Σαρηκεχαγιάς & Υιός: Οι άρχοντες της ξαπλώστρας

Oι περισσότεροι από εσάς αν ακούσετε το όνομα «Mexil» θα πείτε «κάπου το ξέρω». Είτε «αραχτοί» στην παραλία είτε καθιστοί σε κάποιο καφέ, σε κάποιο μπαρ -οπουδήποτε στην Ελλάδα- θα έχετε πιθανότατα δει το συγκεκριμένο brand name κοιτάζοντας αφηρημένοι κάποια από τις διπλανές ξαπλώστρες, καρέκλες ή σκαμπό. Ο κ. Βασίλης Σαρηκεχαγιάς ανέπτυξε και εξέλιξε την οικογενειακή επιχείρηση που από τη δεκαετία του ’60 έφτιαχνε είδη κάμπινγκ και ταυτόχρονα εξόπλισε τους χώρους στους οποίους όλοι μας περνάμε αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο μας με μοντέρνα και άνετα έπιπλα. Πλέον, τα προϊόντα της «Mexil» βρίσκονται σχεδόν παντού από την Kρήτη μέχρι τον Εβρο αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ξενοδοχεία, καφέ, εστιατόρια, ακόμη και γραφεία ή συνεδριακοί χώροι και εσχάτως οικίες εξοπλίζονται με έπιπλα «Mexil». Ο πατέρας του, Γιάννης, καμαρώνει για την επιτυχία του διαδόχου του, ενώ είχε την ευκαιρία να ασχοληθεί και με τη μεγάλη του αγάπη, την ομάδα του Ηρακλή, έχοντας διατελέσει αντιπρόεδρος της ΠΑΕ. Διόλου άσχημα για έναν αυτοδημιούργητο Θεσσαλονικιό με καταγωγή από τη Μικρασία.

Ο κ. Γιάννης Σαρηκεχαγιάς δεν ήταν ανέκαθεν επιχειρηματίας. Το αντίθετο μάλιστα. Εργαζόταν ως υπάλληλος σε κάποιο εργοστάσιο κλινοποιίας στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Εμαθε τη δουλειά και, τότε, νέος άνθρωπος με φιλοδοξίες, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του κάνοντας μία δική του -μικρή- επιχείρηση. Με χρήματα τα οποία είχε μαζέψει δουλεύοντας άνοιξε ένα κατάστημα στην οδό Μοναστηρίου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και κατασκεύαζε είδη κάμπινγκ που είχαν αρχίσει να έχουν ζήτηση, καθώς ο κόσμος ανακάλυπτε τα «θαλάσσια μπάνια» και οι υποδομές της εποχής δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κάποια απομονωμένα εξοχικά καφενεδάκια. Η επιχείρηση του κ. Σαρηκεχαγιά απασχολούσε τότε έναν μόνο υπάλληλο...

Σταδιακά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι επέλεγαν να επισκεφτούν την εξοχή και τα είδη κάμπινγκ - όπως σπαστά κρεβάτια και καρεκλάκια, έγιναν απαραίτητα. Καθώς η ζήτηση αυξήθηκε, ο κ. Σαρηκεχαγιάς αποφάσισε να δημιουργήσει μία μικρή μονάδα παραγωγής. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, το κάμπινγκ έγινε μόδα. Η μονάδα εξελίχτηκε και η εταιρεία άρχισε να μεγαλώνει. Καθώς όμως το βιοτικό και εισοδηματικό επίπεδο των Ελλήνων ανέβαινε, η δραστηριότητα του κ. Σαρηκεχαγιά άρχισε να απειλείται. Η δημιουργία υποδομών στις παραθεριστικές περιοχές αλλά και η αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος για διακοπές απέτρεπαν όλο και περισσότερους

Ελληνες από την ιδέα του κάμπινγκ, που μέχρι τότε ήταν αναγκαία επιλογή. Πλέον το κάμπινγκ ήταν επιλογή μόνο όσων ήθελαν να βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στη φύση.

Η δεκαετία του ’80 δεν ήταν ό,τι καλύτερο για την επιχείρηση. Στα τέλη της όμως αποφοίτησε ο γιος του Βασίλης από το Οικονομικό Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και η ένταξή του στην οικογενειακή επιχείρηση αποδείχτηκε σημείο κλειδί για την περαιτέρω πορεία της. Ο Βασίλης άρχισε να αναζητεί τρόπους διαφοροποίησης της δραστηριότητας και προσαρμογής της στα νέα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί. Εντοπίζει τότε ένα μεγάλο κενό στην αγορά του εξοπλισμού επαγγελματικών χώρων με έπιπλα. Μια δραστηριότητα συγγενής αλλά με πολύ διαφορετικό «αγοραστικό κοινό». Μαζί με τον πατέρα του αποφασίζουν να τολμήσουν και ξεκινούν την αναζήτηση πελατών, κυριολεκτικά πόρτα-πόρτα στη Θεσσαλονίκη.

