Ο «ρομαντικός κηπουρός» Βαγγέλης Γερμανός στο protothema.gr

Ο Βαγγέλης Γερμανός είναι 11 ετών. Εδώ και λίγες μέρες ακούει ένα οικοδόμο στην οικοδομή δίπλα στο σπίτι του να πιάνει γύρω στις 10:00 την κιθάρα και να παίζει. Στήνει αυτί και ακούει. Μαγεύεται. Ζητάει από την μητέρα του μια δική του κιθάρα. Και τα υπόλοιπα είναι μια υπέροχη ιστορία που περιλαμβάνει τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια των τελευταίων τριάντα ετών. Αν δεν έχεις τραγουδήσει το “Σε θέλω”, το κομμάτι “Ο Κηπουρός” και την επική “Κρουαζιέρα” κάτι πήγε λάθος στη ζωή σου.

Μα αλήθεια πήγατε με την μητέρα σας να ρωτήσετε τον οικοδόμο από που αγόρασε την κιθάρα του; “Οι άνθρωποι δεν βιαζόντουσαν τόσο τότε. Για την πληροφορία την εμπεριστατωμένη μιλούσαν με ανθρώπους και όχι με μηχανές”  λέει με μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της ελληνικής μουσικής σκηνής. Ο Βαγγέλης Γερμανός έπιασε μια μέρα την “μάνα” και της είπε να του αγοράσει μια κιθάρα. Ήταν έντεκα ετών. “Δίπλα στο σπίτι μας στα Καμίνια άκουσα ένα τύπο να παίζει μια κιθάρα. Ήταν οικοδόμος και στο διάλειμμα έβγαζε την κιθάρα και έπαιζε. Ο Αργύρης. Αυτός μας πήγε να αγοράσουμε με την μάνα μου την πρώτη μου κιθάρα. Δεν ήξερε η μάνα μου που  πουλούσαν. Ξεκίνησα μόνος μου να την γρατζουνάω  και στο εξάμηνο πάνω ζήτησα δάσκαλο. Το μεσαίο παιδί ήμουν. Από την μάνα μου τα ζητούσα γιατί ο πατέρας είχε το μαγαζί στην λαχαναγορά και έλειπε. Νοικοκυρά ήταν η γυναίκα, έκανε ότι μπορούσε, όπως όλες οι μανάδες. Ξεκίνησα μαθήματα με ένα τυφλό δάσκαλο που έμενε στο Χατζηκυριάκειο. Εκ των υστέρων μου είπε η μάνα μου ότι ο δάσκαλος ήταν ο Μπαγιαντέρας (καταπληκτικός ρεμπέτης). Έψαξα να βρω φωτογραφίες να το επιβεβαιώσω αλλά δεν είμαι σίγουρος. Πέρασα κι ένα εξάμηνο με τον δάσκαλο και επειδή βαρέθηκα τις θεωρητικές μεθόδους συνέχισα μόνος μου. Έπαιζαν και παιδιά της γειτονιάς. Μάθαινε ο ένας τον άλλο. Κάναμε το πρώτο μας συγκρότημα. Candles το είπαμε. Ακούγαμε τότε Beatles και Rolling Stones. Ροκ”.


Ο Βαγγέλης παίρνει το επίθετο Γερμανός δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο 

“Στο Γυμνάσιο είχα άλλο συγκρότημα. Δεν είχα μεγάλη σχέση με τα μαθηματικά. Αλλά τα αγάπησα όταν πέρασα στο Μαθηματικό. Είναι μια απολύτως αφαιρετική γλώσσα. Απαιτεί λογική σκέψη και συνέπεια. Πήγαινα στο Πρότυπο Σχολείο, στην Ιωνίδειο Σχολή, περάσαμε όλοι σε κάποια σχολή, εγώ στο Μαθηματικό”. Ιδιωτικό καλό σχολείο;  “Είναι απαράδεκτο να διαχωρίζουμε τα σχολεία σε καλά και κακά. Ρατσιστικό. Όλοι έχουμε ίσες ευκαιρίες, όλα τα φύλα, όλες οι φυλές, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού• καρδιά μου. Ζωγράφιζα, ακόμη ζωγραφίζω. Αλλά δεν μπορούσα να δηλώσω Καλών Τεχνών. Θα μου έλεγαν “τι θα τρως παιδάκι μου”. Ξεκίνησα με την προοπτική να περάσω αρχιτεκτονική. Ευτυχώς βρέθηκα στο Μαθηματικό. Συνάντησα μια μέρα ένα συμμαθητή μου από το Γυμνάσιο που είχε περάσει στην Θεσσαλονίκη και αποφασίσαμε να ανέβουμε παρέα. Έπαιζα σε μαγαζιά στην Θεσσαλονίκη όσο σπούδαζα. Στο Apple που ήταν δίπλα στο Ντορέ. Ένα υβρίδιο μεταξύ disco και μπουάτ. Όταν αποφοίτησα επέστρεψα στην Αθήνα και δούλευα ως μουσικός στο Moment, μια μπουάτ πίσω από το Hilton. O φίλος μου ο Λευτέρης τραγουδούσε συνέχεια τον Μπάλλο του Διονύση Σαββόπουλου. Κάποιο βράδυ ένας κοινός μας φίλος, μουσικός του Σαββόπουλου ήρθε στο μαγαζί να μας πει ότι ο Διονύσης έψαχνε ντουέτο για αμερικάνικες μπαλάντες. Πήγαμε και δουλέψαμε μαζί του στο Rodeo. Ο Σαββόπουλος μου ζήτησε να μπω στην ορχήστρα του. Συμφώνησα με τον όρο να λέω και δικά μου κομμάτια. Και ξεκινήσα μαζί του στο Κύτταρο.
Τότε μου έδωσαν το παρατσούκλι “Γερμανός”

