Χωρίς φως στο τούνελ…

Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των νομισματικών αλλά και των πολιτικών ταγών ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού… Παρά τις διαβουλεύσεις μεταξύ ενεργειακών παραγωγών και βασικών καταναλωτριών χωρών… Παρά την συντονισμένη (;) ανάληψη δράσης προς την κατεύθυνση της άμβλυνσης των πιέσεων προς τους δύο βασικούς πυλώνες της παγκόσμιας οικονομίας (χρηματοπιστωτικά ιδρύματα – καταναλωτικό κοινό)…  

Οι επιπτώσεις της δραματικής κρίσης που τύποις εκδηλώθηκε με αφορμή την κατάρρευση της στεγαστικής αγοράς των ΗΠΑ αλλά ουσιαστικά οφείλεται στην αποτυχία του μοντέλου διακυβέρνησης των χρηματαγορών, δεν έχουν τέλος, ούτε διαφαίνεται στο εγγύς μέλλον ένας ανώδυνος τρόπος εξόδου! 

Το κλείσιμο της προηγούμενης εβδομάδας στις βασικές διεθνείς αγορές αποδεικνύει το … αδιέξοδο! Στη Wall Street ο Dow Jones απώλεσε άλλες 358 μονάδες την Πέμπτη (κι άλλες 12 την Παρασκευή…) και έκλεισε σε χαμηλό 21 μηνών.  

Την ίδια ώρα στην Ευρώπη, όπου στις 3 Ιουλίου αναμένεται η κεντρική τράπεζα να αυξήσει τα επιτόκια,  οι αριθμοί δεν έλεγαν την πλήρη αλήθεια: κι εδώ είχαμε πτώση, συνεχιζόμενη επί μακρόν, αλλά τουλάχιστον τα χαμηλά δεν επαναπροσεγγίστηκαν. Ίσως γιατί άπαντες περιμένουν την εβδομάδα που ξεκινά και την απόφαση της ΕΚΤ για τα επιτόκια (3 Ιουλίου). Όχι ότι δεν ξέρουμε την μοίρα μας … 

Χειρότερα τα πράγματα στην Ασία. Εκεί όπου η εβδομάδα σηματοδότησε νέες πιέσεις για την αγορά της Κίνας (απώλειες άνω του 9% συνολικά), αλλά και για τους βασικούς δείκτες σε Ιαπωνία, Ταϊβάν και Νότια Κορέα. Εκεί μάλιστα απ’ όπου ξεκίνησε και το νέο ράλι των τιμών του πετρελαίου με την τιμή του αργού να σπάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ στην Ασία νωρίς το πρωί της Παρασκευής (142,26 δολάρια το βαρέλι).  

Αν ψάξει κανείς για περαιτέρω «δικαιολογίες» θα πρέπει να σταθεί στην σύνδεση των εταιρικών κερδών με την «μαύρη» εικόνα των χρηματαγορών αλλά και με το συνεχιζόμενο ράλι του μαύρου χρυσού. Για του λόγου το αληθές μπορεί να ανατρέξει και στα στατιστικά στοιχεία : ο δείκτης καταναλωτικής - επιχειρηματικής εμπιστοσύνης υποχώρησε στις 94,9 μονάδες, δηλαδή στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Μάιο του 2005, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – ο αντίστοιχος αμερικανικός δείκτης του πανεπιστημίου Michigan υποχώρησε στο 56,4, που είναι και η τρίτη χειρότερη μέτρηση του δείκτη από το 1952.  

Αλλά και στα ήδη ανακοινωθέντα οικονομικά αποτελέσματα τριμήνου πολλών γνωστών εισηγμένων εταιρειών, ιδίως στην αγορά της Νέας Υόρκης, η κρίση είναι προφανής. Με – μέχρι στιγμής – αρνητικούς πρωταγωνιστές τις μετοχές των Citigroup, Merrill Lynch, Nike, Oracle, Blackberry, Research In Motion, General Motors.  

Κοινό στοιχείο όλων; Απογοήτευσαν επενδυτές, αναλυτές και μετόχους, αλλά πρωτίστως «δείχνουν» την παθογένεια του συστήματος και το πόσο δύσκολη είναι η έξοδος από την κρίση …