Αργεί η ώρα του Τρισέ;

Το σοκ που χρειαζόταν η αμερικανική αγορά το προσέφερε απλόχερα χθες το απόγευμα ο κύριος Μπεν Μπερνάνκε. Ο πρόεδρος της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας (FED) είχε προαναγγείλει μια γενναία παρέμβαση στα επιτόκια, σε μιαν ακόμη προσπάθεια τιθάσευσης της επελαύνουσας ύφεσης! Το εάν πέτυχε ή όχι στις στοχεύσεις του σαφώς και δεν είναι κάτι που μπορεί να κριθεί από την επίδοση μιας και μόνης βραδιάς στη Wall Street.

Το θέμα τώρα είναι ότι ο πήχης μπήκε ψηλά για τους παροικούντες την … από’ δω όχθη του Ατλαντικού. Τους διοικούντες την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), αλλά και τους Ευρωπαίους επιχειρηματίες, επενδυτές, εξαγωγείς. Γιατί τώρα τα πράγματα είναι κομματάκι δύσκολα αδέρφια!!!

O χρησμός που έδωσε το πρωί της Τετάρτης ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Jean-Claude Trichet κατά τον οποίο «Η ΕΚΤ θα διασφαλίσει \την κανονική λειτουργίας της αγοράς χρήματος στο επίπεδο των επιτοκίων που απαιτούνται για την διατήρηση των πληθωριστικών προσδοκιών\ δείχνει πως η μέριμνα της Ευρώπης δεν είναι τόσο τα χρηματιστήρια όσο η κατανάλωση. Το σκηνικό, πάντως, δεν ξεκαθαρίζει ενόψει της συνεδρίασης της ΕΚΤ στις 7 Φεβρουαρίου. Eξ ου και η αλλαγή κλίματος στις χρηματιστηριακές αγορές της Ευρώπης, που πέρασαν πάλι σε αρνητικό έδαφος.

Η κατάσταση έχει διαμορφωθεί ως εξής: τα αμερικανικά επιτόκια έχουν διαμορφωθεί πλέον στο 3,5%. Τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά είναι στο 4% και η νομισματική επιτροπή της ΕΚΤ δεν έχει κρύψει στις – προ της κορύφωσης της κρίσης – δηλώσεις των μελών της ότι εάν έπραττε τώρα κάτι στο πεδίο των επιτοκίων αυτό θα ήταν ΑΥΞΗΣΗ! Την ίδια ώρα στην μεγαλύτερη εκτός ΟΝΕ ευρωπαϊκή οικονομία, τη βρετανική, το κόστος του χρήματος είναι πλέον εκτός σύγκρισης: 5,5% και εάν πιστέψουμε τις χθεσινές δηλώσεις του κυρίου Mervyn King, διοικητή της Κεντρικής τράπεζας της Αγγλίας, ουδεμία πρόθεση υπάρχει εκ μέρους του να «πειράξει» τις ισορροπίες τώρα. Ο ίδιος δήλωσε χαρακτηριστικά πως «η Βρετανία αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες πληθωριστικές πιέσεις από το 1997, ενώ παράλληλα οι ρυθμοί ανάπτυξης της οικονομίας υποχωρούν επί πάνω από ένα εξάμηνο».

Σε παρόμοιου … προβληματισμού δηλώσεις αναλώθηκαν τις τελευταίες ώρες και μερικά από τα πλέον επιφανή στελέχη της ΕΚΤ. Όπως ο «δικός» μας Αντιπρόεδρος της Τράπεζας Λουκάς Παπαδήμος. Όπως ο επικεφαλής του συμβουλίου των υπουργών Οικονομίας της Ευρωζώνης (Eurogroup) – και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Jean-Claude Juncker που σήμερα το πρωί μας πληροφόρησε πως «δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για μια γενικευμένη, παγκόσμια ύφεση» και πως «η ΕΚΤ λαμβάνει τις αποφάσεις της αυτόνομα και πάντως όχι κάτω από το κράτος πιέσεων ή αδικαιολόγητου πανικού».

Κάτι ανάλογο είχε πει με διαφορά λίγων ωρών και ο κύριος Juergen Stark, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο κύριος Stark περιορίστηκε να δηλώσει ότι η αιφνιδιαστική μείωση των επιτοκίων από την Fed, αλλά και η αντίστοιχη κίνηση της Τράπεζας του Καναδά να μειώσει και αυτή κατά 25 μονάδες βάσης το βασικό της επιτόκιο για δεύτερη διαδοχική φορά (στο 4%), «είναι κάτι που συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Όχι εδώ»!

Η λίρα και το δολάριο
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν στην άτυπη αυτή διελκυστίνδα μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής; Θα παραμείνει το κόστος χρήματος στην Ευρωζώνη στα τρέχοντα επίπεδα για χάρη των όποιων φόβων – δικαιολογημένων ή όχι – για επερχόμενες πληθωριστικές πιέσεις; Θα τροφοδοτηθεί η ανάπτυξη της οικονομίας των ΗΠΑ από τα ψαλιδίσματα των επιτοκίων και το «πακέτο Μπους» που θα αρχίσει οσονούπω να εφαρμόζεται; Θα μας … πάρουν φαλάγγι οι Αμερικανοί με το ιδιαίτερα φτηνό χρήμα τους, ή θα τους … πάρουμε κοψοχρονιά τις μεγάλες τους επιχειρήσεις; Θα καταρρεύσουν οι ευρωπαϊκές εξαγωγές; Θα συνεχισθεί η εκροή κεφαλαίων προς τις εναλλακτικές αγορές; Να πάω να πάρω καμιά χρυσή λίρα ή να περιμένω να πάρω στεγαστικό δάνειο σε δολάρια; (Σ.Σ: Πως και δεν το έχει σκεφτεί εδώ και καιρό καμία τράπεζά μας;)

Το σίγουρο είναι ένα: εάν σε κάτι «έδεσε» τα χέρια των διοικούντων την ΕΚΤ ο κύριος Μπερνάνκε και η χθεσινή του απόφαση, αυτό είναι η αναβολή – ή μήπως η ματαίωση; - των σχεδίων τους για νέα αύξηση των επιτοκίων. Στην παρούσα φάση η ψαλίδα έχει πλέον ανοίξει τόσο πολύ ώστε μια τέτοια κίνηση περισσότερο θα φρέναρε την όποια αναπτυξιακή τροχιά της ευρω-οικονομίας παρά θα εξασφάλιζε γραμμή άμυνας απέναντι στα … φαντάσματα του πληθωρισμού. Επομένως, έχουμε τουλάχιστον μια βάση συζήτησης για το άμεσο μέλλον: αυτή του «πονταρίσματος» για το ποιος (FED – EKT) θα κάνει την επόμενη κίνηση στη σκακιέρα. Οψόμεθα …

Υ.Γ: Σε περιόδους κρίσεως οι ευκαιρίες αυξάνονται και πληθαίνουν, το ίδιο και η απόσταση μιας έξυπνης κίνησης από την … καταστροφή. Σημειολογικά και μόνο λοιπόν να πούμε πως την ίδια ώρα που ο γνωστός και μη εξαιρετέος Γουόρεν Μπάφετ εξαγόραζε μερίδιο 3% στον ελβετικό κολοσσό Swiss Re (την μεγαλύτερη εταιρεία αντασφαλίσεων στον κόσμο), ο Τζορτζ Σόρος προειδοποιούσε ότι η παρούσα κρίση είναι η χειρότερη των τελευταίων 50 ετών και πάντως σηματοδοτεί το τέλος της εποχής του δολαρίου!!!