Λουκούμι: η τετραγωνισμένη μπουκιά ζάχαρης σε 10 διαφορετικές εκδοχές

«Λουκουμάκι μου!» αποκαλεί η μάνα το παιδί, ο ερωτευμένος την αγαπητικιά του, ο μερακλής το κοψίδι που ψήνεται στη θράκα και ο μπακαλόγατος ο Ζήκος στέλνει παραγγελιά στο αφεντικό του: «Φέρε ένα λουκουμάκι στο πιδί». Μια μικρή μπουκιά γλύκας έχει καταφέρει να γίνει σύμβολο αγάπης, φροντίδας, πάθους και νοστιμιάς, γράφοντας ανεξίτηλα στη μνήμη των Ελλήνων. Ο τρόπος σερβιρίσματος, το πάντρεμα με τον καφέ ή και το απόσταγμα, το κοντράρισμα των γεύσεων, των χρωμάτων και των αρωμάτων δημιουργούν μικρά νοσταλγικά αφηγήματα από την παλιά, αυθεντική Ελλάδα.


Μια τετραγωνισμένη μπουκιά ζάχαρης που έχει διανύσει έναν ολόκληρο αιώνα και οδεύει προς τον δεύτερο, αφηγείται τις ανταλλαγές των πολιτισμών, τις καταστροφές και τις μετακινήσεις των πληθυσμών, την ζαχαροπλαστική τέχνη και την τεχνική, τα παραδοσιακά έθιμα και τις συνήθειες στα πρώτα καφενεία, τη μετάβαση στη βιομηχανική επανάσταση της ζάχαρης, την σπάνια βιοποικιλότητα του Αιγαίου.

Εικόνες που αποτυπώνονται σαν καρτ-ποστάλ της Ελλάδας, πρωταγωνιστής το λουκουμάκι και η διαδικασία κοινή. Πρώτα μια γερή ρουφηξιά καφέ με πληθωρικό καϊμάκι ή μια «ρακή» ξεροσφύρι και αμέσως μετά το λουκουμάκι που στρογγυλεύει την πίκρα του καφέ και μαλακώνει την σπιρτάδα του αποστάγματος. Για έξτρα απόλαυση, οι μερακλήδες ρίχνουν τα λουκουμάκια μέσα στο ποτήρι του καφέ ή του τσίπουρου και περιμένουν όσο χρόνο χρειάζεται για να ενωθούν οι γεύσεις και να αναδειχθούν τα αρώματα. Το ποτήρι με το δροσερό νερό δεν απουσιάζει ούτε στο ζεστό, ούτε στο κρύο.

Δείτε τη συνέχεια στο cantina.protothema.gr