκτητες εγκαταστάσεις 16.000 τ.μ. και το 1990 θα περάσει τις πύλες της οδού Σοφοκλέους.

Αργότερα θα περάσει στον τομέα του franchising, δηλαδή σε μια σπάνια καινοτομία για τον χώρο του άρτου ενώ κατόπιν θα εξαγοράσει και την εταιρεία «La Frianderie Francaise». Κατόπιν θα αναπτυχθεί δίκτυο με τη βοήθεια της ΒΡ, ενώ ευρείας κλίμακας συνεργασία θα υπάρξει και με τον όμιλο «McDonald’s» για λογαριασμό του οποίου η Κατσέλης είχε αναλάβει την παραγωγή άρτου.

Στην ακμή της η εταιρεία είχε φτάσει να απασχολεί 850 εργαζομένους, οι περισσότεροι εκ των οποίων παραμένουν για πολλά χρόνια στις θέσεις τους χάρη και στην πολιτική την οποία οικογένεια Κατσέλη ακολουθούσε. Ολοι στην «πιάτσα» γνώριζαν ότι στον υγιή αυτό όμιλο πολύ δύσκολα έχανε κάποιος τη δουλειά του. Να όμως που οι καιροί αλλάζουν οδηγώντας ακόμη και επιχειρήσεις με εργατο-κεντρική αντίληψη στις απολύσεις.