Ανάβει η μάχη της ενέργειας

Τελικά, το μονοπώλιο της ΔΕΗ φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει και στην «επόμενη μέρα», δηλαδή στην απελευθερωμένη αγορά ενέργειας. Μετά το περιπετειώδες deal που έχει ετοιμαστεί για το κάρβουνο της RWE, η απόφαση για συμμετοχή επίσης με μειοψηφικό ποσοστό στη δημιουργία του μεγάλου εργοστασίου παραγωγής ενέργειας της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα δημιουργεί νέο σκηνικό. Οχι μόνο για τη ΔΕΗ, αλλά και για τους επίδοξους ιδιώτες παίκτες του χώρου.

Και αυτό γιατί η θέση στην οποία σχεδιάζεται να λειτουργήσει το εργοστάσιο της οικογένειας Κ. Αγγελόπουλου θεωρείται ως καίρια για το σύστημα ηλεκτρισμού της χώρας που πάσχει… από τη Στερεά Ελλάδα  και κάτω. Δεν είναι τυχαίο ότι οι σχεδιασμοί και άλλων μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων είναι χωροταξικά επικεντρωμένοι σε αυτή τη λογική. Στη Βοιωτία, στην Αιτωλοακαρνανία, στην Εύβοια και στην Πελοπόννησο έχουν προγραμματιστεί τρεις ιδιωτικές μονάδες που θα καταναλώνουν άνθρακα και άλλες έξι που θα χρησιμοποιούν το φιλικότερο προς το περιβάλλον φυσικό αέριο.

Το ηχηρό όνομα και η οικονομική ευμάρεια της οικογένειας Κ. Αγγελόπουλου προδιαθέτει ότι το project θα προχωρήσει. Θα τους κοστίσει, άλλωστε, σαφώς λιγότερο από τα ποσά που επένδυσαν στη Χαλυβουργική και σε νέες ναυπηγήσεις πλοίων τα τελευταία χρόνια. Η δε θέση της είναι πολύ καλή και γιατί βρίσκεται κοντά στο ΚΥΤ Κουμουνδούρου αλλά και στη νήσο Ρεβυθούσα όπου αποθηκεύεται το υγροποιημένο φυσικό αέριο, γι’ αυτό και μπορεί το εργοστάσιο των 880 μεγαβάτ (θα είναι το μεγαλύτερο με αέριο στη χώρα) να προσβλέπει σε σημαντικά υψηλή απόδοση. Αρα και σε ανταγωνιστικές τιμές πώλησης του ηλεκτρικού ρεύματος στο σύστημα. Αν λοιπόν, μέχρι τώρα η αγορά θεωρούσε ότι οι Αγγελόπουλοι δεν θα κάνουν το βήμα, προφανώς πια βλέπει τα πράγματα αλλιώς.

Αρα, το επόμενο διάστημα αναμένεται οι επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν εμπλακεί στο στοίχημα της ελεύθερης αγοράς να ανοίξουν χαρτιά και να κλείσουν εκκρεμότητες. Τα  σχέδια της Μότορ Οϊλ των Βαρδινογιάννηδων με την Iberdrola δεν έχουν προχωρήσει, παρόλο που το διυλιστήριο της Κορίνθου είναι μία πολύ καλή θέση για εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού. Η έτερη ελληνοϊσπανική συνεργασία, αυτή του Μυτιληναίου με την Endesa έχει μπροστά της το «βουνό» της προσπάθειας να αποχαρακτηριστεί η άδεια παραγωγής της Αλουμίνιον της Ελλάδος, σε μία εξέλιξη που θα  φόρτωνε τη ΔΕΗ με περισσότερα από 50 εκατ. τον χρόνο και θα έφερνε προβλήματα με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Επίσης, το σχήμα Μυτιληναίου - Endesa προφανώς επηρεάζεται από το νέο σκηνικό που δημιουργεί η εξαγορά της ισπανικής εταιρείας από την ιταλική Enel. Και αυτό καθώς οι Ιταλοί  στην Ελλάδα συνεργάζονται με την Προμηθέας Gaz της ρωσικής Gazprom και του ομίλου Κοπελούζου, ο οποίος με τη σειρά του περιμένει να απεμπλακεί από τις Βρυξέλλες η κατασκευή της μονάδας για την οποία  έχει μειοδοτήσει στο πλαίσιο του διαγωνισμού του ΔΕΣΜΗΕ.  Στο ενεργειακό παιχνίδι, παρούσες η ιταλική Edison με τα Ελληνικά Πετρέλαια, αλλά και η ΓΕΚ/Τέρνα που περιμένει την απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης για την εξωπραγματικά υψηλή προσφορά που έχει καταθέσει για την ιδιωτικοποίηση της Βεύης.

Με όλα αυτά, κάποιοι πιστεύουν ότι το φως της δημοσιότητας φεύγει από το πολύκροτο σχέδιο συνεργασίας της ΔΕΗ με την RWE. Ομως στην πράξη, το τελευταίο παραμένει στο προσκήνιο με τρία σενάρια, εκ των οποίων μόνο το ένα μπορεί να επιβεβαιωθεί: ή η ΔΕΗ να προχωρήσει στη συμφωνία με το επιχείρημα «ορίστε, κάνουμε κι άλλα deals και μάλιστα με Ελληνες και σε φιλικότερα προς το περιβάλλον καύσιμα» ή το σχέδιο να ματαιωθεί «άνωθεν» με το επιχείρημα προς τον μάνατζερ της ΔΕΗ Τάκη Αθανασόπουλο «τώρα έχεις μία γερή συνεργασία που σε ενισχύει στον ανταγωνισμό, άσε το κάρβουνο, οι κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις θα είναι μεγάλες» ή τέλος ορισμένες βασικές παράμετροι της προωθούμενης συμφωνίας να τροποποιηθούν, καθώς τα ερείσματα των Γερμανών είναι, έτσι κι αλλιώς, υψηλά σε διπλωματικό αλλά και σε επιχειρηματικό επίπεδο.