Το 1992 η εταιρεία ξεκινά τη νέα της δραστηριότητα με βάση το παλιό εργοστάσιο της οικογενειακής επιχείρησης στη Νέα Ευκαρπία. Εκεί κατασκεύαζαν μόνο μικρό μέρος των προϊόντων, ενώ ταυτόχρονα αναζητούσαν προϊόντα από ξένους οίκους τα οποία και εισήγαν. Τα επόμενα χρόνια, η ιδέα τους αποδεικνύεται σωστή και το κενό (που ήταν υπαρκτό όταν ξεκίνησαν) άρχισε να καλύπτεται. Στην επιχείρηση «μπαίνουν» και οι αδελφές του Βασίλη Σαρηκεχαγιά, Ελισάβετ και Δέσποινα. «Είμαστε ακόμη μια οικογενειακή επιχείρηση», λέει ο Βασίλης απαντώντας στην ερώτηση αν σκέπτονται την εισαγωγή σε κάποιο χρηματιστήριο. Και προσθέτει: «Ακόμη τα καταφέρνουμε καλά με την ανεύρεση κεφαλαίων». Σε λιγότερο από δέκα χρόνια η εταιρεία καταλαμβάνει κυρίαρχη θέση στη συγκεκριμένη αγορά.

Σήμερα τα περισσότερα prestigious bars της Αθήνας αλλά και της υπόλοιπης χώρας έχουν έπιπλα της εταιρείας. Το ίδιο και πολλά εστιατόρια, ξενοδοχεία, παιδότοποι, beach bars, ζαχαροπλαστεία, καφέ, ακόμη και νοσοκομεία.

Καθώς η ζήτηση αυξανόταν, η ανάγκη επέκτασης του εργοστασίου ήταν επιβεβλημένη. Ετσι σήμερα, η πλειοψηφία των προϊόντων της «Mexil» παράγεται στο εργοστάσιο της Νέας Ευκαρπίας, ενώ η επιχείρηση απασχολεί περισσότερα από 280 άτομα. Παράλληλα, ανανεώνουν διαρκώς την γκάμα, αναζητώντας οίκους του εξωτερικού για να προμηθεύονται προϊόντα.

Σταδιακά, το πελατολόγιό τους εκτείνεται σε όλη τη χώρα και για τον λόγο αυτό η επέκταση του δικτύου πωλήσεων και εκτός Θεσσαλονίκης ήταν το επόμενο βήμα. Η εταιρεία διαθέτει πλέον καταστήματα στην Αθήνα, στο Ηράκλειο Κρήτης, φυσικά στη Θεσσαλονίκη αλλά και στην Κύπρο, όπως και στη Σόφια της Βουλγαρίας. Επίσης, εξάγει έπιπλα στη γερμανική αγορά αλλά και στη Ρουμανία, χώρα όπου η συγκεκριμένη αγορά ακόμη αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς. Παράλληλα, με τη γεωγραφική επέκταση, διεύρυναν και την γκάμα των προϊόντων της εταιρείας, που πλέον διαθέτει και έπιπλα για ξενοδοχειακές μονάδες και συνεδριακούς χώρους. Προ διετίας, στην γκάμα προστέθηκαν έπιπλα για το σπίτι και πλέον η εταιρεία διαθέτει οποιοδήποτε είδος επίπλου επιθυμεί ο πελάτης και -όπως χαρακτηριστικά λέει ο Βασίλης Σαρηκεχαγιάς- σε οποιοδήποτε επίπεδο τιμής. Από το πλέον φθηνό και αναλώσιμο μέχρι πολύ ακριβά επαγγελματικής χρήσης έπιπλα.

Παράλληλα, η εταιρεία αναλαμβάνει και ολοκληρωμένες λύσεις κατασκευής χώρων εστίασης ή άλλων κοινόχρηστων χώρων σε συνεργασία με αρχιτέκτονες. Το 2007 η εταιρεία πραγματοποίησε τζίρο 30 εκατ. ευρώ και δείγμα της μεγάλης ανάπτυξής της είναι ο ρυθμός αύξησης του τζίρου που σύμφωνα με τις προβλέψεις θα φτάσει φέτος τα 40 εκατ. ευρώ.