Τι άλλαξε όταν κυκλοφόρησε η πρώτη του δισκογραφική δουλειά, “Τα Μπαράκια” και έγινε αυτό που λέμε “αναγνωρίσιμος”; “Όταν τελείωσα τη σχολή άνοιξα το δικό μου φροντιστήριο. Δουλεύαμε με τον φίλο και συνεταίρο μου από τις οκτώ το πρωί μέχρι τις δέκα το βράδυ. Γιατί όταν γύρισα στην Αθήνα επικρατούσαν δυο τάσεις στην μουσική. Τα αντάρτικα και τα σκυλάδικα. Δεν τα ήξερα αυτά τα είδη, δεν λέω ότι ήταν απαραίτητα κακά τραγούδια απλά δεν με τράβαγαν. Ψαχνόμουν για να κάνω δισκογραφία. “Τα Μπαράκια” ήταν μια τομή στην μετέπειτα πορεία μου. Σε προσωπικό επίπεδο άλλαξε ότι επιτέλους μπορούσα να ασχοληθώ με αυτό που πραγματικά αγαπούσα και συνεχίζω να αγαπάω. Αν δεν έγραφα τα τραγούδια δεν θα ήμουν επαγγελματίας τραγουδιστής. Η ζωή μου είναι ένα σύνολο από περιοδείες, στούντιο, γράψιμο, έμπνευση, ταξίδια, έρωτα”.




Πώς βρέθηκε να κρατά ρόλους σε κινηματογραφικές ταινίες και σειρές ή ακόμη και να συμμετέχει σε τηλεοπτικά μουσικά προγράμματα; “Δεν επιδίωξα να γίνω ηθοποιός. Ασχολούμαι με την κιθάρα και το γράψιμο δώδεκα ώρες την ημέρα. Δεν είναι αγγαρεία, Είναι κάτι που με κάνει χαρούμενο. Χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο σκηνοθέτης Νίκος Παναγιωτόπουλος που με σκέφτηκε για ρόλο στο Βαριετέ. “Ρε φίλε δεν είμαι ηθοποιός” του είπα. Μου ζήτησε να τον εμπιστευτώ και έτσι έπραξα. Στον Κόκκινο Κύκλο του Πάνου Κοκκινόπουλου  βγήκα με τα κουμπούρια. Ωραία εμπειρία. Στο Music School είπα το ναι γιατί λατρεύω τα παιδάκια. Το γούσταρα”

Όταν συναντάς έναν άνθρωπο που έχει καταφέρει να γίνει επιτυχημένος κάνοντας καριέρα βασισμένη στο ταλέντο του αλλά έχει διατηρήσει την “ανθρωπίλα” του αναλλοίωτη, ζητάς μαθήματα ζωής. Ο Βαγγέλης Γερμανός μοιράζει απλόχερα την σοφία του. “Η ζωή χρειάζεται συμβιβασμούς. Σίγουρα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος αυτό που έχει αποφασίσει αλλά πρέπει να το κάνει καλά. Δεν είμαι επαναστάτης από τη φύση μου. Θαρρώ πως είναι καλό να υπάρχει μια τάξη στην ζωή μας. Υπάρχουν δυο τρόποι να ζεις. Ο δρόμος της απόλυτης λογικής, οι σωστές προγραμματισμένες εκλογικευμένες πράξεις. Αν τον ακολουθήσεις θα τα κάνεις μαντάρα. Υπάρχει και ο συναισθηματικός δρόμος. Είναι λάθος να βλέπουμε τα πράγματα συνεχώς συναισθηματικά. Θα έλεγα πως η μέση οδός είναι ο καλύτερος δρόμος να βαδίσεις. Να αφήνεις πάντα περιθώριο στην τύχη και την πραγματικότητα όταν σκέφτεσαι ορθολογικά. Είναι τύχη να συναντήσεις τον σύντροφο της ζωής σου. 

Πως βαδίζει εκείνος αυτές τις ημέρες; “Ετοιμάζομαι για τις εμφανίσεις με τους Gadjo Dilo στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Δεν έχω βαρεθεί να παίζω σε μαγαζιά. Είναι τόσο ωραίο. Σίγουρα κουράζεσαι αλλά όταν συμβαίνει, κάνεις πίσω, παίρνεις το χρόνο σου και ξεκουράζεσαι. Υπηρετούμε αυτό που έχουμε ταχθεί να κάνουμε. Πριν από δύο χρόνια πήγα σε ένα μαγαζί και άκουσα τους Gadji Dilo και τους είπα ότι μου αρέσουν και γουστάρω να παίξουμε παρέα. Στη ζωή  όντως όλα γίνονται. Απλά δεν γίνονται όταν εσύ τα περιμένεις. Ζωή, η ζωή είναι σαν τις γάτες. Λειτουργεί με χρονοκαθυστέρηση”

Info: «Διπλό Παιχνίδι», Παρασκευές 17 & 24 Νοεμβρίου, 1 & 8 Δεκεμβρίου, ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη, τηλ. 210 9315600, www.gialino.gr. Προπώληση: www.viva.gr, 11876, σε όλα τα καταστήματα Seven Spots, Reload, Media Markt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, viva kiosk, αθηνόραμαgr. 

Οι Gadjo Dilo

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr